ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1816

ระดับขั้นของซูอวิ๋นเจาเลื่อนสูงขึ้นเหมือนติดจรวด

แปบเดียวก็ขึ้นมาถึงระดับยมบาลตอนปลายแล้ว

จากระดับยมบาลตอนต้นมาระดับยมบาลตอนปลาย ฟังดูเหมือนแค่สองระดับเล็กๆ เท่านั้น

แต่ผีบำเพ็ญธรรมดาฝึกฝนในสองระดับนี้อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหลายสิบหรือหลายร้อยปี แม้แต่อัจฉริยะที่ได้รับการยอมรับในยมโลกก็ยังต้องใช้เวลาเป็นสิบยี่สิบปี

ซูอวิ๋นเจาขึ้นมาถึงภายในเดือนเดียว

เขาลืมตาขึ้น รู้สึกว่าไม่สามารถเลื่อนขั้นขึ้นไปต่อได้แล้ว

"คิดว่าจะบุกทีเดียวให้ถึงระดับยมบาลสมบูรณ์เลย..."

ถ้าถึงระดับยมบาลสมบูรณ์แล้ว ก็ไม่ไกลจากระดับจักรพรรดิแล้ว

ถึงระดับจักรพรรดิแล้วยังห่างไกลจากซู่เป่าอีกเท่าไหร่นะ??

ถึงเวลานั้นเขาอาจจะร่วมมือกับหยุนเหลิงซีออกไปนอกสามพรมแดนและหกกฎแห่งวิถีกับซู่เป่าแล้วก็ได้...

"เหลิงซี?" ซูอวิ๋นเจาเรียกเบา ๆ

ไม้ศักดิ์สิทธิ์ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสลัวๆ

ถูกห่อหุ้มเป็นชั้นๆ เหมือนไข่ไก่ที่ผิวเรียบเนียน

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกร๊อบ 'ลูกไก่' ฟักตัวออกจากเปลือกแล้ว

ซูอวิ๋นเจาดีใจ เขาจ้องอวิ๋นเหลิงซีตาไม่ละสายตา

แม้ว่าไม้ศักดิ์สิทธิ์จะเสียหาย สภาพรุ่งริ่งเหลือเพียงครึ่งเดียว

แต่เส้นเลือดมังกรมีเหลือเฟือ!

เสียงดังตูม แสงส่องประกายเจิดจ้า อวิ๋นเหลิงซีบำเพ็ญเสร็จแล้ว

มือที่ขาวราวหยกข้างหนึ่งยื่นออกมาจับแขนของซูอวิ๋นเจา

"เหลิงซี!" ซูอวิ๋นเจาจับมือนั้นไว้อย่างไม่ลังเล

อวิ๋นเหลิงซีเสียงสั่นเล็กน้อย "ฉันทําสําเร็จแล้ว..."

เว้นช่วงไปหลายปี เธอก็ไม่กล้าคาดหวังเกินตัว... ไม่คิดว่าเธอประสบความสําเร็จได้จริงๆ

เธอรวบรวมร่างหยินได้ใหม่อีกครั้ง

เมื่อมนุษย์ตายแล้วเนื้อหนังก็เปื่อยเน่าเป็นดิน แต่การรวมร่างขึ้นมาอีกครั้งหลังจากตายไปแล้ว เป็นสิ่งที่มนุษย์ทั่วไปไม่ สามารถทำได้

แสงค่อยๆ จางหายไป อวิ๋นเหลิงซีปรากฏตัวตรงหน้า

เธอสวมชุดกระโปรงสีเขียวอ่อน

ผิววาวเหมือนไขมัน ร่างที่ถูกหล่อเลี้ยงด้วยเลือดมังกรนี้อยู่ในภาวะไร้เทียมทานทันทีที่ออกมา

ซูอวิ๋นเจาตกตะลึง "คุณกลับมาสู่จุดสูงสุดแล้วใช่ไหม?"

ตอนนั้นที่อยู่ในท้องของสัตว์อสูรก็อตซิล่าเขารู้สึกว่าอวิ๋นเหลิงซีเป็นคนที่เก่งกาจมาก แม้ว่าจะกําลังจะตาย แต่ก็ยังสามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่แข็งแกร่งจนน่ากลัว

พอตั้งใจมองดีๆ ซูอวิ๋นเจาก็ตกตะลึงทันที "คุณเป็นจักรพรรดิ?"

