รอยยิ้มของซูเฉี่ยนเฉี่ยนแข็งทื่อภายในชั่วพริบตา
“ทำไมหละคะ?”
“วันนี้ประธานป๋อพาคุณผู้หญิงป๋อไปออกงานด้วยกัน ดังนั้นคุณหนูซูเลยไปงานด้วยไม่ได้”
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนฝืนยิ้ม “ที่แท้ก็ต้องการพาคุณผู้หญิงไปด้วยกันนี่เอง....งั้นก็ดีเลยค่ะ เดิมทีฉันก็ไม่ได้อยากไปอยู่แล้ว...”
“งั้นก็โอเคครับ”
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถือโทรศัพท์ที่วางสายไปแล้วเอาไว้ จากกนั้นก็กัดริมฝีปากของเธอ
รูมเมทที่อยู่ข้างหลังเขามองหน้ากัน
“เฉี่ยนเฉี่ยน แฟนของเธอคงไม่ได้เทเธอใช่ไหม?”
“ได้ยินมาว่าปาร์ตี้นี้เป็นปาร์ตี้นานาชาติ เธอบอกว่าแฟนเธอจัดปาร์ตี้นี้ขึ้นมาโดยเฉพาะเพื่อพาเธอไปทำความรู้จักกับนักธุรกิจต่างชาติไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อเห็นสายตาของคนอยู่ข้างหลังเธอที่กำลังสงสัย ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ฝืนยิ้ม “เขามีลูกค้าคนสำคัญมากคนหนึ่งที่ต้องพาไปด้วย ดังนั้นฉันไม่ควรสร้างปัญหาให้เขา”
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้มศีรษะลงพร้อมมองดูชุดออกงานในมือของเธอที่ถืออยู่ สีหน้าของเธอดูเศร้าหมองเล็กน้อย
ป๋อซือเหยียนไม่ชอบเสิ่นม่านมาโดยตลอด แล้วจู่ๆทำไม......
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำชุดในมือของเธอแน่นขึ้น
เห็นได้ชัดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนตั้งหน้าตั้งตารองานปาร์ตี้คืนนี้มานานแล้ว และเธอจะไม่ยอมแพ้ไปทั้งๆแบบนี้อย่างเด็ดขาด
ตกเย็น ป๋อซือเหยียนให้เลขาส่งชุดเดรสยาวสไตล์ฝรั่งเศสสีดำที่งดงามไปให้เสิ่นม่าน
ป๋อซือเหยียนมารอข้างล่างสักพักแล้ว เห็นเสิ่นม่านค่อยๆเดินลงบันไดจากชั้นสอง
แม้ว่าครั้งที่แล้วเขาจะเคยเห็นเสิ่นม่านใส่ชุดเดรสสีไวน์แดงแล้ว แต่ป๋อซือเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจเมื่อเห็นเสิ่นม่านใส่ชุดนี้
ในอดีตเขาไม่เคยสังเกตเห็นว่าเสิ่นม่านดูดีขนาดนี้มาก่อน
“ฉันพร้อมแล้ว”
เสิ่นม่านเงยหน้าขึ้น ป๋อซือเหยียนเม้มริมฝีปาก “ผมให้เลขาไปขับรถมาแล้ว”
เสิ่นม่านไม่ค่อยสนใจ เมื่อเธอเปิดประตูและบังเอิญเห็นเลขาหลี่รอที่ประตูพอดี
เลขาหลี่ประหลาดใจอยู่พักหนึ่งเมื่อเขาเห็นเสิ่นม่านในชุดทางการ
“คุณผู้หญิงใส่ชุดนี้แล้วดูดีจริงๆ ดูดีกว่าที่คุณหนูซูใส่ด้วยซ้ำ”
เมื่อพูดถึงซูเฉี่ยนเฉี่ยน ป๋อซือเหยียนก็เหลือบมองเขา
เลขาหลี่รู้ว่าตัวเองพูดผิดไป จึงรีบหุบปาก
“ไม่เป็นไร”
เสิ่นม่านไม่สนใจเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อยและกระทั่งเสิ่นม่านขึ้นรถ
ป๋อซือเหยียนจ้องไปที่เลขาหลี่ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "โบนัสเดือนนี้ของคุณไม่มีแล้ว!"
เลขาหลี่รู้สึกเสียใจ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก
ใครบอกให้เขาพูดมากกันหละ
เมื่อพวกเขามาถึงข้างนอกประตู ป๋อซือเหยียนพยุงเสิ่นม่านลงจากรถ
ทุกคนต่างพากันจ้องมองคนทั้งสองด้วยสายตาที่อิจฉา
“ผู้หญิงข้างๆท่านประธานป๋อคือใครหนะ?”
“ดูเหมือนจะเป็นคุณผู้หญิงป๋อ”
“เมื่อก่อน ดูเหมือนว่าจะไม่เคยเห็นท่านประธานป๋อกับคุณผู้หญิงป๋อออกงานด้วยกัน พวกเขาเก่งและหน้าตาดีจริงๆ”
…..
ป๋อซือเหยียนใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้จับมือของเสิ่นม่านขึ้นมาควงแขนเขา
เสิ่นม่านต้องการดึงมือของเขากลับ แต่เนื่องจากมีผู้คนมากมายรอบๆกำลังมองมาที่พวกเขา จึงทำได้เพียงร่วมมือกับป๋อซือเหยียนเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตหลังความตายของเซินมาน