ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 281

กู้จือหยั่นเห็นว่าเฉินถิงเซียวหยุดนิ่ง เขาคิดว่าเฉินถิงเซียวเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดทั้งหมดแล้ว เขาพูดต่อว่า "ถ้าคิดถึงเธอขนาดนั้น ก็ไปรับเธอกลับมาสิ"

ดวงตาของเฉินถิงเซียวดูเคร่งขรึม ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาเปิดประตูและจากไป

กู้จือหยั่นถอนหายใจและพูดกับตัวเองว่า "เวลามีภรรยาแล้ว ก็ไม่ต้องการเพื่อนอีกทีต่อ..."

……

มู่น่อนน่อนพักอยู่ในโรงแรมสองวัน ทั้งวันเธอก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากทานและนอน ซึ่งเธอก็รู้สึกเบื่อมากๆ

ดังนั้น ตอนที่เธอไม่มีอะไรทำ เธอก็จะออกไปเดินเล่น

แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร ไม่ได้ทำอะไร เธอทำแค่เดินไปเดินมาอย่างไร้จุดหมาย

แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอคือ การสืบว่าเฉินถิงเซียวส่งคนมาเฝ้าเธอจริงๆ ไหม

เธอไม่เคยสังเกตมาก่อนเลย แต่นั่นเป็นเพราะเธอไม่ได้เคยนึกถึงเรื่องนี้ ในสองวันที่ผ่านมา มันทำให้เธอให้ความสนใจกับสิ่งนี้ แต่เธอก็พบว่ามีใครบางคนกำลังติดตามเธออยู่จริงๆ

พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดที่เป็นมืออาชีพมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเธอระมัดระวังและตั้งใจมองหาเป็นพิเศษ เธอก็คงไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

สิ่งนี้บังคับให้เธอเริ่มวางแผนที่จะออกจากซิดนีย์

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังไม่มีแผนที่เหมาะสม และการปรากฏตัวของคนคนหนึ่งอย่างกะทันหัน ทำให้แผนการทั้งหมดของเธอวุ่นวายไปหมด

เช้าวันรุ่งขึ้น เธอทำเหมือนเมื่อสองวันที่ผ่านมา ตื่นมาล้างหน้า จากนั้นก็ออกไปข้างนอกทันที

เมื่อเธอเปิดประตูห้อง เธอก็เห็นกระเป๋าเดินทางสีดำอยู่ที่หน้าประตู เธอก็ชะงักไป เธอยังไม่ทันได้สติ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“พี่น่อนน่อน!”

เมื่อมู่น่อนน่อนได้ยินเสียง เธอก็เงยหน้าขึ้นและก็ได้พบกับเฉินเจียฉินยืนอยู่ข้างหน้าเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

เมื่อเห็นมู่น่อนน่อนไม่พูดอะไร เฉินเจียฉินก็เม้มปากอย่างไม่พอใจ “พี่น่อนน่อน ไม่ได้เจอกันไม่นาน พี่ก็ไม่รู้จักผมแล้วเหรอ!”

เฉินเจียฉินอยู่ในวัยกำลังเติบโต ไม่ได้เจอกันมาแค่สี่ห้าเดือน เขาก็เปลี่ยนไปเยอะมาก

เขาสวมเสื้อสเวตเตอร์สีขาวเรียบง่ายพร้อมกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน เขาดูสดใสกระฉับกระเฉงมาก

มู่น่อนน่อนร้องออกมาด้วยความงุนงง “เสี่ยวฉิน? นายมาที่นี่ได้ยังไง?”

“ผมมาเพื่อตามหาพี่” เฉินเจียฉินมองไปที่เธอด้วยรอยยิ้ม เขาก้มศีรษะไปที่หูของเธอ และพูดอย่างลึกลับว่า “แอบบอกพี่เงียบๆ ก็ได้ ที่จริงผมหนีออกจากบ้านอีกแล้ว”

มู่น่อนน่อนมองไปที่เขา แล้วพูดอย่างเงียบๆ "นายคิดว่าฉันเชื่อนายไหม?"

เฉินเจียฉินหัวเราะ "ฮิฮิ" "ให้ผมอยู่ด้วยเถอะ?"

แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะไม่เชื่อคำพูดของเฉินเจียฉิน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ให้เขาอยู่ด้วย

เธอเปิดห้องอีกห้องให้เฉินเจียฉิน จากนั้นก็พาเขาออกไปทานอาหารเย็น

เฉินเจียฉินเติบโตที่ต่างประเทศ จึงพูดจาได้ไหลลื่น และมีรูปร่างหน้าตาที่ดี ตอนที่ทั้งสองกำลังกินข้าวกันอยู่ มีเด็กหญิงตัวเล็กๆ เข้ามาหาเขาเพื่อขอหมายเลขโทรศัพท์ของเขาอย่างกล้าหาญ

คนพวกนี้ที่มีนามสกุลเฉิน ตั้งแต่เฉินถิงเซียวไปจนถึงเฉินเจียฉิน พวกเขาต่างก็มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามสูง

สำหรับผู้หญิงที่เข้ามาพูดคุยกับเขา เฉินเจียฉินปฏิเสธได้เป็นอย่างดี

มู่น่อนน่อนหัวเราะ และไม่สนใจเขาอีก เธอมีเพียงก้มหน้าทานบะหมี่ของเธอ

หลังจากนั้นไม่กี่นาที เฉินเจียฉินที่อยู่ตรงข้ามก็พูดออกมาอย่างกะทันหัน “พี่น่อนน่อน”

"อะไร?"

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นทันที และเธอก็เห็นเฉินเจียฉินยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าเธอ

เธอขมวดคิ้ว "นายกำลังทำอะไร?"

“ถ่ายรูปกัน” เฉินเจียฉินพูด เขาก้มหน้าแล้วแตะไปที่โทรศัพท์สองสามครั้ง ก่อนจะวางโทรศัพท์ลง

มู่น่อนน่อนชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

ในระหว่างนั้น เฉินเจียฉินลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