ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 79

ตอนที่ 79 อยากเรียนรู้เพิ่มเติมจากพี่สาว

มู่น่อนน่อนเหลือบมองเขา และกล่าวอย่างจริงจัง “ฉันไม่ลง พวกเขามากันเยอะแยะก็เพราะมารังแกคุณ คุณไม่ต้องกลัว ฉันจะจัดการแทนคุณเอง”

ก่อนที่จะเกิดเรื่องที่นี่ กู้จือหยั่นที่แอบตามมาและได้ยินคำพูดของมู่น่อนน่อนเข้า ก็ “พรูด” หลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจ

แต่เดิมมีแต่เฉินถิงเซียวที่ไปรังแกคนอื่นเขา ใครหน้าไหนจะกล้ามารังแกเขากัน

มู่น่อนน่อนกล่าวจบ ก็เงยหน้าหันไปมองคนพวกนั้น “ที่ฉันพูดพวกนายคงได้ยินกันหมดแล้ว ยังไม่รีบเรียกคุณปู่อีกหรือ”

ชายหนุ่มกลุ่มใหญ่ที่ไม่เคยถูกผู้หญิงคนหนึ่งท้าทายแบบนี้มาก่อน ก็ถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อเข้าไปตะลุมบอนทันที

ประจวบเหมาะกับที่สือเย่พาพนักงานรักษาความปลอดภัยมา เพียงครู่เดียวก็จัดการคนพวกนั้นได้อยู่หมัด

สือเย่เดินมายังเบื้องหน้าเฉินถิงเซียว และเอ่ยถามอย่างนอบน้อม “คุณชายครับ จะจัดการอย่างไรดีครับ”

เฉินถิงเซียวชำเลืองมองมู่น่อนน่อนที่ตะโกนว่า “ทำดีมาก” โดยที่ในมือยังถือขวดเหล้า สายตาก็ฉายแววโอนอ่อน “ให้พวกเขามาก้มหน้าสำนึกผิดกับเธอ”

สือเย่ไม่คิดว่าตัวเองจะฟังผิดไป “ห๊ะ”

หลังจากนั้น ก็ปรากฏภาพนี้ขึ้นในบาร์

กลุ่มผู้ชายคุกเข่าที่พื้น ก้มหน้าสำนึกผิดกับมู่น่อนน่อน และปากก็พูดว่า “ปู่ครับ ผมผิดไปแล้ว”

.....

ระหว่างขากลับ สือเย่ขับรถอยู่ข้างหน้า เฉินถิงเซียวอุ้มมู่น่อนน่อนที่นอนหลับไปแล้วขึ้นมานั่งที่เบาะหลัง

สือเย่คอยมองสถานการณ์ทางด้านหลังจากกระจกส่องหลังอยู่ตลอดเวลา

เขาเห็นคุณชายของเขาได้อย่างชัดเจน เขากอดคุณหญิงไว้ในอ้อมกอดราวกับอุ้มเด็กทารก ถึงแม้จะมองสีหน้าของเขาได้ไม่ชัด แต่บรรยากาศอ่อนโยนที่แผ่กระจายไปทั่วรถนั้นทำให้รับรู้ได้ว่าคุณชายนั้นกำลังอารมณ์ดี

เขาไม่เข้าใจ เกิดเรื่องอะไรที่ทำให้คุณชายของเขาอารมณ์ดีได้ในบาร์กัน

ใช้เวลาไม่นาน รถก็ขับมาถึงประตูคฤหาสน์

เฉินถิงเซียวอุ้มมู่น่อนน่อนลงจากรถ ตอนที่อุ้มขึ้นตึก เขาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเองชั่วครู่ แต่ก็เลือกที่จะอุ้มมู่น่อนน่อนกลับไปยังห้องที่เธอพัก

ก่อนหน้านี้ก็อาละวาดที่บาร์เสียยกใหญ่ ตอนนี้ก็หลับ สงบขึ้นมามากเลยทีเดียว

ยามที่ถือขวดเหล้าและโวยวายเหมือนนักเลงนั้น ก็ไม่รู้ว่าไปเรียนมาจากใครเช่นกัน

มู่น่อนน่อนนอนหลับสนิท ตาจมูกปิดสนิท ริมฝีปากสีสดเผยอออกเล็กน้อย ดึงดูดให้น่าเก็บเกี่ยวนัก

เฉินถิงเซียวโน้มตัวลง จ้องมองเธออยู่ชั่วครู่ แต่ก็ไม่อาจจะอดทนไว้ได้ ก็ประกบปากจูบเธอในทันที

หลังจากที่จูบเสร็จ น้ำเสียงของเขาก็เริ่มแหบแห้ง “เหม็นจะตายแล้ว”

ปรับอุณหภูมิความร้อนให้กับเธอ ห่มผ้าห่มให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินออกไป

......

เช้าวันรุ่งขึ้น

ยามที่มู่น่อนน่อนตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกว่าโลกนั้นกำลังหมุน

เธอหลับตาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ผ่านไปเพียงครู่หนึ่งก็ลืมตาขึ้นใหม่ และรู้สึกดีกว่าเมื่อครู่ขึ้นมามาก

เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียง มองห้องที่คุ้นเคยด้วยความว่างเปล่า หลังจากนั้นก็พลิกตัวลงจากเตียงและเข้าห้องน้ำไป

เมื่อวานเธอกลับมาได้อย่างไร

เธอจำได้ว่า “เฉินเจียฉิน” ไปบาร์เพื่อหาเธอ หลังจากนั้นทั้งสองก็ดื่มด้วยกัน เรื่องต่อจากนั้น... เธอจำมันไม่ได้เลย

เมื่อจัดการตัวเองเสร็จแล้ว เธอก็เปิดประตูลงไปข้างล่าง เดินไปไม่กี่ก้าวก็ลอบมองไปรอบๆ ทำท่าราวกับโจร

เมื่อก่อนเธอเพียงเคยดื่มเหล้ากับเสิ่นเหลียง เสิ่นเหลียงเคยบอกว่าเธอที่ดื่มเหล้ากับยามปกตินั้นแตกต่างกันอย่างมาก

ดังนั้นเธอจึงไม่มั่นใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเมื่อคืนวานได้ทำอะไรเกินเรื่องต่อ “เฉินเจียฉิน” หรือไม่

จนกระทั่งมาถึงห้องโถง มู่น่อนน่อนก็ยังไม่พบกับ “เฉินเจียฉิน” ถึงได้สบายใจขึ้นมา

“พี่สะใภ้ อรุณสวัสดิ์”