บทที่132 หึหึ
จูบของเฉินถิงเซียวทรมานคนจนเกินไป จนมู่น่อนน่อนอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปผลักตัวเขา
เฉินถิงเซียวยกมือใหญ่ขึ้น ตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่น แล้วดึงแขนเรียวเล็กของเธอ ไปกดไว้ด้านบนของศีรษะ
เธอเบือนหน้าหนี ไม่กล้ามองตาของเฉินถิงเซียว ห่อไหล่ ท่าทางเหมือนอยากจะหนี
เฉินถิงเซียวสัมผัสได้ว่าเธอคิดจะหนี เลยก้มหน้าลงแล้วกัดเข้าที่ไหล่ของเธอ
เขาไม่ได้ใช้แรงมากมายนัก มู่น่อนน่อนไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร แต่กลับรู้สึกคันยุบยิบ
เธออดไม่ได้ที่จะครางออกมาทีหนึ่ง แต่ในตอนนั้นเฉินถิงเซียวกลับหัวเราะออกมาเบาๆ
มู่น่อนน่อนอายจะเปลี่ยนเป็นโกรธ เลยพูดเสียงดังออกมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “จะเอาก็เร็วหน่อย !”
“ยังไม่ทันเริ่มก็อยากให้เร็วหน่อยแล้วเหรอ ?” เสียงแหบพร่าของเฉินถิงเซียวทุ้มต่ำเป็นพิเศษ เขาบรรจงจูบใบหูเธอ ไอร้อนจากลมหายใจซอกซอนเข้าไปตามชั้นหูของเธอ ราวกับกระแสไฟ เสียวซ่านไปถึงในใจ
ภายในห้องนอนแสงไฟสว่างไสว ผิวขาวนวลของมู่น่อนน่อนเริ่มเป็นสีชมพูระเรื่อ
เฉินถิงเซียวจูบริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง......
......
ตอนที่เสร็จสิ้นนั้น มู่น่อนน่อนก็ตาปรือสะลึมสะลือ เหงื่อท่วมไปทั่วทั้งร่าง ราวกับพึ่งขึ้นมาจากน้ำ
เฉินถิงเซียวนิ่งไม่ไหวติงอยู่เนิ่นนาน มู่น่อนน่อนยื่นมือไปผลักเขา “คุณลุกขึ้น......”
พอออกเสียงถึงได้พบว่าเสียงของตัวเองแหบพร่าจนฟังแทบไม่ออกว่าพูดอะไรออกมา เสียงขึ้นจมูกและแหบแห้ง
และในตอนนี้ลำคอของเธอก็รู้สึกย่ำแย่เป็นอย่างมาก
“อีกครั้ง” เฉินถิงเซียวเริ่มขยับ แล้วก็เข้าไปจูบเธอ
แน่นอนว่ามู่น่อนน่อนย่อมไม่ตกลง แต่เฉินถิงเซียวแข็งขืนมาก จนเธอไม่สามารถปฏิเสธได้
เพียงแต่ ครั้งนี้เฉินถิงเซียวอ่อนโยนกว่าครั้งแรกอยู่บ้าง
น่าเสียดายที่ความอ่อนโยนนั้นเป็นเพียงแค่กลีบดอกไม้ที่ร่วงโรย
......
ภายในห้องน้ำ
มู่น่อนน่อนปล่อยให้เฉินถิงเซียวอาบน้ำให้เธออย่างหมดแรง เธอไม่เหลือแรงแล้วจริงๆ ทำได้แค่ปรือตามองเขาเท่านั้น
หึหึ อีกครั้ง ?
คำพูดบ้าบอของผู้ชายนั้นเชื่อไม่ได้เลยจริงๆ โดยเฉพาะผู้ชายประเภทที่มีจิตใจลึกล้ำราวกับท้องทะเลอย่างเฉินถิงเซียว
เมื่อเห็นชายที่บอกว่าจะอาบน้ำแต่เริ่มขยับมือขยับไม้อย่างซุกซนแล้ว มู่น่อนน่อนก็ปัดมือเขาออก “คุณออกไปเลย เดี๋ยวฉันอาบเอง”
“แน่ใจ ?” เฉินถิงเซียวเงยหน้าขึ้นมองเธอ มีรอยยิ้มบางๆอยู่ในแววตาสีเข้ม แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ที่มีความสุข บรรยากาศมืดมนบนตัวหายไปไม่น้อย จนดูสว่างไสวขึ้นมา ส่องประกายแพรวพราว
ดูดีแล้วคิดว่าเก่งนักหรือไง ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...