ชีวิตหลังความตายของเซินมาน นิยาย บท 9
ตามไทม์ไลน์แล้ว หลังจากนี้อีกสามปีและหลังจากที่คุณท่านเซียวเสียชีวิตลง ตัวตนของเซียวตั๋วจึงจะถูกป่าวประกาศต่อสาธารณชน
หรือว่าเป็นเพราะการเกิดใหม่ของเธอ ทำให้ทุกอย่างล้วนเกิดการเปลี่ยนแปลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ?
ณ เวลานี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถึงกับหน้าซีดจากคำพูดประโยคเดียวของคุณท่านเซียว
ไม่ได้ลือกันว่าเซียวตั๋วเป็นเด็กกำพร้าหรอกเหรอ? ทำไมถึงกลายเป็นหลานชายของคุณท่านเซียวได้?
งั้นที่เธอพูดไปเมื่อครู่ คุณท่านเซียวก็ได้ยินหมดแล้วหนะสิ?
เป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าหากมีเรื่องล่วงเกินกับคุณท่านเซียวแล้ว ในชาตินี้ก็หยุดคิดที่จะหาช่องทางเจริญในโลกแห่งการเงินได้เลย
คิดถึงตรงจุดนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางป๋อซือเหยียน
“คุณท่านเซียวครับ เฉี่ยนเฉี่ยนแค่เผลอพูดไปโดยไม่ได้คิด เป็นเพราะเธอยังเด็กอยู่ ได้โปรดอย่าไปถือสาเธอเลยนะครับ”
คุณท่านเซียวทำได้แค่ถอนหายใจระบายความโกรธทางจมูก “ตอนแรกได้ยินว่าประธานป๋อมีอัจฉริยะในกิจการนี้ ตอนนี้ดูแล้วก็ไม่เท่าไหร่นะ”
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหน้าซีดกว่าเดิม
เห็นได้ชัดว่า ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้สูญเสียความรู้สึกประทับใจดีๆกับคุณท่านเซียวไปหมดแล้ว
เสิ่นม่านจ้องมองฉากนี้
เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ครั้งนี้ ต่อให้ป๋อซือเหยียนเอ่ยปากพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ ว่าหลานชายของเขาขนาดนั้น เขาไม่ไล่ออกจากงานไปเลยก็ถือว่าเป็นการให้เกียรติมากแล้ว
ป๋อซือเหยียนเม้มริมฝีปาก ไม่เอ่ยปากพูดอะไรอีก
แต่เมื่อคุณท่านเซียวสบตาเข้ากับเสิ่นม่าน ก็มีความอ่อนโยนขึ้นมาก “หนูคือลูกสาวของตระกูลเสิ่นสินะ”
เสิ่นม่านหลุดจากห้วงความคิด พบว่าเป็นคุณท่านเซียวกำลังชวนเธอคุยอยู่ เธอพยักหน้าตอบรับ “หนูชื่อเสิ่นม่านค่ะ”
“ตาเฒ่าเสิ่นตอนเป็นหนุ่มหน้าตาก็ออกจะธรรมดา ทำไมมีหลานสาวหน้าตาสะสวยเสียจริง เมื่อสี่สิบปีก่อน ฉันและปู่ของหนูยังเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน ดูสิผ่านไปแป๊บเดียว หนูก็โตเป็นสาวแล้ว”
พี่น้องร่วมสาบาน？
ในความทรงจำของเสิ่นม่าน คุณปู่มักจะทำตัวเหมือคนโง่ ไม่เคยถามถึงเรื่องของครอบครัว จากไปก็เร็ว แถมไม่เคยได้ยินว่าคุณปู่รู้จักกับคุณท่านเเซียวด้วย
ในขณะที่เสิ่นม่านไม่รู้จะตอบอย่างไรดี คุณท่านเซียวก็ถามต่อ “หนูแต่งงานหรือยัง?”
เสิ่นม่านพยักหน้า “แต่งแล้วค่ะ”
“แต่งกับพ่อหนุ่มบ้านไหนล่ะ?”
เสิ่นม่านชำเลืองมองป๋อซือเหยียนที่อยู่ด้านข้าง
เมื่อคุณท่านเซียวเห็นว่าเป็นป๋อซือเหยียน ใบหน้านั้นก็ทรุดลงทันที
“หลานชายของโจรเฒ่าป๋อ ช่างเลวร้ายเสียจริง!”
เมื่อได้ยินท่านผู้เฒ่าเซียวพูดแบบนี้ ป๋อซือเหยียนก็ได้แต่อมยิ้ม “ตอนคุณปู่ยังอยู่ก็ชอบบ่นถึงคุณท่านเซียวเช่นกัน ดูแล้วความสัมพันธ์แต่ก่อนของท่านทั้งสองไม่เลวเลยนะครับ”
“ใครมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขากัน!”
ทุกคนต่างพูดคุยกันไปมา มีเพียงซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่ยืนดูข้างๆอย่างทำตัวไม่ถูก ราวกับถูกมองเป็นแค่อากาศที่ไม่มีตัวตน
เมื่อคุณท่านเซียวจากไป ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็กระตุกมุมเสื้อของป๋อซือเหยียน“ประธานป๋อ ฉันอยากกลับแล้ว”
ป๋อซือเหยียนมองออกไปดูสีท้องฟ้าข้างนอก แล้วพูดว่า “ผมไปส่ง”
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามขึ้น “แล้วพี่เสิ่นจะกลับยังไงคะ?”
