ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1815

รอยยิ้มบนใบหน้าของซูอวิ๋นเจาเปรียบเหมือนแสงอาทิตย์อัสดง

แกร่งกล้า หล่อเหลา ร้อนแรง ทำให้คนมองหลงไหล

อวิ๋นเหลิงซีหลบสายตาของเขา เธอรู้สึกว่าตรงตำแหน่งหัวใจ หัวใจของเธอเต้นช้าไปครึ่งจังหวะ...

นี่คือความรู้สึกที่เธอไม่คุ้นเคยเลย มันแปลกจนทำตัวไม่ถูก

เธอชวนเปลี่ยนเรื่อง "อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลย"

"คุณช่วยฉันเฝ้าไว้หน่อย ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังจะทนไม่ไหวแล้ว..."

ซูอวิ๋นเจาก็รู้สึกถึงกลิ่นอายจากตัวเธอแล้ว เธออดทนมาจนถึงตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ยังดีที่เขามา ตอนนี้ยังทันอยู่!

ซูอวิ๋นเจาปกป้องอวิ๋นเหลิงซีไว้และตั้งใจต่อกรกับมังกรหยก

ในเวลานี้มังกรหยกได้เข้าสู่โหมดบ้าระห่ำแล้ว

"เจ้ามดตัวเล็กๆ สองตัว..." มันโกรธจนตัวสั่นไปหมด "ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!"

ซูอวิ๋นเจาหยิบดาบยาวสี่สิบเมตรออกมาและแทงเข้าไปในซอกฟันของมังกรหยก

"มหันตภัยที่อยู่ระหว่างความเป็นความตายสองครั้งในชีวิตพวกเรานี่..." ซูอวิ๋นเจามองไปที่ปากของมังกรหยก ไม่รู้จะว่าไงดี "พูดไม่ออกเลย"

เรื่องความโรแมนติกนั้นไม่ได้ใกล้เคียงเลย แต่เรื่องความน่าขยะแขยงไม่มีใครแพ้ใคร

เมื่อก่อนอยู่ในท้องสัตว์อสูรกอซซิล่า ตอนนี้อยู่ในปากของมังกรหยก

มังกรหยกโกรธมาก

มดสองตัวนี้มาไม่เหมือนคนอื่นเขา ผีตัวอื่นถ้าเจอมันไม่มีตัวไหนไม่หนี แต่เขากลับใช้ปากของมันเป็นศาลาพักพิง

โอ้ย... พวกมนุษย์ที่น่ารังเกียจ พวกมดที่น่ารังเกียจ พวกผีบำเพ็ญที่น่ารังเกียจ

"ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกเจ้าซ่อนอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่" มังกรหยกคําราม "ตอนนี้ข้าทำอะไรพวกเจ้าไม่ได้! แต่พวกเจ้าคิดว่าซ่อนตัวอยู่ในนั้นตลอดไปหรือไง?"

อย่างมากมันก็แค่กินลมตะวันตกเฉียงเหนือผสมกับอานุภาพรุนแรงของทรายสีน้ำเงิน มันไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่สามารถผลักมดสองตัวนี้ออกไปได้！

ว่าแล้วก็ลงมือเลย มังกรหยกก็เปิดโหมดดื่มลมตะวันตกเฉียงเหนือทันที

ไม่คิดว่าวันหนึ่งซูอวิ๋นเจาจะต้องมาเจอลมกรรโชกแรงและพายุทอร์นาโดในปากมังกรตัวหนึ่ง

หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาและอวิ๋นเหลิงซีอาจถูกกลืนเข้าในท้องอีกก็ได้

เขาพลิกมือ ดาบเล่มใหญ่ราวแปดหรือสิบเล่มก็ปรากฏขึ้น เขาแทงดาบเข้าไปในซอกฟันของมังกรหยกอย่างไม่เกรงใจ เขาเอาโซ่เหล็กออกมาตรึงตัวเองกับอวิ๋นเหลิงซีไว้

ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้อยู่เฉย เขาเริ่มเก็บเลือดมังกร

"ข้างนอก น้ำลายมังกรหายากมาก พวกผีบำเพ็ญสามารถกันตายได้เพื่อแย่งน้ำลายมังกรหนึ่งขวด"

"ถ้าผมเอาเลือดมังกรพวกนี้ออกไปจะเป็นยังไงนะ?"

ซูอวิ๋นเจากดมือลงบนเลือดมังกรและทำการกลั่นมัน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าพลังโบราณยิ่งใหญ่ลานเข้าสู่หยวนเสินและจุดตันเถียนของเขา

จินตันในตันเถียนถูกหลอมจนกลายเป็นจินไห่ที่กว้างขวางไปนานแล้ว ไอมังกรเหล่านี้เป็นเหมือนน้ำจากแม่น้ำที่ไหลลงสู่ทะเล ทําให้ 'มหาสมุทร' ที่เขาเพิ่งก่อตัวขึ้นนั้นสมบูรณ์และกว้างใหญ่ขึ้นกว่าเดิม

พลังของเขาแข็งแกร่งขึ้น!

"ของดี!" ซูอวิ๋นเจาตาเป็นประกาย

เขาหันไปมอง อวิ๋นเหลิงซีเข้าไปในไม้ศักดิ์สิทธิ์แล้ว ไม้ศักดิ์สิทธิ์ส่องแสงออกมาเป็นวงๆ

ใช้ไม้ศักดิ์สิทธิ์เป็นร่างกาย... ใช้เลือดมังกรเป็นเส้นเลือด！

ซูอวิ๋นเจาฟันมัวแหมด ทำให้ปากมังกรมีเลือดออกไม่หยุด

จากนั้นก็เอาไม้ศักดิ์สิทธิ์ลงไปแช่!

และแล้วการที่อวิ๋นเหลิงซีจะควบแน่นเป็นร่างหยินได้ ต้องใช้พลังวิญญาณจำนวนมาก และเลือดมังกรก็คือผู้บรรนาการให้

ซูอวิ๋นเจาก็บีบอัดอาณาเขตของตัวเองอย่างต่อเนื่อง มังกรหยกตัวใหญ่ขนาดนี้ดูดได้เยอะเท่าไหร่ยิ่งดี ในขณะที่ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นก็ยังทำให้มังกรหยกอ่อนแอลงด้วย แล้วทําไมเขาจะไม่ทำ