ชีวิตในสวนผัก นิยาย บท 26

"พี่ใหญ่เจ้าคะ ช่วยเอาแตงโมออกมาวางตรงนี้เลยเจ้าค่ะ"

"เจ้าจะทำอะไรรึ"

"ข้าจะผ่าเเตงโมเป็นชิ้นๆ เอาไว้กินตอนกินข้าวเสร็จเจ้าค่ะ"

"กินตอนนี้ไม่ได้รึ"

"ได้ เจ้าค่ะ แต่กินตอนที่มันเย็นจะอร่อยมาก"

"ได้เดียวพี่จะเอามาให้"

นางรอไม่นานพี่ใหญ่พี่รองก็ถือเเตงโมมา

"จะทำอะไรต่อรึ"

"ข้าจะผ่าให้ท่านพี่ดูก่อนนะเจ้าค่ะ"

นางเอาเเตงโมมาหนึ่งลูกผ่ากลางลูกและหันเป็นชิ้นๆ

"สีแดงหน้ากินมากน้องเล็ก"พี่ใหญ่พี่รองทำหน้าตาอยากกินนางหยิบมา2ชิ้นยื่นให้ท่านพี่

"นี้เจ้าค่ะท่านพี่ลองกินดู"

"อืม! อร่อยมากเลยน้องเล็กหวานมาก"

"ใช่ กินเเล้วรู้สึกสดชื่นมาก"

"เจ้าค่ะ ถ้ากินตอนเเช่เย็นเสร็จจะอร่อยมากเลย"

"งั้นเรารีบเอาไปแช่เถอะ"

พี่รองกำลังจะเอาเเตงโมทั้งลูกไปแช่

"พี่รองเจ้าค่ะอย่าพึ่งเจ้าคะ"

"ทำไมรึ"

"พี่รองต้องผ่าเเตงโมเเล้วหันเป็นชิ้นๆ แล้วค่อยเอาไปแช่เจ้าค่ะ"

"ทำไมรึถึงเเช่ทั้งลูกไม่ได้"

"เพราะมันจะไม่เย็นเจ้าค่ะต้องหันให้เป็นชิ้นๆ ก่อน"

"งั้นพี่ใหญ่จะเป็นคนผ่าเองเจ้าไปช่วยท่านแม่ทำกับข้าวเถอะ"

"เจ้าค่ะพี่ใหญ่"

นางบอกวิธีการผ่ากับท่านพี่อีกนิดหน่อยก็เดินออกไปหาท่านแม่ที่ดูคนกำลังล้างปลา

"ท่านแม่มีอะไรให้ข้าช่วยหรือไหมเจ้าค่ะ"

"ไม่มีอะไรรออีกนิดปลาก็ล้างเสร็จแล้ว"

"เจ้าค่ะ เดียวข้าไปเตรียมเครื่องปรุงก่อนนะเจ้าค่ะ"

"ให้เเม่ไปช่วยหรือไหม"

"เจ้าค่ะ"

นางก็เดินนำท่านเเม่มาที่ห้องครัวนางว่าจะตำน้ำพริกก่อน

"ท่านแม่ไปเก็บพริกกับหอมผักชีให้หน่อยเจ้าค่ะ"

"หอมผักชีต้นไหนรึ"

นางซื้อเมล็ดมาปลูกตอนไปซื้อของจากชาวต่างชาติท่านเเม่เลยไม่รู้จัก

"เดียวข้าไปเก็บเองเจ้าค่ะ ท่านเเม่ช่วยเตรียมถ้วยเล็กไว้สัก12ใบนะเจ้าค่ะ"

"ได้เดียวแม่จะเตรียมให้"

นางก็เดินมาที่สวนผักนางปลูกไว้ในกระถางไม้ที่ท่านพ่อสร้าง

ใช้น้ำปราณรดน้ำผักผักจึงงดงามต้นอวบ นางเด็ดใบหอมเเละดึงต้นผักชีทั้งต้นเลย รากของหอมผักชีอร่อยมาถ้าตำใส่น้ำพริกจะหอมและอร่อยขึ้น เเค่คิดก็หิวแล้วละ ท้องนางเริ่มร้องเเล้วตอนเที่ยงก็กินเเค่ซาลาเปาเริ่มหิวเเล้วละสิ นางเลยรีบเก็บ เก็บเสร็จนางก็รีบเดินเข้าบ้าน

"ท่านแม่ข้าเก็บพริกมาแล้วท่านเอาพริกที่ข้าเก็บ ไปตำทั้งหมดเลยนะเจ้าค่ะ"

"ได้! "

"พวกเจ้า2คนก็ไปช่วยท่านแม่ข้าตำพริกเถอะ"

"เจ้าค่ะ"

"ส่วนพวกเจ้าที่เหลือเอาสมุนไพรพวกนี้ไปล้าง ล้างเสร็จก็เอามายัดที่ท้องของปลา"แต่ละคนทำหน้าตาไม่เข้าใจ นางก็เลยหยิบสมุนไพรมา6-7ใบแล้วเอาไปล้างน้ำจับปลามาหนึ่งตัวนำสมุนไพรยัดเข้าไป

"พวกเจ้าทำได้หรือไม"

"ได้ๆ! เจ้าค่ะ"

"งั้นก็รีบทำเถอะ ไฟน่าจะเป็นถ่านเเล้ว"

"เจ้าค่ะ"

นางรอไม่นานพวกนางทั้งหลายก็เอาสมุนไพรยัดใส่ครบทุกตัว

"พวกเจ้าเอาเกลือพวกนี้ไปทาปลาให้หนาๆ ทาให้ทั่ว"

