ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 281

กู้จือหยั่นเห็นว่าเฉินถิงเซียวหยุดนิ่ง เขาคิดว่าเฉินถิงเซียวเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดทั้งหมดแล้ว เขาพูดต่อว่า "ถ้าคิดถึงเธอขนาดนั้น ก็ไปรับเธอกลับมาสิ"

ดวงตาของเฉินถิงเซียวดูเคร่งขรึม ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาเปิดประตูและจากไป

กู้จือหยั่นถอนหายใจและพูดกับตัวเองว่า "เวลามีภรรยาแล้ว ก็ไม่ต้องการเพื่อนอีกทีต่อ..."

……

มู่น่อนน่อนพักอยู่ในโรงแรมสองวัน ทั้งวันเธอก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากทานและนอน ซึ่งเธอก็รู้สึกเบื่อมากๆ

ดังนั้น ตอนที่เธอไม่มีอะไรทำ เธอก็จะออกไปเดินเล่น

แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร ไม่ได้ทำอะไร เธอทำแค่เดินไปเดินมาอย่างไร้จุดหมาย

แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอคือ การสืบว่าเฉินถิงเซียวส่งคนมาเฝ้าเธอจริงๆ ไหม

เธอไม่เคยสังเกตมาก่อนเลย แต่นั่นเป็นเพราะเธอไม่ได้เคยนึกถึงเรื่องนี้ ในสองวันที่ผ่านมา มันทำให้เธอให้ความสนใจกับสิ่งนี้ แต่เธอก็พบว่ามีใครบางคนกำลังติดตามเธออยู่จริงๆ

พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดที่เป็นมืออาชีพมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเธอระมัดระวังและตั้งใจมองหาเป็นพิเศษ เธอก็คงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

สิ่งนี้บังคับให้เธอเริ่มวางแผนที่จะออกจากซิดนีย์

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังไม่มีแผนที่เหมาะสม และการปรากฏตัวของคนคนหนึ่งอย่างกะทันหัน ทำให้แผนการทั้งหมดของเธอวุ่นวายไปหมด

เช้าวันรุ่งขึ้น เธอทำเหมือนเมื่อสองวันที่ผ่านมา ตื่นมาล้างหน้า จากนั้นก็ออกไปข้างนอกทันที

เมื่อเธอเปิดประตูห้อง เธอก็เห็นกระเป๋าเดินทางสีดำอยู่ที่หน้าประตู เธอก็ชะงักไป เธอยังไม่ทันได้สติ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“พี่น่อนน่อน!”

เมื่อมู่น่อนน่อนได้ยินเสียง เธอก็เงยหน้าขึ้นและก็ได้พบกับเฉินเจียฉินยืนอยู่ข้างหน้าเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

เมื่อเห็นมู่น่อนน่อนไม่พูดอะไร เฉินเจียฉินก็เม้มปากอย่างไม่พอใจ “พี่น่อนน่อน ไม่ได้เจอกันไม่นาน พี่ก็ไม่รู้จักผมแล้วเหรอ!”

เฉินเจียฉินอยู่ในวัยกำลังเติบโต ไม่ได้เจอกันมาแค่สี่ห้าเดือน เขาก็เปลี่ยนไปเยอะมาก

เขาสวมเสื้อสเวตเตอร์สีขาวเรียบง่ายพร้อมกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน เขาดูสดใสกระฉับกระเฉงมาก

มู่น่อนน่อนร้องออกมาด้วยความงุนงง “เสี่ยวฉิน? นายมาที่นี่ได้ยังไง?”

“ผมมาเพื่อตามหาพี่” เฉินเจียฉินมองไปที่เธอด้วยรอยยิ้ม เขาก้มศีรษะไปที่หูของเธอ และพูดอย่างลึกลับว่า “แอบบอกพี่เงียบๆ ก็ได้ ที่จริงผมหนีออกจากบ้านอีกแล้ว”

มู่น่อนน่อนมองไปที่เขา แล้วพูดอย่างเงียบๆ "นายคิดว่าฉันเชื่อนายไหม?"

เฉินเจียฉินหัวเราะ "ฮิฮิ" "ให้ผมอยู่ด้วยเถอะ?"

แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะไม่เชื่อคำพูดของเฉินเจียฉิน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ให้เขาอยู่ด้วย

เธอเปิดห้องอีกห้องให้เฉินเจียฉิน จากนั้นก็พาเขาออกไปทานอาหารเย็น

เฉินเจียฉินเติบโตที่ต่างประเทศ จึงพูดจาได้ไหลลื่น และมีรูปร่างหน้าตาที่ดี ตอนที่ทั้งสองกำลังกินข้าวกันอยู่ มีเด็กหญิงตัวเล็กๆ เข้ามาหาเขาเพื่อขอหมายเลขโทรศัพท์ของเขาอย่างกล้าหาญ

คนพวกนี้ที่มีนามสกุลเฉิน ตั้งแต่เฉินถิงเซียวไปจนถึงเฉินเจียฉิน พวกเขาต่างก็มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามสูง

สำหรับผู้หญิงที่เข้ามาพูดคุยกับเขา เฉินเจียฉินปฏิเสธได้เป็นอย่างดี

มู่น่อนน่อนหัวเราะ และไม่สนใจเขาอีก เธอมีเพียงก้มหน้าทานบะหมี่ของเธอ

หลังจากนั้นไม่กี่นาที เฉินเจียฉินที่อยู่ตรงข้ามก็พูดออกมาอย่างกะทันหัน “พี่น่อนน่อน”

"อะไร?"

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นทันที และเธอก็เห็นเฉินเจียฉินยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าเธอ

เธอขมวดคิ้ว "นายกำลังทำอะไร?"

“ถ่ายรูปกัน” เฉินเจียฉินพูด เขาก้มหน้าแล้วแตะไปที่โทรศัพท์สองสามครั้ง ก่อนจะวางโทรศัพท์ลง

มู่น่อนน่อนชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

ในระหว่างนั้น เฉินเจียฉินลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

มู่น่อนน่อนหยิบมือถือขึ้นมา

เธอเปิดวีแชทของเฉินเจียฉิน ก่อนจะกดเข้าไปในแถบข้อความของวีแชท แถบข้อความแชทด้านบนคือเฉินถิงเซียว

มู่น่อนน่อนลังเล ก่อนจะเอื้อมมือออกไป และกดเปิดดูข้อความในแชทของเฉินถิงเซียว

เวลาของข้อความล่าสุด คือเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว และเนื้อหาที่ส่งมาเป็นเพียงวิดีโอขนาดเล็ก

เมื่อมู่น่อนน่อนเปิดวิดีโอ เธอก็ได้ยินเสียงบทสนทนาที่คุ้นเคย

“พี่น่อนน่อน”

"อะไร?"

เป็นคลิปที่เฉินเจียฉินแอบถ่ายเมื่อครู่นี้

เมื่อเลื่อนขึ้นไปอีก ก็เป็นประวัติการแชทระหว่างเฉินถิงเซียวและเฉินเจียฉิน

ข้อความส่วนใหญ่ถูกส่งโดยเฉินเจียฉิน

“พี่น่อนน่อนให้ผมอยู่ด้วยเถอะ?”

“เธอคงจะไม่ได้ไม่สนใจผมใช่ไหม”

“หรือผมจะไม่ไปแล้ว พี่ไปเองสิ”

“ผมมาถึงซิดนีย์แล้ว ผมกำลังจะขึ้นรถไปที่โรงแรมที่พี่น่อนน่อนพักอยู่”

"..."

แต่คำตอบของเฉินถิงเซียวนั้นน้อยมาก และบางครั้งก็ตอบแค่คำว่า "อืม"

มู่น่อนน่อนเหลือบมองไปทางห้องน้ำแล้ววางโทรศัพท์กลับไป

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ดูโทรศัพท์มือถือของเฉินเจียฉิน แต่มู่น่อนน่อนก็สามารถเดาได้ว่าเฉินเจียฉินจะมาหาเธอ เพราะเขาได้รับคำสั่งจากเฉินถิงเซียว

แต่ก่อนหน้านั้น เธอไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้เลย เพราะนิสัยของเฉินถิงเซียวแล้ว เธอไม่คิดว่าเขาจะใช้วิธีแบบนี้เพื่อตามหาเธอ

หลังจากอ่านข้อความในโทรศัพท์มือถือของเฉินเจียฉินแล้ว เธอก็สามารถมั่นใจเรื่องที่เธอสงสัยมาตลอด

เฉินถิงเซียวรู้ว่าเธออยู่ที่ซิดนีย์ และเขาก็หาเธอจนเจอ แต่เขาก็ไม่ได้ทำให้เธอตกใจ เขาทำแค่ส่งคนมาเฝ้าเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องเช่าบ้าน บางทีจนถึงตอนนี้เธออาจจะไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำไป

และตอนที่เธอพยายามจะหลบหนีอีกครั้ง เฉินเจียฉินก็กลับมา

เฉินถิงเซียวขอให้เฉินเจียฉินมาหาเธอ นี่เขาคงกำลังบอกเธอเป็นนัยๆ ว่าต่อให้เธอหนีไปก็เปล่าประโยชน์?

