ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 44

ตอนที่ 44 เร้าใจมากใช่ไหม

มู่น่อนน่อนเห็น “เฉินเจียฉิน” พูดอย่างตรงไปตรงมา ท่าทางไม่เหมือนกำลังพูดโกหกเลยสักนิด ในใจก็คิดตามขึ้นมา

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เธอไม่มีความรู้สึกสักนิดเลยจริงๆ แล้วเธอยังโดนวางยาอีก ก็อาจจะเป็นไปได้ที่เกิดเรื่องราวอะไรขึ้นกับเขา......

ในหัวของมู่น่อนน่อนที่ว่างเปล่าอยู่ชั่วครู่ อยู่ๆก็นึกถึงเฉินถิงเซียวขึ้นมาทันที

เธอไม่สามารถอยู่ในห้องของ “เฉินเจียฉิน” ได้ หากว่าโดนเฉินถิงเซียวรู้เรื่องเข้าแล้วล่ะก็......

หน้าซีดขาวของเธอ เปิดผ้าห่มออกจะลงจากเตียง แต่กลับโดนเฉินถิงเซียวใช้มือกดเธอให้กลับไป

“พี่สะใภ้เมื่อคืนเหนื่อยแย่แล้ว ควรจะพักผ่อนให้เต็มที่ อยากกินอะไรฉันจะให้คนไปทำให้” มือของเฉินถิงเซียวกดอยู่ที่ไหล่ของเธอเอาไว้ดูเหมือนจะไม่ได้ออกแรงเลย แต่เธอกลับขยับตัวไม่ได้แล้ว

มู่น่อนน่อนแค่คิดว่าเมื่อคืนเธอกับ “เฉินเจียฉิน”อาจจะทำเรื่องอย่างนั้นไปแล้ว รู้สึกอับอายขายหน้าไปทั่วร่างกาย เธอโมโหจนตัวสั่น : “คุณมันไร้ยางอาย!”

“นี่ก็ไร้ยางอายแล้วหรือ? อย่างนั้น......แบบนี้ล่ะ?” เขาพูดแล้ว ออกแรงใช้มือกดที่ไหล่ของเธอนิดหน่อย แล้วก็ผลักเธอกลับไปที่เตียง ร่างสูงใหญ่ครอบคลุมเอาไว้แล้ว แค่เพียงก้มหัวก็จับกุมริมฝีปากของเธอได้อย่างแม่นยำ

มู่น่อนน่อนโดนจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว ก็ตะลึงงันไปแล้ว นี่ก็เลยเป็นโอกาสที่เฉินถิงเซียวตรึงเธอเอาไว้

เขาจับข้อมือของเธอเอาไว้ ซ่อนริมฝีปากของเธอราวกับว่าบุกเข้ายึดเมืองแล้วปล้นสะดมออกมา จูบอย่างแข็งกร้าวและป่าเถื่อน

ประสบการณ์การจูบเพียงหนึ่งเดียวของมู่น่อนน่อนก็มาจากผู้ชายคนนี้ แต่ครั้งก่อนๆที่เขาจูบไม่ได้ลึกซึ้งขนาดนี้ ลมหายใจที่เย็นฉ่ำของเขาห่อหุ้มเธอเอาไว้ ทำให้เธอหมดทางหนีทีไล่ที่จะต่อต้านเขาอย่างที่สุด

เพียงจูบเสร็จ เฉินถิงเซียวอยากที่จะทำบางอย่างต่อจึงจิกริมฝีปากของเธอไปเบาๆสองครั้ง แล้วลุกขึ้นมา

สีหน้าของมู่น่อนน่อนที่นอนหงายอยู่บนเตียง ในดวงตาเต็มไปด้วยละอองน้ำที่สวยงามสดใส หน้าแดงเปล่งปลั่ง หายใจแรงนิดหน่อย ท่าทางถูริมฝีปากอย่างอ่อนนุ่มที่ปล่อยให้คนอื่นรุกรานตามอำเภอใจ

เพียงไม่กี่นาทีลมหายใจก็แรงขึ้นอีกครั้งที่แต่เดิมเฉินถิงเซียวก็สงบลงแล้ว ดวงตาที่ลึกและเงียบมองไปที่เธอ เสียงที่แหบเล็กน้อยพูดขึ้น “ฉันยังไร้ยางอายได้มากกว่านี้อีก คุณอยากจะลองดูไหม?”

