ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1817

ณ ใจกลางทะเลหลานซาในขณะนี้

ซูอวิ๋นเจานั่งอยู่ในปากมังกรหยก เขาไม่ต้องการสิ่งใดมาช่วยพยุงตัวอีกต่อไป และจะไม่ถูกมังกรหยกกลืนลงไปอีกแล้ว!

สิบปีที่ผ่านมา อวิ๋นเหลิงซี ‘ล่า’ เพื่อบ่มเพาะซูอวิ๋นเจา

โดยการดึงเลือดจากมังกรหยกจากส่วนต่างๆ ของร่างกาย และส่งเลือดนั้นให้ซูอวิ๋นเจาอย่างต่อเนื่อง

มังกรหยก รู้สึกราวกับร่างกายถูกดูดกลืนจนหมดสิ้น

มังกรหยกไม่เคยคิดฝันว่าเลือดของมันจะบ่มเพาะจักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นมา

ซูอวิ๋นเจาไม่ต้องออกไปหาทรัพยากรในการฝึกบำเพ็ญแต่อย่างใด ในแหวนของเขามีทั้งยาลูกกลอน ทรัพยากร และสมุนไพรเทพให้ใช้เพียบพร้อม

ด้วยเลือดมังกรและไอเทพพิเศษของทะเลหลานซา และภายใต้การคุ้มครองของอวิ๋นเหลิงซี ซูอวิ๋นเจาก็ทะลวงไปถึงระดับจักรพรรดิได้ภายในสิบปี

อวิ๋นเหลิงซีมองเขาอย่างเงียบ ๆ และคิดในใจว่า เก่งจริงๆ ยังจะมีใครที่เก่งกว่าเขาอีกไหมนะ…

วินาทีต่อมา ทรายสีฟ้าก็พัดมาราวกับพายุหมุน และพุ่งเข้าสู่ปากมังกรหยก!

มังกรหยก “&…%#￥%…%%￥!”

ซูอวิ๋นเจาอยู่ในใจกลางพายุทราย เขาหลับตาลง ลมกรรโชกแรงทำให้เส้นผมดำขลับและเสื้อผ้าของเขาปลิวสะบัดไปตามลม!

ในชั่วพริบตานั้น เขาก็ได้ก้าวเข้าสู่ระดับจักรพรรดิ!

การทะลวงไปถึงจักรพรรดิเป็นสิ่งที่ต้องได้รับการหล่อเลี้ยงจากฟ้าดินเท่านั้น

แรงอาฆาต ไอหยิน และไอเทพทั้งหมดในทะเลหลานซาต่างก็ถูกซัดเข้าสู่ร่างของซูอวิ๋นเจา

มังกรหยกถึงกับตกตะลึงเพราะมันพบว่าพลังในร่างกายของมันถูกซูอวิ๋นเจาดูดกลืนไปเรื่อยๆ!

สิบปีที่สูญเสียเลือดไปก็เพียงแค่ทำให้มันอ่อนแอ แต่ครั้งนี้กลับเป็นการสูญสิ้นพลังอย่างแท้จริง

“ตายแน่…ตายแน่!”

มังกรหยกดิ้นรน พยายามจะเขวี้ยงซูอวิ๋นเจาออกไป

แต่จักรพรรดิได้เกิดขึ้นแล้ว ซูอวิ๋นเจาส่องแสงอยู่ในปากของมังกรหยก จากที่ไกลๆ ดูราวกับมังกรหยกอมลูกแก้วมังกรอยู่ในปาก

เมื่ออวิ๋นเหลิงซีเห็นเช่นนี้ก็ออกจากปากของมังกรหยก

เมื่อเท้าแตะพื้น เธอจึงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าตนเองกลับมาแล้ว

ร่างที่แท้จริงของเธอกลับคืนมาอีกครั้งและก้าวย่างสู่แผ่นดินแห่งโลกหลังความตาย…

ลมพายุรอบตัวกรรโชกแรง ลมในทะเลหลานซาดูเหมือนจะแรงขึ้นกว่าเดิม แต่แท้จริงแล้วมันได้สูญเสียพลังไปกว่าครึ่ง

เนื่องจากไอเทพในนั้นได้ถูกซูอวิ๋นเจาดูดกลืนไป สิ่งที่เหลืออยู่ก็เป็นเพียงแค่ลมทรายธรรมดาที่พัดแรงกว่าเล็กน้อย

“หืม?” อวิ๋นเหลิงซีจ้องมองไปยังจุดๆ หนึ่ง

ลมทรายพัดโหมแรง เผยให้เห็นหินก้อนใหญ่เรียบๆ ที่มังกรหยกเคยนอนขดอยู่

ดูเหมือนว่ามีบางอย่างถูกทับอยู่ใต้หินก้อนใหญ่…

**

นอกเขตเทียนเชวีย

ในเมืองผีมีเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญมารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ

“ทำไมรู้สึกว่าเหมือนที่ทะเลหลานซามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น!”

“รีบไปดูสิ! มีคนบอกว่าสามารถเข้าไปในทะเลหลานซาได้แล้ว!”

ผู้คนมากมายพุ่งตรงไปยังทะเลหลานซามากขึ้นเรื่อย ๆ

พี่เซี่ยยืนอยู่บนชั้นสามของโรงน้ำชา และมองออกไปทางทะเลหลานซา

“ใช่นายหรือเปล่า?” เธอเอ่ยเบาๆ “คนที่สามารถเปลี่ยนแปลงทะเลหลานซาทั้งหมดนี้ได้ก็มีแต่คนอย่างนายเท่านั้นแหละ!”

มีคนพูดจากข้างหลังเธอว่า “พี่เซี่ย พี่ไม่ไปดูหรือ? พวกเขาต่างก็รีบไปที่ทะเลหลานซากันหมดแล้ว”

พี่เซี่ยหัวเราะเบาๆ เธอพิงราวระเบียงอย่างนุ่มนวลแล้วพูดอย่างขี้เกียจว่า “รีบอะไรนักหนา?”

คนๆ นั้นพูดอย่างร้อนรนว่า “ถ้ามีของดีอะไร...ไปช้าเดี๋ยวก็ไม่เหลืออะไรหรอก”

พี่เซี่ยยิ้ม “ถ้ามีของที่ทำให้ต้องสังเวยชีวิตไป ของแบบนั้นคนที่รีบไปก็คือคนแรกที่จะเป็นเหยื่อล่อ”

“…”