ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 343

กู้จือหยั่นที่อยู่อีกฟากของสายโทรศัพท์ได้ยินเฉินถิงเซียวเอ่ยแบบนี้แล้ว ในใจก็เอ่ยว่าไม่ดีแล้ว จึงอ้ำๆอึ้งๆว่า “เหอะๆ นายไม่ได้ไปโรงแรมกับน่อนน่อนหรือ ฉันยังมีธุระ วางก่อนล่ะ...”

น้อยครั้งที่กู้จือหยั่นจะวางสายโทรศัพท์ของเฉินถิงเซียวก่อน

กู้จือหยั่นโยนโทรศัพท์มือถือทิ้งไป และต่อสายภายในหาเลขา กำชับเสียงเข้มว่า “ลบข่าวที่เกี่ยวข้องกับภรรยาเก่าของคุณชายเฉินบนอินเทอร์เน็ตออกให้หมด หลังจากนี้ถ้าหากว่าเห็นข่าวแบบนี้อีก ก็จัดการทิ้งเสียตั้งแต่กลางทาง”

คราวที่แล้ว ตอนที่มู่น่อนน่อนจูบกับเฉินถิงเซียวในรถก็ถูกปาปารัสซี่ถ่ายเอาไว้ได้จนเป็นข่าวขึ้นมา กู้จือหยั่นนึกว่ามู่น่อนน่อนสวมเขาให้เฉินถิงเซียว

แต่ในคราวนี้เขากลับนึกว่าคนที่ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับมู่น่อนน่อนหน้าประตูโรงแรมในรูปภาพคือเฉินถิงเซียว ดังนั้นถึงได้โทรศัพท์ไปสัพยอกเฉินถิงเซียว

แต่คำพูดของเฉินถิงเซียวนั้นชัดเจนมากว่านั่นไม่ใช่เขากับมู่น่อนน่อน

คราวนี้มู่น่อนน่อนสวมเขาให้กับเฉินถิงเซียวจริงๆหรือ

จากนิสัยของเฉินถิงเซียว เขาไม่เป็นบ้าก็แปลกแล้ว

กู้จือหยั่นครุ่นคิดดูแล้ว ก็รู้สึกว่าปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้ ต้องไปหาเฉินถิงเซียว

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาแล้วออกไปข้างนอก

......

หลังจากนั้นไม่กี่นาที มู่น่อนน่อนก็โทรศัพท์ไปหาเฉินถิงเซียวอีกครั้ง

ครั้งนี้โทรศัพท์ไม่ได้สายไม่ว่าง ในไม่ช้าก็ถูกคนกดรับแล้ว

“เฉินถิงเซียว”

“อืม”

เธอเรียกชื่อเฉินถิงเซียว เฉินถิงเซียวก็ตอบรับ

ในใจของมู่น่อนน่อนนั้นกระสับกระส่าย เธอไม่มั่นใจว่าเฉินถิงเซียวจะเห็นประเด็นข่าวร้อนแล้วหรือไม่ “ฉันมีเรื่องจะอธิบายกับคุณ”

“มาหาผมที่บริษัทตระกูลเฉิน อธิบายต่อหน้า” น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวเรียบเฉย “วางโทรศัพท์เถอะ”

มู่น่อนน่อนตะลึงค้างไปครู่หนึ่ง ถึงรู้สึกอย่างเลือนรางว่า เฉินถิงเซียวอาจจะรู้เรื่องประเด็นข่าวร้อนแล้ว

ตอนนี้เองที่เถ้าแก่ยกซาลาเปามาให้มู่น่อนน่อน “คุณผู้หญิง ซาลาเปาของคุณครับ”

“ขอบคุณค่ะ” มู่น่อนน่อนจะมีเวลามาสนใจกินซาลาเปาได้อย่างไร เมื่อจ่ายเงินแล้วก็ลุกขึ้นเดินจากไป

ตอนนี้เป็นช่วงเช้าที่การใช้รถสาธารณะในเวลาเร่งด่วนยังไม่ผ่านไป มู่น่อนน่อนยืนอยู่ริมถนนอยู่นานก็ยังเรียกรถไม่ได้

จู่ๆก็มีรถสีดำคันหนึ่งมาจอดลงตรงหน้ามู่น่อนน่อน

มีคนที่ลักษณะเหมือนกับบอดี้การ์ดลงมาจากรถสองคน คนหนึ่งเดินไปเปิดประตูรถที่อยู่ด้านหลัง

ต่อมา ใบหน้าคุ้นตาของซือเฉิงหยู้ก็ปรากฎสู่สายตามู่น่อนน่อน

หลังจากที่ซือเฉิงหยู้ลงจากรถ ก็จัดแต่งชุดสูทบนร่างของตัวเองแล้วเลิกคิ้วยิ้มๆ “น่อนน่อน”

มู่น่อนน่อนหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่เอ่ยอะไร

“มาหาคุณเพราะมีธุระ คุณต้องไปกับผมสักรอบ” ซือเฉิงหยู้เดินมาถึงด้านหน้าเธอ รอยยิ้มบนใบหน้ายังไม่จางหายไป

มู่น่อนน่อนรู้สึกประหลาดใจ เพียงแต่ว่าไม่รอให้เธอมีปฏิกิริยาตอบสนอง บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ด้านหลังซือเฉิงหยู้ก็ก้าวเข้ามาคนหนึ่งซ้ายคนหนึ่งขวาตรึงมู่น่อนน่อนเอาไว้แล้วพาเธอไปในรถ

มู่น่อนน่อนร้องเรียก “พวกคุณทำอะไรน่ะ! ช่วยด้วยค่ะ!”

หลังจากบอดี้การ์ดยัดเธอเข้าไปในรถแล้ว ก็ใช้เชือกมัดเธอเอาไว้ เห็นได้ชัดว่ามีการเตรียมการตั้งแต่แรก

เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแทบจะไม่สังเกตเห็นเรื่องนี้

ซือเฉิงหยู้ก็ตามขึ้นไปบนรถเช่นกัน

บอดี้การ์ดสองคนนั่งอยู่ด้านหน้า คนหนึ่งขับรถ อีกคนนั่งในตำแหน่งข้างคนขับ

เมื่อคนทั้งหมดขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว รถยนต์ก็เคลื่อนตัว