ป๋อซือเหยียนมองไปทางเสิ่นม่านที่กำลังพูดคุยอย่างสนุกสนาน แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอกลับเองได้”
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองดูเสิ่นม่านด้วยแววตาริษยา
เสิ่นม่านมีสิทธิ์อะไรที่จะได้รับความโปรดปรานจากคุณท่าน แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด
เสิ่นม่านเห็นป๋อซือเหยียนกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินออกจากงานเลี้ยงทีละคน
เลขาหลี่เดินเข้ามากระซิบบอก “ท่านประธานป๋อไปส่งคุณหนูซูกลับหอพักครับ”
“ฉันรู้แล้วค่ะ”
เลขาหลี่เดิมทีคิดว่าเสิ่นม่านได้ยินเรื่องนี้แล้วจะร้องไห้โวยวาย คิดไม่ถึงว่าปฏิกิริยาของเสิ่นม่านจะดูสงบแบบนี้
เซียวตั๋วที่อยู่ข้างๆพูดขึ้น “ป๋อซือเหยียนไปส่งคนอื่นกลับบ้านงั้นเหรอ?”
เสิ่นม่านไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย “ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องที่เห็นได้บ่อยๆหรอกเหรอ?”
ไม่ใช่แค่เธอที่เห็น แต่ทุกคนต่างก็เห็นแล้ว
เป็นแบบนี้ถึงสองครั้งติดแล้ว ป๋อซือเหยียนไม่เห็นเธอคนนี้ที่เป็นภรรยาอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ แล้วยังไม่อายเลยแม้แต่น้อยที่จะไปส่งผู้หญิงอีกคนกลับบ้าน แล้วทิ้งให้ภรรยาของตัวเองอยู่ในงานอย่างไม่สนใจใยดี
ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ในกลุ่มวงการคุณหญิงคุณนายจะลือกันแบบไหน
“เธอไม่โกรธเหรอ?”
“ไม่โกรธ”
เธอทนกับเขามามากพอแล้วกับชีวิตในอดีต ตอนนี้เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องทำผิดพลาดแบบเดิมอีกแล้ว
เซียวตั๋วมองดูใบหน้าด้านข้างของเสิ่นม่าน ถึงแม้เธอจะแสดงออกว่าไม่สนใจเลบแม้แต่น้อย แต่เขายังคงมองเห็นความเหงาหงอยเล็กน้อยในสายตาของเสิ่นม่าน
“คุณหนูเสิ่น ขอผมรับเกียรตินี้ไปส่งคุณกลับบ้านได้ไหม?”
ท้องฟ้ามืดแล้ว เสิ่นม่านก็อยู่ที่นี่มามากพอแล้วจริงๆ
เลขาหลี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างพูดขึ้นว่า “คุณชายเซียว ให้ผมไปส่งคุณผู้หญิงกลับจะดีกว่านะครับ”
เซียวตั๋วไม่สนใจคำพูดของเลขาหลี่ แต่เขาตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบของเสิ่นม่าน
เสิ่นม่านลุกขึ้นยืน “งั้นรบกวนคุณชายเซียวแล้วหละ”
เซียวตั๋วเป็นเหมือนสุภาพบุรุษที่ยืนอยู่ข้างกายเสิ่นม่าน ทิ้งให้เลขาหลี่ยืนงงอยู่ท่ามกลางสายลม
นี่ นี่จะให้เขากลับไปรายงานกับประธานป๋อว่ายังไงละเนี่ย!
เสิ่นม่านตามไปขึ้นรถของเซียวตั๋ว โดยมีฟู่ฉือโจวเป็นคนขับรถ
สามารถให้คุณชายตระกูลฟู่มาเป็นคนขับรถให้ได้ ก็มีแต่เซียวตั๋วคนเดียวนี่แหละ
“พี่ชาย ผมอยู่ข้างนอกรอพี่ตั้งหลายชั่วโมง แต่พี่กลับม่อสาวอยู่ข้างในงั้นเหรอ?”
เสิ่นม่านที่มองผ่านกระจกหน้ารถยังมองออกถึงความหมดคำพูดของฟู่ฉือโจว
เซียวตั๋วพูดอย่างใจเย็นว่า “ส่งคุณหนูเสิ่นกลับบ้านก่อน”
“เฮ้ย! เดี๋ยวพวกเรายังต้องไป......”
ฟู่ฉือโจวยังพูดไม่ทันจบประโยค เซียวตั๋วใช้ขาถีบหลังเบาะนั่งคนขับ
ฟู่ฉือโจวมองเห็นสายตาที่เหมือนคำเตือนของเซียวตั๋วผ่านกระจกหน้ารถ และหยุดพูดลงอย่างกะทันหัน
“พวกคุณมีธุระต้องไปทำหรอคะ?”
“ก็ไม่ได้สำคัญอะไร”
“ที่จริงคุณไม่ต้องไปส่งฉันก็ได้ ฉันกลับเองได้”
“เมืองไห่ดูเหมือนจะเงียบสงบ แต่อันตรายมาก โดยเฉพาะคุณ ที่เป็นภรรยาของป๋อซือเหยียน”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตหลังความตายของเซินมาน