ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 236

บทที่236 สวยกว่าในรูปอีก

มู่น่อนน่อนไม่ได้ตอบสนองกลับมาอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

คุณป้าของเฉินถิงเซียว?

เธองงไปพักหนึ่ง ก็นึกขึ้นมาได้ คุณป้าของเฉินถิงเซียว ก็คือแม่แท้ๆที่ให้กำเนิดซือเฉิงหยู่ไม่ใช่หรอ?

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยเจอคุณป้าของเฉินถิงเซียวมาก่อน และเฉินถิงเซียวก็ไม่เคยพูดถึงป้าของเขาต่อหน้าเธอเลย แต่จากความสัมพันธ์ของสองพี่น้องเฉินถิงเซียวกับซือเฉิงหยู้ ก็สามารถมองได้ว่าความสัมพันธ์ของเฉินถิงเซียวกับป้าของเขาไม่ได้ต่างกับของซือเฉิงหยู้มากนัก

ถึงแม้เฉินถิงเซียวจะพูดเบาๆมาแค่ประโยคเดียว แต่มู่น่อนน่อนก็ฟังความทุ้มในน้ำเสียงของเขาออก

ก็เป็นเพราะความสัมพันธ์ของเขากับซือเฉิงหยู้พังไปแล้ว เขาเลยไม่รู้จะวางตัวต่อหน้าป้าเขายังไง แล้วก็จะอารมณ์ขึ้นๆลงๆแบบนี้ไม่ได้ด้วย…

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นมองตาเขา ถามเขาเสียงเบา “เธอกลับมาแล้วมีปัญหาอะไรหรอ?”

คำพูดที่ครั้งก่อนมู่เจิ้งซิวพูดกับเฉินถิงเซียว มู่น่อนน่อนนั้นไม่รู้เลย

เฉินถิงเซียวจ้องตาเธอนิ่งๆไปสองวินาที ยื่นมือมาปาดหน้าม้าที่ปลกหน้าผากให้เธอ สีหน้าและน้ำเสียงกลับมาเป็นปกติแล้ว เขาพูดอย่างไม่แยแส “ไม่มีปัญหา พรุ่งนี้พวกเราอาจจะต้องกลับบ้านเก่าซักครั้ง”

ถึงแม้มู่น่อนน่อนจะเคยพูดไปแล้วว่าอยากช่วยเหลือเขา แต่เรื่องเหล่านี้หนักเกินไป เขาไม่อยากให้เธอมาปวดหัวกับเรื่องเหล่านี้

ตอนที่อยู่ด้วยกันกับเขา เขาหวังว่าเธอจะได้ผ่อนคลายและมีความสุขบ้าง

มู่น่อนน่อนไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการลักพาตัวในปีนั้น ยิ่งเวลาผ่านไป เฉินถิงเซียวยิ่งไม่ยอมให้เธอรู้มากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องของการลักพาตัวในปีนั้น

มู่น่อนน่อนที่เตรียมของเพื่อนกลับบ้านหลังเก่าเสร็จนานแล้ว พยักหน้าอย่างง่ายๆ “โอเค”

สิ่งนี้ทำให้เฉินถิงเซียวประหลาดใจนิดหน่อย

ก็คือ เช้าวันรุ่งขึ้น ตอนที่เห็นมู่น่อนน่อนหยิบกระเป๋าเดินทางที่จัดไว้อย่างเป็นระเบียบตั้งนานแล้วออกมา เขาถึงรู้ว่ามู่น่อนน่อนเตรียมตัวกลับตระกูลเฉินเสร็จตั้งนานแล้ว

เฉินถิงเซียวยิ้มแห้ง เอากระเป๋าเดินทางของเธอวางกลับไป “ไม่ต้องเอาของไป แค่กลับไปกินข้าวสักมื้อเอง”

“ใกล้จะฉลองปีใหม่แล้ว ปีนี้คุณควรจะกลับบ้านไปฉลองนะ?” มู่น่อนน่อนเหลือบตามองกระเป๋าเดินทาง คิดจะไปเอากลับมาอีก

เฉินถิงเซียวหูตาไวรีบจับมือของเธอไว้ “ไม่ได้กลับบ้านเก่าฉลองปีใหม่มาตั้งหลายปี ปีนี้ไม่กลับไปก็ไม่เป็นไรหรอก”

มู่น่อนน่อนอ้าปากจะพูดอะไรออกมาอีก ก็โดนเฉินถิงเซียวตัดบท “โอเค ไปกันเถอะ อย่าไปคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้เลย”

กลับบ้านไปฉลองปีใหม่เป็นเรื่องไร้สาระหรอ…

……

ทั้งกลับมาถึงบ้านเก่าแล้ว

ที่ประตูยังเหมือนเดิมมีคนใช้และบอดี้การ์ดมาคอยต้อนรับพวกเขากลับไป แต่ว่าโอ่อ่าน้อยกว่าที่พวกเขากลับมาครั้งแรกหน่อยนึง

มู่น่อนน่อนเคยเห็นมาแล้วครั้งนึง ครั้งนี้เลยไม่ได้รู้สึกประทับใจขนาดนั้น

อาจเป็นเพราะช่วงนี้คนใช้และบอดี้การ์ดในบ้านเพิ่มขึ้น เธอเลยคุ้นชินกับชีวิตแบบนี้แล้ว

พอลองมาคิดดู เธอก็รู้สึกว่าเฉินถิงเซียวใจกว้างกับเธอมาจริงๆ

คนอื่นล้วนบอกว่าตระกูลใหญ่เขี้ยวลากดิน อย่างน้อยก็จนถึงตอนนี้ เธอยังไม่เคยสัมผัสเจอมาก่อนเลย

หลักๆก็เป็นเพราะช่วงนี้ความขี้โมโหของเฉินถิงเซียว ดีขึ้นมากแล้ว เขาตามใจเธอเกือบทุกเรื่อง

“คุณผู้ชาย คุณหญิงน้อย”

ทั้งทางเดิน ล้วนมีคนใช้และบอดี้การ์ดเรียกพวกเขาด้วยความเคารพ

ถึงห้องโถงใหญ่ มู่น่อนน่อนยังไม่ทันเห็นคนข้างใน ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างตื่นเต้น

“ถิงเซียว”

มู่น่อนน่อนมองไปตามเสียง ก็เห็นหญิงวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีแดงเข้มคนหนึ่งเดินตรงเข้ามา

เธอไม่ได้แต่งหน้ามาก บนตัวก็ไม่ได้สวมใส่เครื่องประดับล้นเหลือ ดูแล้วเรียบหรูดูสง่ามาก

เธอเดินไปหาเฉินถิงเซียว แล้วยื่นมือไปจับแขนของเขา

มู่น่อนน่อนเข้าใจได้ในทันที ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นคุณป้าของเฉินถิงเซียวเฉินเหลียน