หลังจากนั้นไม่นาน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก ในเวลานี้ เธอได้เปลี่ยนชุดเป็นสีขาวเรียบร้อยแล้ว
ป๋อซือเหยียนถาม “เป็นอะไรไปเหรอ?”
“เมื่อกี้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ตอนออกมาเหมือนว่าจะเห็นพี่เสิ่น”
“เสิ่นม่านเหรอ?”
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้า
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดต่อว่า “ฉันเห็นพี่สาวเสิ่นกับผู้ชายที่เจอกันครั้งที่แล้วอยู่ด้วยกัน ดูพวกเขาสองคนสนิทกัน
มาก....”
หลังจากพูดจบ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตท่าทางของป๋อซือเหยียน เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า “แต่บางทีฉันอาจจะมองผิดไปก็ได้ พี่สาวเสิ่นจะไปรู้จักคนอย่างเซียวตั๋วได้ยังไงกัน... ฉันได้ยินมาว่าเซียวตั๋วนั่นเป็นคนที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น”
“ยัยเสิ่นม่านนี่...”
น้ำเสียงของป๋อซือเหยียนเปลี่ยนเป็นเย็นชา
ครั้งก่อนป๋อซือเหยียนก็ดูออกแล้วว่าเซียวตั๋วสนใจเสิ่นม่าน
หรือว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้วิธีหลีกเลี่ยงอันตรายงั้นเหรอ? ขนาดเสือผู้หญิงอย่างเซียวตั๋วก็จะไปเข้าใกล้
หัวใจของป๋อซือเหยียนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาอุดอยู่จนอธิบายไม่ถูก
ในตอนนี้ เสิ่นมานออกมาจากห้องน้ำ และเห็นว่าป๋อซือเหยียนมีสีหน้าที่ไม่พอใจ เขากำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“เมื่อกี้คุณไปทำอะไรมา?”
ป๋อซือเหยียนลดเสียงของเขาลง
“ฉันเหรอ? ก็ไปห้องน้ำไง”
เสิ่นม่านไม่ค่อยเข้าใจ
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้าวไปข้างหน้าทำเป็นแสร้งจับมือของเสิ่นม่านอย่างใกล้ชิด “พี่เสิ่นคะ เมื่อกี้นี้ฉัน
เห็นหมดแล้ว เซียวตั๋วคนนั้นไม่ใช่คนดี พี่อย่าโดนเขาหลอกเด็ดขาดนะคะ”
เสิ่นม่านชักมือออกมาโดยไม่รู้ตัว
มือของซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่จับมือเสิ่นม่านแข็งทื่ออยู่กลางอากาศ เธอพูดด้วยความน้อยใจ “พี่เสิ่น ฉันไม่ได้ตั้งใจบอกให้ท่านประธานป๋อรู้นะ....แค่เซียวตั๋วนั่นเป็นคนไม่ดีจริงๆ”
“เซียวตั๋วเป็นคนยังไง ฉันรู้ก็พอแล้ว ไม่ต้องให้คนอื่นมาบอกหรอก”
ท่าทีของเสิ่นม่านเย็นลงเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตหลังความตายของเซินมาน