ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 70

ตอนที่ 70 ช่างกล้านัก

มู่น่อนน่อนหั่นมะเขือเทศกับเนื้อ ทำก๋วยเตี๋ยวเนื้อซุปมะเขือเทศ

ตอนที่เธอกำลังหั่นเนื้อ เฉินถิงเซียวยืนอยู่ข้างไม่ไปไหน ผ่านไปสักพัก เขาพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “คุณหั่นช้าหน่อย”

ผู้ชายซื่อตรงที่ไม่เคยทำอาหาร

มู่น่อนน่อนยิ่งหั่นเร็วมากขึ้น พอน้ำเนื้อจัดใส่จานแล้ว เธอถึงหันกลับไปมองเขา “ออกไป อย่ามาเกะกะที่นี่”

อาจเป็นเพราะดึกๆ มักทำให้คนรู้สึกโดดเดี่ยว เฉินถิงเซียวไม่อยากไปรอที่โต๊ะอาหารคนเดียว เพียงแค่อยากดูมู่น่อนน่อนทำกับข้าวตรงนี้

เขาทำสายตาเฉยๆ หาข้ออ้างหาตัวเอง “ผมก็จะดูอยู่ตรงนี้ ถ้าเกิดคุณวางยาผมหล่ะ? ผมยังไม่อยากตาย”

“ฉันไม่งี่เง่าขนาดนั้น หากวางยาพิษฆ่าคุณตาย ฉันก็อยู่ไม่รอดหรอก!ฉันแพงมากนะ ฉันเป็นคนที่มีค่าถึงสามร้อยล้านเลย!” มู่น่อนน่อนจริงๆ นั้นคือกำลังประชดตัวเอง

แต่พูดด้วยเฉยๆ พอฟังแล้วก็เหมือนมีอะไร

เฉินถิงเซียวพูดอธิบายตัวเองอย่างหาได้ยาก “เรื่องนี้เป็นผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งจัดไว้ พี่ชายไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้”

“ฉันไม่ได้โทษเขาสักหน่อย คุณใจร้อนอะไร” มู่น่อนน่อนมอง “เฉินเจียฉิน” ไว้อย่างแปลกๆ “ฉันจำได้ว่าวันแรกที่ฉันเข้ามา คุณบอกต่อหน้าฉันว่าเฉินถิงเซียวเป็นคนเลว ตอนนี้คุณกลับช่วยพูดแทนเขา ความสัมพันธ์ของคุณกับเขาดีหรือไม่ดีกันแน่? ”

“เฉินเจียฉิน” ย้อนถาม “คุณว่าหล่ะ? ”

เหอๆ ฉันว่าคุณเป็นโรคจิตที่ไร้ยางอาย!

แต่คำพูดนี้มู่น่อนน่อนเพียงแค่กล้าพูดอยู่ในใจแป๊บเดียวเท่านั้น

เร็วมากที่มู่น่อนน่อนโยกก๋วยเตี๋ยวสองถ้วยไปที่โต๊ะ

อาจเป็นเพราะเที่ยงคืนเงียบสงบ ทั้งสองคนเลยได้ปล่อยความขัดใจไป แล้วกินไปด้วยพูดไปด้วย

แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นมู่น่อนน่อนพูด สิ่งที่เธอถามส่วนมากเป็นเรื่องของเฉินถิงเซียว

คำที่ “เฉินเจียฉิน” ตอบนั้นส่วนใหญ่คือ “อืม” “ไม่ใช่” “ไม่รู้” “คงจะใช่” ประมาณนี้

นี่ก็ทำให้มู่น่อนน่อนต้องสงสัย ว่าความสัมพันธ์สองพี่น้องนี้คงทำด้วยพลาสติก

……

วันต่อมา

มู่น่อนน่อนนอนตื่นสายเลย

เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนผ้า แล้ววิ่งออกไป

ตรงหน้าลิฟต์ เธอเจอ “เฉินเจียฉิน” ที่มีชีวิตชีวา

ต่างเป็นคนที่ตื่นมากินข้าวเที่ยงคืนเหมือนกัน แต่ทำไมเธอถึงตื่นสายแล้วยังมึนๆ ส่วนผู้ชายคนนี้กลับแลดูสดใสมากนัก!

เธอสงสัยอีกครั้ง ร่างชายคนนี้ต้องทำด้วยเหล็กแน่นอน

เฉินถิงเซียวเห็นเธอไม่สดใส ขมวดคิ้วเล็กน้อย “หลับไม่ดีหรือ? ”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่าเขากำลังอวดตัวเอง

เธอก้มมองเวลาทีหนึ่ง ทิ้งไปคำเดียว “ฉันจะสายแล้ว วันนี้ไม่ทำอาหารเช้าแล้ว” จากนั้นก็ลงชั้นล่างอย่างเร่งรีบ

เฉินถิงเซียวเดินก้าวยาวๆ เดินเข้าไปจับปกเสื้อเธอไว้ “ผมส่งคุณ”

มู่น่อนน่อนไม่อยากให้เขาส่งนะ แต่พอเห็นว่าถ้าเธอไปอัดรถเมล์แล้วก็ต้องสายแล้วแน่ๆ

สุดท้าย “เฉินเจียฉิน” ก็ไม่ได้ไปส่งมู่น่อนน่อนทำงาน เพราะเขาถูกสายหนึ่งเรียกไว้ ก่อนที่เขาจะไป เขาได้มอบหมายให้บอดี้การ์ดส่งมู่น่อนน่อนไปที่ทำงาน

……