ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1818

มังกรหยกยิ่งดุร้ายขึ้นเรื่อยๆ คำพูดของหลี่เฟิงอวิ๋นที่ว่า "ผมจะปกป้องท่านเอง" ยังไม่ทันจบดี…

ก่อนที่อวิ๋นเหลิงซีจะได้ลงมือ หลี่เฟิงอวิ๋นก็ถูกหางของมังกรหยกฟาดจนกระเด็นออกไป

หลี่เฟิงอวิ๋นที่บาดเจ็บหนักอยู่แล้ว ตอนนี้อาการยิ่งเลวร้ายกว่าเดิม เขานอนชักกระตุกอยู่บนพื้น

อวิ๋นเหลิงซีไม่แม้แต่จะมองเขา เธอยังคงหันไปจ้องแสงสีทองในปากมังกรหยกแทน

เกิดอะไรขึ้นกันแน่...?

ทำไมซูอวิ๋นเจาถึงยังไม่ออกมา อวิ๋นเหลิงซีเริ่มรู้สึกกังวล

เหล่าผีบำเพ็ญหลั่งไหลมาที่ทะเลหลานซามากขึ้นเรื่อยๆ หลี่เฟิงอวิ๋นพยายามฝืนตัวลุกขึ้น เมื่อมองไปรอบๆ ก็พบว่ามีผีบำเพ็ญเพิ่มเข้ามาอีกห้าถึงแปดคน

ในจำนวนนั้นมีบางคนที่รู้จักเขาด้วย

"พี่ใหญ่เฟิงอวิ๋น!" ผีบำเพ็ญสองคนวิ่งเข้ามาหา

พวกเขาเห็นอวิ๋นเหลิงซีกำลังเผชิญหน้ากับมังกรหยก และมองไปยังหลี่เฟิงอวิ๋นที่บาดเจ็บสาหัส

พวกเขานึกว่าหลี่เฟิงอวิ๋นกำลังร่วมมือกับอวิ๋นเหลิงซีเพื่อต่อสู้กับมังกรหยก

"พี่ใหญ่เฟิงอวิ๋น! พวกพี่กำลังฆ่ามังกรร้ายอยู่งั้นหรือ!"

"ศิษย์น้องหญิงคนนั้นจะไหวหรือ? ถ้างั้นเรามาช่วยกันเถอะ ยิ่งคนมากพลังยิ่งเยอะ..."

แม้จะพูดเช่นนั้น แต่ทุกคนก็จ้องไปที่ลูกแก้วมังกรในปากมังกรหยก ในแววตาเต็มไปด้วยความโลภ

หลี่เฟิงอวิ๋นรู้สึกว่าตนเองใกล้จะตาย และกลัวว่าคนอื่นจะรู้แล้วฉวยโอกาสฆ่าเขาเพื่อแย่งแหวนของเขาไป

เขาฝืนกลั้นลมหายใจ และเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “อย่าไป! มังกรหยกอันตรายมาก”

แต่ผีบำเพ็ญเหล่านั้นจะฟังเขาหรือ?

บอกให้พวกเขาอย่าไป เพราะเขากับผีบำเพ็ญหญิงนั่นจะร่วมกันต่อสู้กับมังกรหยกแล้วแบ่งผลประโยชน์กันแค่สองคนใช่ไหม!

ฝันหวานไปเถอะ!

อวิ๋นเหลิงซีไม่คาดคิดเลยว่า เพียงแค่ประจันหน้ากับมังกรหยกได้ไม่นานจะมีผีบำเพ็ญอีกเจ็ดถึงแปดคนตะโกนเสียงดังและพุ่งเข้าหามังกรหยก

“…”

มังกรหยกที่กำลังบ้าคลั่งไม่สามารถสลัดซูอวิ๋นเจาออกจากปากได้ มันตกตะลึงเมื่อพบว่าพลังของตนเองกำลังถูกซูอวิ๋นเจาดูดกลืนไปจนหมดสิ้น

ในตอนนั้นเองยังมีผีบำเพ็ญกลุ่มหนึ่งที่ไม่รู้จักประเมินตัวเองพุ่งเข้ามาอีก

มังกรหยกอ้าปากงับพวกผีบำเพ็ญเหล่านั้นทันที!

มังกรหยกไม่รู้ว่าตัวเองกลืนกินวิญญาณและผีบำเพ็ญไปแล้วเท่าไรแล้ว แต่มันกำลังต้องการฟื้นพลังด้วยการกลืนกินพวกเขาอีกครั้ง

ยิ่งผีบำเพ็ญมีระดับสูงเท่าไรก็ยิ่งเป็นอาหารชั้นดีสำหรับมันยกเว้นอวิ๋นเหลิงซี

หญิงสาวผู้นี้ไม่ว่าจะพยายามกลืนกินอย่างไร เธอก็สามารถหลบหลีกได้ทุกครั้ง!