"เจ้าค่ะ"นางเห็นเเต่ละคนที่นางสั่งให้เอาเกลือไปทาที่ปลาตกใจเพราะเกลือในโลกนี้เเพงมากถ้าไม่ใช้คนที่มีฐานะก็ซื้อไม่ได้ถึงซื้อได้ก็ซื้อได้ในจำนวนที่น้อย

"พวกเจ้ารีบทาเถอะทาหนาๆ นะ"

"เจ้าค่ะ"นางเห็นเเต่ละคนทาเกลือไปที่เนื้อปลาบางๆ ก็หงุดหงิดไม่ฟังที่นางพูดหรืออะไร

"พวกเจ้าทาบางเกินไป"นางหยิบปลามาตัวหนึ่งเเล้วหยิบเกลือทาไปหนาๆ

"แบบนี้พวกเจ้าทาเป็นรึยัง"

"เจ้าค่ะ"หลังจากนั้นทุกคนก็ทาหนากันทุกคน นางดูสักพักก็เดินไปหาท่านเเม่ที่ตำพริกเสร็จเเล้ว แล้วนางจะเอาผงชูรสมาจากไหนโลกนี้ไม่มีผงชูรส นางนั่งนึกสักพักก็นึกได้ว่ามีมะขามเปียกที่นางให้ท่านเเม่เก็บมา ตอนเเรกครอบครัวนางก็สงสัยว่ากินได้หรือไมแต่นางก็ลองกินให้ดู มะขามมีรสเปรี้ยวออกนัวๆ ถึงไม่นัวมากแต่ก็พอแก้ขัดได้

"ท่านเเม่มะขามที่ข้าให้ท่านเเกะไว้อยู่ไหนหรือเจ้าค่ะ"

"อยู่ในห้องเก็บของแม่เเกะใส่ถุงไว้เจ้าลองไปหาดู"

"เจ้าค่ะ"

นางก็เดินมาถึงห้องเก็บของหาอยู่สักพักก็เจอ

"กินได้สิเจ้าค่ะ"คนที่นี้คงไม่เคยทำแบบนี้ที่นางทาเกลือให้หนาเพราะจะได้เนื้อปลาที่นุ่มมันจะไหม้เเค่ข้างนอกเนื้อปลาข้างในก็ยังอร่อยเเถมนุ่มกว่าเดิมอร่อยกว่าเดิมอีก

"ต้องทำแบบนี้เจ้าค่ะ"นางค่อยๆ เเกะเกลือที่ดำข้างนอกออกจนเห็นเนื้อปลาข้างในที่ขาวหอมน่ากิน

ทุกคนเห็นนางเเกะแล้วทุกคนก็เเกะตามคนงานที่เห็นคนในครอบครัวนางทำแบบนั้นก็พากันทำตามทุกคน

"เเล้วกินยังไงรึ"

"หยิบเนื้อปลามาวางไว้บนข้าวเจ้าค่ะ เเล้วตักน้ำจิ้มมาราดไว้บนเนื้อปลาแล้วก็กินเจ้าค่ะถ้าชอบผักก็เอาเนื้อปลาวางไว้บนผักตักน้ำจิ้มราดก็กินได้"

นางกินให้ทุกคน มันอร่อยมากเลยน้ำจิ้มก็เผ็ดเปรี้ยวเนื้อปลาก็นุ่ม ทุกคนเห็นนางกินก็รีบหยิบผักหยิบเนื้อปลาตักน้ำจิ้มราด พวกคนงานก็เช่นกันเห็นพวกนางกินก็รีบกินเหมือนกัน

"อร่อยมากเลยหลิ่งเอ้อ"

"น้ำจิ้มเจ้าก็อร่อยมาก"

"เนื้อปลาก็นุ่มมากเลย"

นางฟังคำชมจากพี่ใหญ่พี่รองเเล้วก็ท่านอาจารย์ตลอดการกินข้าว

"อิ่มมากเลยหลิ่งเอ้อวันนี้กับข้าวอร่อยมาก"

"ใช่ขอรับคุณหนูทำกับข้าวอร่อยมาก"

"พวกเจ้าไม่ต้องชมข้าหรอกพวกเจ้าจะได้กินของอร่อยอีกเยอะเป็นเเน่ขอเเค่ไม่ทรยศครอบครัวข้า"

"ขอรับ/เจ้าค่ะ"

"พี่ใหญ่พี่รองท่านไปยกแตงโมออกมาเถอะเจ้าค่ะ"

"ได้เดียวพี่จะไปยกเดียวนี้ พวกเจ้าไปช่วยข้ายกด้วย"

ท่านพี่ชี้ไปที่ชาย2คน

"ขอรับ"

รอไม่นานผลไม้สีแดงก็มาวางไว้ตรงหน้าทุกคน

"มันคืออะไรรึหลิ่งเอ้อ"

"เจ้านี้เรียกว่าเเตงโมเจ้าค่ะอร่อยมากเลยเจ้าค่ะ"

"ใช่ขอรับข้าชิ้มแล้วอร่อยมากเลย"พี่รองรีบพูดขึ้นกลัวทุกคนจะไม่เชื่อ

"พวกเจ้าก็มาหยิบไปคนละ2ชิ้นแบ่งๆ กัน"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ/ขอรับ"

"นี้เจ้าค่ะทุกคนลองกินดู"นางยื่นเเตงโมไปให้ทุกคน พี่ใหญ่พี่รองรีบหยิบเเตงโมจากมือนางเเละเอาเข้าปาก

"อร่อยมากอร่อยกว่ากินตอนปกติอีก"

"ใช่เย็นๆ หวานๆ อร่อยมากเลยหลิ่งเอ้อ"

ทุกคนเห็นพี่ใหญ่พี่รองกินอย่างอร่อยก็หยิบมากินบ้าง

"อืม! อร่อยมากจริงๆๆ "