ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 662

เช้าวันรุ่งขึ้น

ประตูห้องของมู่น่อนน่อนได้ดังขึ้น

เธอสามารถรู้สึกได้เลือนรางว่าคนที่มาเคาะประตูเช้าขนาดนี้ ไม่ใช่ฉีเฉิงแน่นอน

เธอมองผ่านตาแมวแวบนึง เป็นตำรวจสองนายที่ใส่ชุดยูนิฟอร์ม

ที่ตำรวจมาหาถึงที่ เพราะเรื่องของเมื่อวานแน่เลย

มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้รู้สึกเหนือความคาดหมายมาก เมื่อวานถ้าเธอตกอยู่ในมือของเจียงซ่งจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะรอดชีวิตกลับมาได้หรือเปล่า และเจียงซ่งก็ย่อมต้องจัดการเรื่องที่ตามมาทีหลังอยู่แล้ว

แต่เมื่อวาน ไอ้พวกเจียงซ่งไม่ได้บรรลุเป้าหมาย เรื่องที่ตามมาทีหลังก็ย่อมไม่จัดการอยู่แล้ว

เจียงซ่งเป็นคนถ่อยสุดขีด เมื่อวานเขาเสียเปรียบ ย่อมต้องคิดหาวิธีสร้างปัญหาให้มู่น่อนน่อนอยู่แล้ว

จุดนี้ มู่น่อนน่อนก็เตรียมใจไว้ตั้งนานแล้ว

มู่น่อนน่อนจัดระเบียบของเสื้อผ้าไปครู่นึงแล้วเปิดประตู

ตำรวจเอาบัตรชูมาที่ตรงหน้าเธอ น้ำเสียงเคร่งขรึม “ไม่ทราบคุณคือมู่น่อนน่อนหรือเปล่าครับ ”

“ใช่ค่ะ”สายตาของมู่น่อนน่อนได้หยุดอยู่ที่บัตรตำรวจอยู่ครู่นึง ถึงเคลื่อนย้ายสายตาออก

“ไปกับพวกเราเที่ยวนึงครับ เกี่ยวกับเรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่เกิดขึ้นที่ถนนหวนหนานของช่วงบ่ายเมื่อวานครับ ทางเราอยากสอบถามสถานการณ์กับคุณครับ”ตำรวจเก็บบัตรไปด้วยแล้วพูดไปด้วย

“รอฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บนึงได้มั้ยคะ ”มู่น่อนน่อนพูดจบ แล้วปิดประตูกลับมาที่ห้อง

หลังจากปิดประตูแล้ว สีหน้าของมู่น่อนน่อนซีเรียสเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เธอแค่นึกได้ว่าเจียงซ่งจะหาเรื่องเธอจากด้านนี้ แต่กลับไม่เคยคิดมาก่อนว่าถึงตำรวจจะหามาถึงที่ อย่างน้อยเมื่อวานก็ต้องติดต่อเธอแล้ว

ท่าทางนี้ช้าเกินไปแล้วมั้ง

มู่น่อนน่อนมองไปทางประตูแวบนึง แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา หยิบมือถือออกมาพิมพ์ตัวหนังสือสำคัญเพื่อค้นหาข่าวที่เกี่ยวข้อง

แต่เธอพบว่าไม่มีอะไรเลย

วงการบันเทิงของเมืองหู้หยางพัฒนาได้ดีมาก เป็นไปได้อย่างไงว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีข่าวเลย

ในใจมู่น่อนน่อนเกิดความสงสัยนิดหน่อย

ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นในเวลานี้อีก

“คุณมู่ ผมเองครับ”เป็นเสียงของฉีเฉิง

มู่น่อนน่อนได้ยินแล้ว ลุกไปเปิดประตูให้

พอประตูเปิด เธอก็เห็นฉีเฉิงยืนอยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนตำรวจสองนายนั้นยังยืนรอเธออยู่ตรงนั้น

ตำรวจเห็นมู่น่อนน่อนออกมาปุ๊บก็ถามเลยว่า “ไปได้หรือยังครับ ”

“ไปไหนครับ ”ฉีเฉิงกลับเป็นคนส่งเสียงพูดก่อน

มู่น่อนน่อนแบมือ “ยังจะไปไหนได้อีกล่ะ”

ฉีเฉิงหันไปมองตำรวจแวบนึง แล้วพูดกับมู่น่อนน่อนว่า “ผมไปกับคุณ”

“คุณเป็นอะไรกับมู่น่อนน่อนครับ ”ตำรวจฟังแล้ว สมาธิก็ได้หล่นอยู่ที่บนตัวฉีเฉิง

ฉีเฉิงไม่ได้ตอบคำถามของตำรวจ เขาพูดโดยตรงว่า “ไปด้วยกันครับ”

มู่น่อนน่อนสังเกตเห็นสีหน้าของตำรวจสองนายนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

เธอกับฉีเฉิงสบตากันแวบนึง ฉีเฉิงไม่ได้พูดอะไร แค่ส่งสัญญาณให้เธอว่าไปได้แล้ว

มู่น่อนน่อนเดินอยู่ข้างหน้า ฉีเฉิงได้ตามไปโดยตรง

“คุณยังไม่ได้ตอบคำถามพวกเราเลยครับ ”ตำรวจตามมา สีหน้าไม่สบอารมณ์

“ทำไมผมต้องตอบคำถามพวกคุณด้วย ”ฉีเฉิงยิ้มหยัน “เพราะพวกคุณเป็นตำรวจปลอมใช่มั้ย ”

เพิ่งพูดเสร็จ ฉีเฉิงได้ยื่นมือขวางไว้ที่ตรงหน้าของมู่น่อนน่อน มู่น่อนน่อนได้ถอยหลังอย่างเข้าใจโดยปริยายมาก เขาดึงมือกลับ ยกเท้ากระทืบตำรวจปลอมสองนายล้มลงไปกองกับพื้น

“นี่คุณกำลังทำร้ายร่างกายเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่นะ ”ตำรวจปลอมสองคนล้มลงที่พื้นก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นตำรวจปลอม

“งั้นก็แจ้งความเลยดีกว่า”ฉีเฉิงมองไปที่มู่น่อนน่อนแวบนึง มู่น่อนน่อนเข้าใจและได้หยิบมือถือออกมาจะแจ้งความ

ตำรวจปลอมสองคนเห็นสถานการณ์แล้ว ได้ลุกจากพื้นอย่างพูดไปด่าไป เสร็จแล้วได้วิ่งไปทางหัวบันไดเลย แม้แต่ลิฟต์ก็ขี้เกียจรอ