ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 660
แผลของมู่น่อนน่อนไม่ได้ลึก แต่แผลค่อนข้างยาวอยู่
หมอบอกว่าต้องเย็บแผล
มู่น่อนน่อนเงียบมาโดยตลอด แต่ตอนที่หมอจะฉีดยาชาให้เธอ เธอกลับปฏิเสธ
ใบหน้าเธอนิ่ง ไม่มีความรู้สึกทางอารมณ์เลย：“เย็บโดยตรงเลยค่ะ ไม่ต้องใช้ยาแก้ปวด”
คุณหมอเป็นชายวัยกลางคน เขาฟังคำพูดของมู่น่อนน่อนแล้ว ได้ทำสีหน้ามึนงงก่อน จากนั้นก็ได้ถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ：“ไม่ต้องใช้ยาแก้ปวด？”
ไม่รอให้มู่น่อนน่อนพูด ลี่จิ่วเชียนก็ได้ก้าวมาข้างหน้า พร้อมขมวดคิ้วและพูดว่า：“มู่น่อนน่อน คุณถูกกระตุ้นจนเป็นบ้าหรือว่าโง่ไปแล้ว？คุณคิดว่าคุณเป็นนักรบหญิงรึไง？”
มู่น่อนน่อนไม่มองใครเลย สายตาเหม่อลอย พูดจาเรียบเฉย：“ฉันจะจำความเจ็บปวดแบบนี้ไว้”
เธอจะจำความเจ็บปวดที่เฉินถิงเซียวให้เธอ
ลี่จิ่วเชียนเหมือนจะโกรธสุดขีดจนหัวเราะ สีหน้าค่อนข้างแย่ พูดทิ้งท้ายไว้คำเดียว：“ตามใจคุณ！”
หมอย่อมฟังคำพูดของทั้งสองไม่เข้าใจอยู่แล้ว และไม่รู้ด้วยว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์เป็นอะไรกัน แต่ขอแค่รู้ว่าสองคนนี้ล้วนตัดสินใจว่าไม่เอายาแก้ปวดก็พอแล้ว
มู่นน่อนน่อนไม่สนว่าลี่จิ่วเชียนจะมีสีหน้ายังไง หรือพูดอะไร แค่เงยหน้ามองไปที่หมอ：“คุณหมอ เริ่มได้เลยค่ะ”
ลี่จิ่วเชียนได้ออกไปโดยตรงพร้อมปิดประตูแรงๆ
เห็นได้ชัดว่าคุณหมอยังค่อนข้างลังเล
“คุณหมอ ฉันทนได้ค่ะ คุณหมอไม่ต้องกังวลค่ะ”มู่น่อนน่อนพูดอีกครั้ง
คุณหมอถอนหายใจทีนึง จากนั้นได้เริ่มเอาอุปกรณ์：“ถ้าทนไม่ไหวก็บอกผมนะ”
“ค่ะ”เสียงของมู่น่อนน่อนแน่วแน่ผิดปกติ
ที่จริงแค่เย็บสองสามเข็มเฉยๆ
แต่ความรู้สึกที่เข็มแหลมปี๊ดแทงทะลุเนื้อหนัง ก็ค่อนข้างเจ็บอยู่เหมือนกัน
มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปากเอาไว้ บนหน้าผากมีเหงื่อซึมออกมา สีหน้าค่อนข้างซีด
คุณหมอเห็นเธอทนได้จริงๆ ในใจค่อนข้างทึ่ง
หลังจากเย็บแผลเสร็จ คุณหมอได้ยื่นทิชชู่ให้มู่น่อนน่อนสองแผ่น：“เช็ดเหงื่อหน่อย”
“ขอบคุณค่ะ”มู่น่อนน่อนยื่นมือรับทิชชู่มา แล้วลุกขึ้น
“เดี๋ยวหมอจะเขียนใบสั่งจ่ายยาให้คุณ คุณเอายากลับไปกินหน่อย อีกหนึ่งสัปดาห์มาตัดไหม หรือไปตัดที่คลินิกอื่นก็ได้”
“ขอบคุณค่ะ”มู่น่อนน่อนจะยื่นมือไปรับใบสั่งจ่ายยา
คุณหมอได้มองไปนอกห้องด้วยความแปลกใจ：“เอ๊ะ แฟนของคุณล่ะ？ทำไมยังไม่เข้ามาอีก？”
“เขาไม่ใช่แฟนของฉันค่ะ” มู่น่อนน่อนพูดจบก็ได้ออกไปเลย
เธอไม่เห็นลี่จิ่วเชียนอยู่นอกห้อง
ขี้เกียจสนใจว่าลี่จิ่วเชียนไปไหน มู่น่อนน่อนไปรับยาโดยตรง
ตอนที่ออกมาจากโรงพยาบาล ก็พบว่ารถของลี่จิ่วเชียนยังจอดอยู่หน้าโรงพยาบาล เขากำลังสูบบุหรี่อยู่ในรถ
มู่น่อนน่อนยืนอยู่กับที่ไปครู่นึง จากนั้นได้เดินไปด้วยสีหน้าแววตาซับซ้อน：“ฉันจะกลับแล้วค่ะ”