มู่น่อนน่อนและเฉินเจียฉินมีความสัมพันธ์ที่ดี ดังนั้นเฉินถิงเซียวจึงมั่นใจว่าเธอจะไม่ละเลยเฉินเจียฉิน

ตอนนี้เฉินถิงเซียวก็ไม่ได้ส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าเธออีกต่อไป แต่ส่งเฉินเจียฉินมาโดยตรงเพื่อมาเฝ้าเธออย่างตรงไปตรงมา

ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่ถูกเฝ้าจนหนีไปไหนไม่ได้คือตัวเธอ มู่น่อนน่อนคงจะปรบมือและให้คำชมแก่เฉินถิงเซียวแล้ว

เมื่อเฉินเจียฉินกลับมา เขาก็เห็นว่าสีหน้าของมู่น่อนน่อนไม่ค่อยดีนัก เขาจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่า “พี่น่อนน่อน เป็นอะไรไป?”

มู่น่อนน่อนหรี่ตาลงเล็กน้อย “ไม่มีอะไร ถ้าทานอิ่มแล้ว ก็กลับไปเถอะ” 　　　

เมื่อกลับไปที่โรงแรม มู่น่อนน่อนก็โทรไปหาเสิ่นเหลียง

ในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมาเสิ่นเหลียงมีงานเยอะมาก และก็ยุ่งมาก จริงๆ แล้วทั้งสองคนไม่ค่อยได้โทรกัน และพวกเธอมักจะวางสายกันอย่างรีบร้อน เสิ่นเหลียงรับสายอย่างรวดเร็ว “น่อนน่อน?”

มู่น่อนน่อนได้ยินเสียงที่เหน็ดเหนื่อยของเธอ จึงถามออกมาไปว่า "ช่วงนี้ยังยุ่งอยู่ไหม?"

“ใช่ ฉันยุ่งมาก ฉันคิดว่าคงเป็นกู้จือหยั่นไอ้สารเลวที่จงใจจัดตารางงานให้ฉันยุ่งขนาดนี้ คงอยากจะทำให้ฉันเหนื่อยตาย...”

ทุกครั้งที่เสิ่นเหลียงคุยกับเธอเกี่ยวกับกู้จือหยั่น เธอก็หยุดพูดไม่ได้เลย เธอจะเอาแต่ด่าเขาตลอด

มู่น่อนน่อนหัวเราะออกมา “เขาหวังดีกับเธอนะ เขาต้องการทำให้เธอโด่งดัง”

ดูเหมือนเสิ่นเหลียงจะไม่อยากจะพูดต่อ เธอเลยถามว่า "ช่วงนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? ก่อนหน้านี้ฉันขอให้เพื่อนช่วยดูโรงพยาบาลสองสามแห่งในซิดนีย์ให้ วันครบกำหนดคลอดของเธอใกล้ถึงแล้ว เธอจะได้ไปเข้ารับการรักษาโดยตรง..."

แม้ว่าเสิ่นเหลียงจะยุ่ง แต่เธอก็ยังกังวลเรื่องของมู่น่อนน่อนมากๆ

มู่น่อนน่อนรู้สึกใจสั่นเล็กน้อย เธอลังเล แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจบอกเสิ่นเหลียงเกี่ยวกับเรื่องที่เฉินถิงเซียวได้ส่งคนมาติดตามเธอ

หลังจากที่เสิ่นเหลียงได้ยิน เธอก็พูดคำหยาบออกมาว่า “เฉินถิงเซียวเป็นพวกวิปริตใช่ไหม? เขาต้องการจะทำอะไร? ถ้าเขาส่งคนไปรับเธอกลับมาโดยตรง ฉันยังรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่การส่งคนไปที่นั่นเพื่อติดตามเธอมันคืออะไรกันแน่?”