คำพูดของเขาเรียกสติของมู่น่อนน่อนให้กลับมา สายตาฟื้นฟูมาอย่างชัดเจนแล้ว เหลือบตาขึ้นมองเขาใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ๆบนหัวของเธอ เธอกลั้นความโมโหเอาไว้ ยกมือขึ้นแล้วก็โบกมือไปทางเขาอย่างเด็ดเดี่ยว

แต่ว่า ฝ่ามือของเธอกลับโดนเฉินถิงเซียวที่ตาไวมือคล่องแคล่วหยุดเอาไว้

เฉินถิงเซียวเผยอปาก ยิ้มอย่างลึกซึ้งแล้วคว้าฝ่ามือของเธอมาวางไว้ข้างๆริมฝีปาก จูบตีตราที่ฝ่ามือที่นุ่มนวลของเธอ: “ฉันก็ชอบผู้หญิงที่ปราดเปรียวอย่างพี่สะใภ้นี่แหละ”

มู่น่อนน่อน: “......”

ผู้ชายคนนี้ถือโอกาสไร้ยางอายอย่างไม่มีข้อจำกัด!

เธอดึงมือกลับมาไม่ได้ อยู่ภายใต้การควบคุมของคนอื่น ก็ทำได้เพียงอดกลั้นความโมโหแล้วพูดออกมา : “ฉันเป็นพี่สะใภ้ของคุณ!”

เหมือนกับว่าเฉินถิงเซียวจะฟังไม่ออกถึงน้ำเสียงที่พยายามอดกลั้นความโมโหของเธอเอาไว้ รอยยิ้มที่ลึกซึ้งมากขึ้น : “พี่ชายไปต่างประเทศแล้ว ไม่ถึงสิบวันหรือครึ่งเดือนก็คงไม่กลับมา เวลานี้ ไม่มีใครมาคฤหาสน์รบกวนพวกเรา เร้าใจมากใช่ไหมล่ะ?”

เร้าใจบ้าอะไร!

เธอไม่เล่นด้วยกับน้องของสามีอย่างแน่นอนไม่เพียงแต่ความรักที่แปลกประหลาดนี้ด้วย!

เฉินถิงเซียวเห็นสีหน้าของเธอแย่ลงเรื่อยๆ ก็ไม่แกล้งเธออีก ลุกขึ้นยืน หุบยิ้ม แล้วถามอย่างจริงจัง: “อยากกินอะไร ฉันจะให้คนไปทำให้”

มู่น่อนน่อนใบหน้าเย็นชา: “ไม่อยากกินสักอย่าง”

เธอหวังเพียงแค่ให้เขารีบออกไปเท่านั้น!

เฉินถิงเซียวไม่สะทกสะท้านกับท่าทีที่เย็นชาของเธอ พูดเอาเอง: “อย่างนั้นก็ข้าวต้ม กับกับข้าวไม่กี่อย่างแล้วกัน”

แค่เขาออกไป มู่น่อนน่อนก็กระโดดลงจากเตียงแล้วไปเข้าห้องน้ำ

เธอต้องแน่ใจเสียหน่อยว่า เธอกับ “เฉินเจียฉิน” ได้ทำเรื่องอย่างนั้นแล้วจริงหรือ

ปวดเอวเจ็บหลังนี่เป็นเรื่องปกติ แต่ร่างกายของเธอก็ไม่ได้มีความรู้สึกไม่สบายใดๆทั้งนั้น

อีกอย่างหนึ่ง “เฉินเจียฉิน” แม้ว่าดูแล้วก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไร แต่เธอกลับเชื่ออย่างอธิบายไม่ถูกว่าเขาคงไม่ฉวยโอกาสทำอย่างนั้นกับคนที่กำลังตกอยู่ในความลำบากหรอก

เธอล็อกประตูห้องน้ำแล้ว ตรวจดูร่างกายของตนเอง ก็พบว่าร่างกายของเธอไม่มีร่องรอยอะไร กระโดดขึ้นๆลงๆก็ไม่ได้รู้สึกไม่สบายอะไรเลย