นานๆ ครั้ง เธอก็ยังทำร้ายมันจนพลังที่รั่วไหลอยู่แล้วไหลออกไปเร็วขึ้นอีก

อวิ๋นเหลิงซีหรี่ตาลง เธอจะปล่อยให้มังกรหยกมุ่งความสนใจไปที่ซูอวิ๋นเจาไม่ได้ ท่ามกลางเส้นผมสีดำปลิวไสว เธอกระโจนไปด้านหลังมังกรหยกและฟันมันหลายครั้ง

มังกรหยกร้องคำรามด้วยความโกรธ

ผีบำเพ็ญทุกคนตะลึง "จักร...ระดับจักรพรรดินั้นงั้นหรือ?!"

พวกเขามองอวิ๋นเหลิงซีด้วยแววตาหวาดกลัว แต่ก็ไม่อาจละทิ้งลูกแก้วมังกรในปากมังกรหยกได้

เมื่อมีจักรพรรดิหญิงคอยหนุนหลัง โอกาสเอาชนะมังกรหยกก็ยิ่งเพิ่มขึ้น!

เมื่อนั้นลูกแก้วมังกรจะตกเป็นของจักรพรรดิหญิง พวกเขาก็จะได้เลือดมังกร น้ำลายมังกร และสมบัติมังกร…ยังไงก็ได้กำไร!

เขาไม่กลัวมังกรหยก และไม่กลัวว่าจะเกิดความเปลี่ยนแปลงใดๆ เช่นเดียวกับที่อวิ๋นเหลิงซีเชื่อมั่นในตัวเขา และเขาเองก็เชื่อมั่นในตัวอวิ๋นเหลิงซี

“นี่คือทะเลดาวจิตเทพที่ซู่เป่าพูดถึงใช่ไหม?” ซูอวิ๋นเจาจ้องมองจิตเทพของตนเอง

แต่มันแตกต่างจากที่ซู่เป่าอธิบายเอาไว้

เขาไม่ได้เห็น ‘ทางช้างเผือก’ และก็ไม่ได้เห็น ‘ดวงดาวมากมาย’ ซู่เป่าบอกว่าจิตเทพของเธอเหมือนกับจักรวาล…

เขาเห็นเพียงว่าจิตเทพของเขาเป็นทะเลกว้างใหญ่ ไร้ที่สิ้นสุด และส่องแสงสีทองระยิบระยับ

บางทีทะเลจิตเทพของแต่ละคนอาจแตกต่างกันไป แน่นอนว่าเขาไม่อาจเทียบกับซู่เป่าได้ เรื่องนี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลก

พลังแห่งแสงสีทองทำให้จิตเทพของซูอวิ๋นเจาทะลวงขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัด เขาไม่หยุดเพราะรู้ว่าการบำเพ็ญจิตเทพนั้นเป็นสิ่งที่ยากเย็น และจะไม่ละทิ้งโอกาสนี้ง่าย ๆ

พลังของมังกรหยกไม่รู้ว่ามันเป็นพลังแบบไหน มันมีความยิ่งใหญ่ แต่ก็ปะปนไปด้วยสิ่งไร้ประโยชน์

ซูอวิ๋นเจาดูดซับพลังที่บริสุทธิ์ ส่วนสิ่งไร้ประโยชน์เหล่านั้นถูกเขากำจัดและส่งกลับคืนไป

ดังนั้นมังกรหยกจึงรู้สึกว่าพลังในร่างกายถูกดูดจนหมดสิ้น แต่ก็ยังสามารถดิ้นรนได้อยู่

เพียงแต่มันรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว...

"ไปตายเสีย! ไอ้ทากบ้า! รีบไสหัวไปจากข้าเสีย!"

เหล่าผีบำเพ็ญที่ตามมามีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาเห็นว่าผีบำเพ็ญที่พุ่งเข้าไปก่อนหน้านั้นได้กลายเป็นเหยื่ออันไร้ค่าไปแล้ว

และยังเห็นจักรพรรดิหญิงคนหนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้ามังกรหยก

เมื่อแสงสีทองในปากของมังกรหยกลดน้อยลง จักรพรรดิหญิงก็ไม่ปิดบังพลังของตนอีกต่อไป ร่างที่ดูบอบบางของเธอกลับแสดงความแข็งแกร่งออกมาอย่างเต็มที่เพื่อต่อกรกับมังกรหยก

ทุกคนต่างตกตะลึงกับภาพที่เห็น…