ไม่เคยได้ยินว่าในยมโลกยังมีจักรพรรดิองค์อีกนี่นา

อวิ๋นเหลิงซีหลุบตาลง เธอพยักหน้าด้วยสายตาซับซ้อน

เขาจะใส่ใจเรื่องนี้ไหมนะ?

ดูเหมือนผู้ชายจะใส่ใจเรื่องที่ผู้หญิงแข็งแกร่งกว่าตัวเองกันทั้งนั้น

ไม่คิดว่าซูอวิ๋นเจาจะทำสีหน้าดีใจจากใจจริง "เยี่ยมไปเลย"

เธอเก่งมาก เขาต้องพยายามให้มากนี้แล้ว!

ซูอวิ๋นเจาเพิ่งยินดีที่ตัวเองบรรลุสู่ระดับยมบาลตอนปลาย

ตอนนี้กลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่เศษขยะ

ไม่ได้การแล้ว ต้องพัฒนาต้องแกร่งขึ้น!

ซูอวิ๋นเจาแววตาแน่วแน่... เขาถือดาบหลายเล่มฟาดฟันไปทั่ว

เดือนนี้ทั้งเดือนเลือดในปากมังกรหยกไม่เคยหยุดไหลเลย

นี่ก็เอาอีกแล้ว!

มังกรหยกโมโหจนขำ มันไม่โมโหอีกแล้ว

หลี่เฟิงอวิ๋นที่ดักรออยู่ข้างนอกก็ต้องโกรธจนจนใจแล้วเหมือนกัน เขารอมาสิบปีแล้ว ยิ่งรอนานเท่าไหร่ก็ยิ่งทำใจยอมแพ้ไม่ได้ อย่างไรเสียก็รอมาตั้งหลายปีแล้ว

หลายปีที่เขาตั้งแคมป์ปักหลักอยู่ในทะเลทรายสีน้ำเงินที่ลมพัดแปรปรวนมาเป็นเวลาหลายปี

หลี่เฟิงอวิ๋นก็ฝึกฝนจนเก่งกาจแล้ว อ้าปากทีกินทรายที เขาทนมามากพอแล้ว

แต่ก็เป็น อย่างที่ซูอวิ๋นเจาคาดไว้ เขาไม่ใช่คนธรรมดา

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา เขาค่อย ๆ ค้นพบพลังวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในทะเลทรายสีน้ำเงินและเรียนรู้ที่จะดูดซับพลังวิญญาณเพื่อฝึกฝน

พลังวิญญาณในทะเลทรายสีน้ำเงินนั้นบริสุทธิ์กว่าข้างนอกมาก

แกร๊ก~

วันนี้หลี่เฟิงอวิ๋นบรรลุสู่ระดับยมบาลสมบูรณ์ประสบความสําเร็จ ตัวเขาเองก็ตกตะลึง เขาหัวเราะออกมาทันที

"ฮ่าๆ... ฮ่าๆ!"

"ไม่เคยคิดมาก่อน... เป็นเซอร์ไพร์ที่ไม่คาดคิดจริง ๆ"

เขาบรรลุระดับยมบาลสมบูรณ์แล้ว ตอนนี้อยู่ห่างจากระดับจักรพรรดิเพียงก้าวเดียว!

หลี่เฟิงอวิ๋นรู้สึกว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งจนน่ากลัว

เขารู้สึกว่าเขาใช้เพียงนิ้วเดียวก็สามารถบดขยี้ซูอีเฉินได้

"ตั้งหลายปีแล้วยังไม่ออกมา เสียงคำรามของมังกรหยกก็ค่อยๆ สงบลงแล้ว..."

"ซูอีเฉิน คุณคงไม่ได้ตายอยู่ในนั้นแล้วใช่ไหม!"

สีหน้าของหลี่เฟิงอวิ๋นเต็มไปด้วยความรังเกียจ

คิดว่าทันใดนั้นใจกลางของทะเลทรายสีน้ำเงินก็มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งปะทุขึ้น!

พลังวิญญาณที่ออกมาจากน้ำวนตรงกลางหมุนเป็นวงกลมอย่างรวดเร็ว หลี่เฟิงอวิ๋นเกือบจะยืนไม่อยู่ เขาปักดาบลงบนพื้นพยุงตัวให้มั่นคง

"เหตุการณ์แบบนี้ หรือว่ามังกรหยกก็บรรลุแล้วเหมือนกัน?" หลี่เฟิงอวิ๋นสับสนไม่แน่ใจ