ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 155

“โธ่ พวกเจ้าแต่ละคน จำได้แต่เรื่องน้องสาว ลืมแม่คนนี้ไปหมดแล้ว ต่อไปถ้ามีภรรยากันหมดแล้ว ข้าจะทำเช่นไรกันเล่า!”

เมื่อได้ยินดังนั้น สามพี่น้องก็รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที พร้อมทั้งกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า

“ท่านแม่ ท่านชอบอะไร เดี๋ยวข้าซื้อให้ท่าน!”

แม่ซูเอามือปิดปากหัวเราะ แล้วโบกมือ

“เอาล่ะ ข้าแค่ล้อพวกเจ้าเล่น ได้เห็นว่าพวกเจ้ารักใคร่ปรองดองกันดี ข้าก็วางใจแล้ว”

สิ้นเสียงของแม่ซู เสียงของพ่อซูก็ดังมาจากข้างหลัง

“อาซิ่ว ดูสิ ข้าก็ทายปริศนาโคมไฟได้เหมือนกัน ได้โคมดอกไม้มาด้วย”

พ่อซูยื่นโคมไฟไปตรงหน้าแม่ซูอย่างภูมิใจ ราวกับกำลังรอคอยคำชม

“มอบให้เจ้า ชอบหรือไม่?”

ต่อหน้าลูก ๆ สามีภรรยาสูงวัยยังจะมาทำอะไรแบบนี้อีก แม่ซูเขินจนหน้าแดงก่ำ รีบคว้าโคมไฟมาแล้วค้อนให้เขาทีหนึ่ง

“แก่เฒ่าป่านนี้แล้ว สำรวมหน่อยเถิด!”

“ไม่สำรวมตรงไหนกัน? หรือจะให้มีแต่พวกหนุ่มสาวเท่านั้นที่เล่นได้ พอพวกเราแก่แล้วก็เล่นไม่ได้หรือ?”

ซูหว่านแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ด้านข้าง

ซูอี้ที่เดินตามหลังพ่อซูมา ในมือกำลังถือตลับกระเบื้องสีขาวใบเล็ก ซึ่งเขาเตรียมจะมอบให้ซูหว่านเป็นของขวัญวันขึ้นปีใหม่ แต่ปริศนาโคมไฟที่ทายได้เมื่อครู่กลับถูกพ่อซูคว้าไปเสียก่อน เขาจึงต้องไปหาซื้อของอย่างอื่นมาแทน พอเห็นโคมไฟสองอันในมือของนาง เขาก็รู้สึกโชคดีที่ท่านพ่อแย่งโคมไฟของเขาไป

“ท่านพ่อ ท่านแม่ พี่ชายทั้งหลาย ทำไมพวกท่านถึงมาอยู่ที่หัวเมืองด้วยเล่า?”

เสียงของเด็กสาวดังขึ้นมาอย่างกะทันหันอีกครั้ง ทุกคนหันขวับไปมองพร้อมกัน ปรากฏว่าเป็นกู้เย่ว์ ข้างกายนางยังมีเฉินอิ้งหงอยู่ด้วย

คนในตระกูลซูต่างประหลาดใจที่ได้พบนาง แต่ซูหว่านกลับไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย เพราะในนิยายต้นฉบับ คืนนี้คือฉากสำคัญที่พระเอกกับนางเอกได้พบกันเป็นครั้งแรก

กู้เย่ว์ใช้ความฉลาดปราดเปรื่องของตนไขปริศนาได้ติดต่อกันหลายข้อ จนได้รับเสียงชื่นชมจากผู้คนมากมาย แต่เนื่องจากต้องผ่านด่านทั้งหกให้ได้จึงจะได้รับรางวัลใหญ่ เมื่อมาถึงปริศนาข้อที่หก กู้เย่ว์กลับต้องจนปัญญา พระเอกซึ่งยืนดูอยู่ตลอดเวลา รู้สึกทึ่งในความเฉลียวฉลาดของนาง จึงได้ช่วยนางไขปริศนาข้อที่หกได้สำเร็จ ของรางวัลคือกำไลหยกเหอเถียนอันหนึ่ง แม้คุณภาพจะไม่ใช่ระดับเลิศเลอ แต่ก็ได้กลายเป็นของแทนใจของคนทั้งสอง

“เจ้าค่ะ วันนี้ข้าตามท่านพ่อท่านแม่มาเที่ยวชมเทศกาลโคมไฟ ไม่คิดว่าจะได้พบท่านพ่อท่านแม่และพี่ชายทั้งหลาย วันนี้พวกท่านทุกคนแต่งกายดูดีมากเลยนะเจ้าคะ”

แม้ว่าเสื้อผ้าอาภรณ์ของพวกเขาจะไม่ใช่ผ้าชั้นเลิศ แต่ทุกคนต่างก็แต่งกายอย่างดี โดยเฉพาะปิ่นระย้าบนศีรษะของซูหว่าน ที่ดูแล้วมีคุณภาพดียิ่งกว่าของนางเสียอีก

พูดอีกอย่างก็คือ ตั้งแต่ที่สลับตัวกลับมา ความเป็นอยู่ของตระกูลซูก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ใช่หรือไม่? แม้ซูหว่านจะจากตระกูลกู้ไปแล้ว แต่นางก็ยังคงใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบายและหรูหรา

“เย่ว์เย่ว์ วันนี้เจ้าก็ดูดีมากเช่นกัน!” ทันทีที่ซูอวิ๋นเห็นกู้เย่ว์ เขาก็ยิ้มอย่างมีความสุข อย่างไรเสียนี่คือน้องสาวที่เขาทะนุถนอมมาตั้งแต่เล็ก แม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แต่เขาก็ยังจดจำความผูกพันตลอดหลายปีที่ผ่านมาได้

กู้เย่ว์เพิ่งจะสังเกตเห็นซูอวิ๋น จึงส่งยิ้มที่ยังคงความหวานละมุนให้เขา

“ขอบคุณพี่สี่ที่ชมเจ้าค่ะ!”

พี่ชายคนอื่น ๆ ก็ทักทายนางตามมารยาทเช่นกัน เฉินอิ้งหงที่อยู่ข้าง ๆ กู้เย่ว์คอยแอบมองซูอวิ๋นแล้วยิ้มอยู่เสมอ พอซูอวิ๋นมองมาที่นาง นางก็จะก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

ซูอวิ๋นรู้สึกพูดไม่ออก ไม่เข้าใจว่านางจะเขินอายอะไรนักหนา

กู้เย่ว์และซูหว่านต่างก็สวมเสื้อคลุม แต่เห็นได้ชัดว่าเสื้อคลุมขนจิ้งจอกบนร่างของซูหว่านนั้นดูสูงค่ากว่ามาก มีเพียงผู้ที่ดูของเป็นเท่านั้นจึงจะมองออกในแวบแรก ด้วยที่บ้านของพวกนางทำการค้าเกี่ยวกับผ้า กู้เย่ว์ที่เรียนรู้การทำการค้าอยู่ที่บ้าน จึงพอจะดูออกอยู่บ้าง