ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 196

โต๊ะจัดเลี้ยงใหญ่มาก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อสัตว์ งานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ของตระกูลซูจัดได้อย่างสมเกียรติที่สุด ในละแวกหมู่บ้าน ไม่มีบ้านไหนใจกว้างขนาดนี้มานานแล้ว

หลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้น ก็จ่ายเงินให้พวกทำครัว คุณป้าบางคนในหมู่บ้านช่วยเก็บโต๊ะ ชามตะเกียบ และกวาดพื้น ส่วนพี่น้องก็ช่วยกันนำโต๊ะ เก้าอี้ และม้านั่งที่ยืมมาไปคืนทีละบ้าน

บัดนี้ เฟิงอิ่งนำของขวัญมาแสดงความยินดี

นอกจากซูเฉินที่รู้จักเขาแล้ว คนอื่นในตระกูลซูไม่รู้จักเขา

เห็นคนเข้ามาถึงลานบ้าน แต่ละคนก็มองหน้ากัน

"คุณชาย ท่านมาหาใครเจ้าคะ” แม่ซูอยู่ในลานบ้าน เห็นเขาเป็นคนแรกก็เอ่ยถาม

"ฮูหยินซู ข้ามามอบของขวัญแสดงความยินดีแทนนายน้อย ร่วมอวยพรฮูหยินซูสร้างบ้านใหม่เสร็จ ย้ายเข้าบ้านใหม่ขอรับ"

เฟิงอิ่งถือกล่องใบใหญ่ค้อมเอวคำนับแม่ซู

ซูเฉินจำเฟิงอิ่งได้ แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร แสร้งทำเป็นไม่รู้จักกันมาก่อน

"คุณชายของท่านคือใครเจ้าคะ” ตอนนี้ซูหว่านได้ยินคำว่า ‘คุณชาย’ สองคำนี้นางก็รู้สึกเข็ดขยาด

หมู่นี้คุณชายแต่ละคนหาดีไม่ได้สักคน

"แม่นางซู นายน้อยข้าแซ่เจียง ได้ยินว่าท่านสร้างบ้านใหม่ จึงได้สั่งให้ข้ามาส่งของขวัญแสดงความยินดีโดยเฉพาะขอรับ"

เฟิงอิ่งอธิบายพลางเปิดกล่องไม้

ข้างในมีพระพุทธรูปเจ้าแม่กวนอิมทำจากหยกขาวเนื้อดีใสบริสุทธิ์งดงาม มองดูก็ทราบว่ามีมูลค่าสูงมาก

แซ่เจียง ก็คือเจียงอวี้ไม่ใช่หรือ!

คนแซ่เจียงคนเดียวที่รู้จักร่ำรวยและวางอำนาจ

"เขารู้ได้อย่างไรว่าบ้านใหม่ของข้าสร้างเสร็จแล้ว”

ซูหว่านยิงคำถามจนมุมปากเฟิงอิ่งกระตุกเล็กน้อย ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

"เอ่อ...แม้ว่าคุณชายจะไม่ได้อยู่ที่อำเภอชิงเหอ แต่ก็คิดถึงทุกท่านเสมอ พอดีข้าได้รับคำสั่งให้มาทำธุระที่อำเภอชิงเหอจึงทราบเรื่องนี้ ส่งนกพิราบสื่อสารไปเรียนคุณชาย ท่านฝากให้ข้าเลือกของขวัญที่เหมาะสมมาแสดงความยินดีที่จวนของท่านขอรับ"

เฟิงอิ่งหัวไวทีเดียว รีบอธิบายทันที

ซูหว่านร้องอ๋ออย่างมีความหมายแล้วพยักหน้า

ในเมื่อเป็นของขวัญแสดงความยินดีก็ไม่มีอะไรจะต้องปฏิเสธ ถ้าอย่างนั้นรับไว้ก็แล้วกัน

"มีน้ำใจจริงๆ ท่านแม่ รีบเชิญเจ้าแม่กวนอิมเข้าไปเถิด"

ซูหว่านขยิบตาให้แม่ซู นางยังใช้คำสุภาพกับรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมด้วย

ซูหว่านพยักหน้า พอนึกถึงเจียงอวี้ หัวใจก็เต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ นางมักจะนึกถึงช่วงบ่ายที่แสนเรียบง่าย คำพูดของเจียงอวี้ที่ว่า

"จากนี้ไป ข้าจะเป็นที่พึ่งของเจ้า!"

ช่างอ่อนโยนและอาลัยรัก จนถึงตอนนี้ นางก็ยังจำนัยน์ตาที่เผยอารมณ์ลึกซึ้งไม่จางหายไป

"จริงสิ รบกวนช่วยถามคุณชายของท่าน ภายหน้าจะได้พบกันหรือไม่”

นางใช้น้ำเสียงเชิงถามในคำพูดนั้น ‘ภายหน้าจะได้พบกันหรือไม่’

เฟิงอิ่งได้ฟังก็เกือบจะหลุดยิ้มออกมา

ดูเหมือนว่าคุณชายจะไม่ได้แอบรักข้างเดียวเสียแล้ว แม่นางซูก็คิดถึงเขาเฉกเช่นเดียวกัน ถ้าคุณชายรู้เข้าจะดีใจเพียงใด

"ขอรับ แม่นางซู ข้าจะเรียนคุณชายแน่นอน"

เขาพยายามไม่ยิ้มที่มุมปาก จะทำลายภาพลักษณ์เย็นชาไม่ได้

...

งานสำคัญของบ้านซูได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ต่อไปก็ต้องยุ่งกับเรื่องธุรกิจ

ทยอยปลูกเมล็ดพันธุ์แปลงดอกไม้ขนาดสามไร่แล้ว หลังจากแบ่งพื้นที่เรียบร้อย ด้านข้างก็มีแม่น้ำ การรดน้ำสะดวกมาก ตอนนี้กำลังจ้างคนทำโครงไม้ไผ่ วางแผนจะปลูกดอกกุหลาบเลื้อยบนโครงไม้ไผ่