ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 17

ตอนที่17 ฉันถือสาเธอหน้าตาขี้เหร่

มู่น่อนน่อนกลัวเล็กน้อย ในที่สุดเฉินถิงเซียวก็ยอมเจอเธอแล้ว?

ตอนเธอเคาะประตูห้องหนังสือ รู้สึกไม่เป็นจริงเลย

เธอก้าวเท้าเข้าห้องหนังสือ ยังเห็นไม่ชัดสถานการณ์ข้างใน ก็ได้ยินเสียงแหบของผู้ชายดังขึ้น"สือเย่ ใครมา?"

ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงานพูดว่า"คุณชาย คือคุณหญิง"

มู่น่อนน่อนเพิ่งจะสังเกตเห็น หลังเก้าอี้โต๊ะทำงาน มีผู้ชายรูปร่างกว้างใหญ่นั่งหันหลังให้เธออยู่

มองจากมุมของเธอ มองจากหลังเก้าอี้เห็นได้แค่หัวของผู้ชายที่โผล่ออกมา และแขนที่วางไว้ที่ตั้งแขน

คือผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่

เขา ก็คือเฉินถิงเซียว？

สือเย่มองมู่น่อนน่อน ประเมินหล่อนอย่างเงียบๆ"คุณหญิง"

"สือเย่？" เมื่อกี้เธอได้ยินเฉินถิงเซียวเรียกชื่อนี้

สือเย่พยักหน้า ไม่พูดมาก

เดิมทีเขาก็ไม่ใช่คนพูดมากอยู่แล้ว

ขณะนี้ เฉินถิงเซียวที่นั่งหันหลังให้เธอพูดออกมา

"เธอไปเจอเฉินชิงเฟิงแล้ว?"

มู่น่อนน่อนนิ่งไปสักครู่ ถึงรู้สึกว่าเขากำลังพูดกับเธออยู่

ถึงแม้จะได้ยินจากลมปากของเฉินชิงเฟิงแล้ว ความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้ไม่ดี แต่เฉินถิงเซียวเรียกชื่อเฉินชิงเฟิงออกมาโดยตรง ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย

"เจอแล้ว"มู่น่อนน่อนไม่รู้ว่าเฉินถิงเซียวถามคำถามนี้ทำไม แต่เธอรู้สึกได้ว่าเฉินถิงเซียวไม่มีท่าทีจะให้เธอเห็นใบหน้าที่แท้จริง

"เขาพูดอะไรบ้าง?"

มู่น่อนน่อนมองไม่เห็นหน้าของเฉินถิงเซียว แต่ห่างกันไกลขนาดนี้ เธอกลับรู้สึกถึงกลิ่นไอความเฉยชาที่แพร่ออกมาจากตัวเขาได้

ที่เธอแต่งเข้าตระกูลเฉิน ครึ่งหนึ่งเพราะว่าถูกเซียวชู่เหอบังคับ อีกครึ่งหนึ่งเพราะว่าเธอผิดหวังจนยินยอม

แต่งเข้าตระกูลเฉิน เธอก็ไม่ได้คิดถึงว่าจะมีวันที่ต้องหย่า เพราะตั้งแต่แต่งเข้ามาวันแรก เธอก็ตัดสินใจพร้อมที่จะเป็นภรรยาของเฉินถิงเซียวตลอดชีวิต

เธอกัดปาก ขึ้นไปสองก้าว ยืนที่ที่ใกล้กับเฉินถิงเซียวเล็กน้อย อ้าปากพูดออกมาอย่างกล้าหาญ"เฉินถิงเซียว เธอ......หันมาได้ไหม?"

เขาหันมา เธอก็จะได้เห็นหน้าของเขาแล้ว

เธอเพิ่งพูดจบ อยู่ๆก็รู้สึกว่าในห้องเต็มไปด้วยความกดดันที่สามารถฆ่าคนได้

"ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างอื่น ฉันแค่รู้สึก พวกเราอนาคตคือคนที่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต ยังไงก็ต้องเจอหน้าอยู่แล้ว ฉันไม่ถือสา......สภาพร่างกายของเธอ"

เฉินถิงเซียวที่อยู่หลังเก้าอี้ได้ยินคำพูดของเธอ ก็นิ่งไปชั่วครู่เหมือนกัน

เขายกมุมปากเบาๆ น้ำเสียงมีความชั่วร้ายและความเกลียด"แต่ฉันถือสาเธอหน้าตาขี้เหร่"