“แม้แต่คำว่าขอบคุณก็ไม่พูดสักคำแล้ว？เฉินถิงเซียวจู๋จี๋กับผู้หญิงคนอื่น วันนี้ถ้าไม่ใช่ผมช่วยคุณเอาไว้ คุณยังสามารถมีชีวิตยืนอยู่ตรงนี้เหรอ？”
ในมือของลี่จิ่วเชียนคีบบุหรี่เอาไว้ หรี่ตาเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าสีหน้าดูแล้วจะมีกลิ่นอายของความเป็นเพลย์บอยอยู่หลายส่วน
“ขอแค่ไม่ใช่เรื่องชั่วช้าสามานย์ ตอนที่คุณต้องการให้ฉันตอบแทน สามารถมาหาฉันได้ค่ะ”
มู่น่อนน่อนเพิ่งเย็บแผลมา สีหน้าดูไม่มีเลือดฝาดเลยสักนิด แม้แต่แววตาก็ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนปกติ
ลี่จิ่วเชียนดูไม่เข้าตาเลย
เขาดับบุหรี่ในมืออย่างค่อนข้างหงุดหงิด แล้วทวนซ้ำอีกรอบ：“ขอแค่ไม่ใช่เรื่องชั่วช้าสามานย์ ล้วนได้หมด？”
มู่น่อนน่อนพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย：“อืม”
“อ๋อ”ลี่จิ่วเชียนเอามือข้างนึงวางพาดอยู่บนกระจกรถ น้ำเสียงจริงจังสุดขีด：“งั้นคุณแต่งงานกับผมเถอะ”
มู่น่อนน่อนได้ละเลยคำพูดของลี่จิ่วเชียนไปโดยตรง：“ลี่จิ่วเชียน ฉันเป็นคนพูดจามีสัจจะมาโดยตลอด”
เธอพูดจบก็จะหันหลังเดินไป
เดิมทีก็ไม่คาดหวังอยู่แล้วว่าลี่จิ่วเชียนจะสามารถตอบอย่างจริงจัง แต่ได้ยินเขาบอกว่าให้เธอแต่งงานกับเขา เธอก็ยังรู้สึกบ้าบอคอแตกเกินไปอยู่ดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม
พระเอกชอบใช้อำนาจบังคับ ไม่ฟังความคิดเห็นนางเอก พอมีปัญหา แทนที่จะอธิบายว่าจะทำอะไร กลับเลือกที่จะปิดปังและทำร้ายจิตใจ ไม่น่าให้อภัยอ่ะ น่าจะต่างคนต่างอยู่ ขัดใจว่าทำไมปล่อยให้ลูกทารกโดนลักพาตัวไปได้ โคตรไม่รอบคอบอ่ะ เรื่องไอ้ลู่ก็เหมือนกัน นาวเอกโง่จนไม่เห็นความไม่สมเหตุสมผลใดๆ จนความจำกลับมา มันก็ต้องสงสัยแล้วป่ะว่าตอนก่อนจะเสียความทรงจำ ไอ้ลู่แอบเข้าไปในห้องตัวเองทำไม และต้องเอะใจและตัดความสัมพันธ์สิเพราะถามอะไรก็ไม่เคยตอบ พระเอกก็เหมือนกัน รู้สึกว่าไอ้ลู่มีจุดประสงค์ไม่ดี แต่ก็ไม่ทำอะไร ให้โอกาสมันก่อเรื่อง 3-4 บทสุดท้ายรวบรัดตัดจบมาก ปมต่างๆก็ไม่เคลียร์ ไม่รู้แม่พระเอกยังอยู่หรือตาย ทำไมไอ้ลู่ถึงเลี้ยงนางเอกมาตั้งสามปีแทนที่จะรีบเอาไปผ่าตัดให้น้องสาว ทำไมถึงพยายามจะให้พระเอกลืมนางเอกและทำร้ายนางเอก อ่านจนจบก็ไม่เห็นบอกว่ามีความแค้นอะไรกับพระเอก และทำไมมุ่งเป้ามาที่นางเอก และไอ้ปากกาหมึกซึมที่พระเอกเก็บไว้น่ะ ก็ไม่มีอธิบายเพิ่ม แค่เปรยว่านางเอกเคยเอาปากกาให้เด็กขอทาน ต่ไม่บอกว่ามันมีความสำคัญยังไง สรุปอ่านแล้วขัดใจหลายอย่างมากค่ะ...
ขอบคุณนะคะที่อัพจนจบ❤️❤️❤️...
แรกๆฉันเชียร์เธอหมดใจแต่มู่น่อนน่อนนี่เธอก็ดื้อเกินไปนะ รู้ทั้งรู้ยังจะชอบสร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มั่นใจตัวเองอะไรผิดๆเกิ๊นนน ฉันเริ่มจะเบื่อเธอแล้วนะ เจอก็เจอแล้วแค่กลับไป แล้วยังจะคิดกลับไปให้เขาเฉือนอวัยวะไง!!!! ตัวเองจะไปสืบอะไรจากไหน?!!!...