ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1819

ทันใดนั้น มังกรหยกก็คำรามเสียงดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้า

อวิ๋นเหลิงซีรู้สึกบางอย่างโดยไม่ทราบสาเหตุ หรือว่าซูอวิ๋นเจากำลังจะออกมา

กระบี่ยักษ์ในมือของเธอฟาดฟันไปที่หัวของมังกรหยกโดยไม่ลังเล!

ในขณะที่กระบี่ยักษ์ฟาดลง มันกลับแปรเปลี่ยนเป็นกระบี่ที่ส่องประกายแสงเจิดจ้า คมกระบี่ยาวกว่าร่างของมังกร ราวกับสามารถฟาดฟันสวรรค์และโลกให้แยกออกจากกันได้

เหล่าผีบำเพ็ญถูกแรงกระแทกจนกระเด็นปลิวไป ในดวงตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว

ตอนนี้หลี่เฟิงอวิ๋นใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่เพียงเพื่อพยุงตัวให้ดูเหมือนคนปกติ

อย่างน้อยต้องไม่ให้ใครรู้ว่าเขากำลังใกล้ตายเต็มที...

แต่ภายใต้แสงกระบี่นั้นก็ทำเอาร่างของเขากระเด็นปลิวไป และกลิ้งไม่รู้กี่รอบ…

ผีบำเพ็ญที่อยู่ใกล้ๆ ต่างตกตะลึง และสายตาของพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไป

เดิมทีคิดว่าชายคนนี้ร่วมมือกับจักรพรรดิหญิง แต่ดูเหมือนจะว่าไม่ใช่?

พวกเขาคิดว่าเขายังแข็งแกร่ง เพราะสัมผัสได้ถึงพลังระดับพญายมเต็มขั้น...แต่ที่แท้ก็เป็นเพียงแค่เปลือกว่างเปล่า?

แน่นอนว่ามีคนเริ่มจับจ้องไปที่หลี่เฟิงอวิ๋น และมองตรงไปยังแหวนในมือของเขา

คนที่อยู่ระดับพญายมเต็มขั้น แหวนของเขาย่อมต้องมีของดีแน่นอน!

หลี่เฟิงอวิ๋นใจหายวาบ เขารู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย...ในใจเต็มไปด้วยความเสียใจและโกรธแค้น

ไอ้พวกกระจอก!

เขาเป็นถึงผีบำเพ็ญระดับพญายมเต็มขั้น...พวกเขากล้าคิดมุ่งร้ายต่อเขาด้วยหรือ?!

ในขณะนั้นเอง มังกรหยกก็ส่งเสียงคำรามแหลมคมออกมาจนเหล่าผีบำเพ็ญต่างก็สะดุ้งไปตามๆ กัน!

ลูกแก้วมังกรในปากของมังกรหยกถูกจักรพรรดิหญิงฟันจนกระเด็นออกมา!

เห็นเพียงลูกแก้วมังกรพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ส่องแสงสีทองเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์ ทำให้ผู้คนไมสามารถลืมตาขึ้นมองได้

เหล่าผีบำเพ็ญที่อาศัยอยู่ในโลกหลังความตายมาอย่างยาวนาน รู้สึกถึงแสงเจิดจ้าราวกับแสงอาทิตย์เป็นครั้งแรก ในชั่วพริบตา ทุกคนราวกับถูกทำให้ตาบอด มีเพียงแสงสีทองสว่างไสวเต็มสายตา ไม่อาจมองเห็นสิ่งใดได้อีก

แต่อวิ๋นเหลิงซีกลับเห็นเงาร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากแสงสีทอง

เธอดีใจอย่างยิ่ง และรีบก้าวไปข้างหน้า

ทันใดนั้นก็มีมือข้างหนึ่งคว้าแขนเธอและดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

อวิ๋นเหลิงซีพูดไม่ออก “ในเวลาแบบนี้คุณก็ยัง...”

เสียงของซูอวิ๋นเจาดังขึ้นข้างหูของเธอ “ผมไม่ได้ล้อเล่น”

"นี่คุณฝึกบำเพ็ญจิตเทพมาโดยตลอด แต่ไม่เคยคืบหน้าเลยใช่ไหมเนี่ย?"

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพรสวรรค์หรืออะไร ถึงแม้อวิ๋นเหลิงซีจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่จิตเทพกลับเป็นจุดอ่อนของเธอ

อวิ๋นเหลิงซียังไม่ทันเข้าใจสิ่งที่เขาพูดก็เห็นแสงสีทองพุ่งเข้ามา และห่อหุ้มตัวเธอกับซูอวิ๋นเจาไว้

“ฟังผมนะ ให้ตั้งสมาธิ...และดูดซับแสงสีทองนี้เข้าไปทั้งหมด”

"สัมผัสได้หรือยัง...สสารในแสงสีทองนี้"

“ใช้ได้อย่างสบายใจ ของผมมีเพียงพอแล้ว”