ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 233

โอ่งที่ส่งมาพร้อมกับชั้นไม้และถังกลั่น ล้วนถูกนำไปล้างทำความสะอาดหลายครั้ง จนซูหว่านพึงพอใจยิ่งนัก

คนในครอบครัวทุกคนต่างพากันมาที่โรงงาน ซูหว่านจึงแนะนำหมังจ้งพวกนางห้าคนให้ทุกคนได้รู้จัก หลังจากทำความคุ้นเคยกันแล้ว ซูหว่านจึงเริ่มนำพวกนางทำงาน

ขั้นแรกคือการเด็ดดอกไม้ที่ได้มาทั้งหมดไปล้างให้สะอาด น้าชายรู้ขั้นตอนการกลั่นดีอยู่แล้ว จึงช่วยซูหว่านจัดการเรื่องอื่นไป ส่วนพี่สี่และพี่ห้าก็รับหน้าที่ดูแลการกลั่น

ดังนั้น การล้างดอกไม้จึงเป็นหน้าที่ของกู๋อวี่พวกเขาสามคน พร้อมด้วยหยางชิงชิงและน้าสะใภ้

ส่วนซูหว่านต้องเคี่ยวน้ำประคำดีควาย นางจึงพาน้าชาย ต้าสู่ และเสี่ยวสู่ไปสอนวิธีการเคี่ยวประคำดีควาย

น้ำด่างนั้นใช้เพียงน้ำดอกไม้ก็พอ จากนั้นผสมน้ำหอมเข้ากับนมแพะและน้ำมันเมล็ดซิ่ง

การทำสบู่สระผมมีกรรมวิธีที่ซับซ้อนกว่าสบู่อื่น ๆ แต่ทุกคนก็ตั้งใจเรียนรู้และลงมือทำอย่างขะมักเขม้น

แม่ซูรับหน้าที่ทำอาหาร ส่วนซูเฉินนั้นเป็นลูกมือคอยช่วยงานทุกอย่าง เปรียบเสมือนอิฐที่พร้อมจะถูกนำไปวางในทุกที่ที่ต้องการ

ในฤดูกาลนี้ยังไม่มีดอกไม้ชนิดใดเหมาะที่จะนำมาแช่ ต้องรออีกสักพักให้ดอกมะลิ ดอกกระเจี๊ยบ และกุหลาบทองบานสะพรั่งเสียก่อนจึงจะนำมาแช่น้ำมันได้

หลังจากสาละวนอยู่หลายวัน ทุกคนก็เรียนรู้งานกันจนเกือบหมดแล้ว

อันที่จริงแล้ว การทำสบู่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอันใด เพียงแค่ต้องระมัดระวังเรื่องอัตราส่วนผสมให้ดีเท่านั้น

แม่พิมพ์สำหรับสบู่ถูกทำขึ้นมาร่วมร้อยอัน มีทั้งทรงสี่เหลี่ยม ทรงกลม และทรงกลีบดอกไม้ นอกจากนี้ยังมีตราประทับลายดอกไม้นานาชนิด ของจิปาถะเหล่านี้เมื่อรวมกันแล้วก็ดูหลากหลายวุ่นวายไปหมด

เพียงสามวัน ดอกไม้สดทั้งหมดก็ถูกกลั่นจนกลายเป็นน้ำดอกไม้ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว กระทั่งผึ้งและผีเสื้อยังพากันบินว่อนเข้ามาในสวน

ดอกไม้แต่ละชนิดกลั่นได้น้ำดอกไม้ถึงสองโอ่ง ส่วนดอกตู้เจวียนก็ถูกนำไปตากแดดไว้ในลานบ้าน เมื่อแห้งแล้วก็จะนำไปบดให้เป็นผง

สำหรับการย้อมสีด้วยพืชนั้น มีเพียงสีแดงเท่านั้นที่ดูจะเหมาะสม ส่วนสีเขียวกลับดูแปลกประหลาดคล้ายกับสีของยาพิษ

ในเวลาห้าวัน พวกเขาก็ทำสบู่นมแพะแบบไม่ย้อมสีได้หนึ่งพันก้อน แบบย้อมสีอีกหนึ่งพันก้อน สบู่นมแพะกลิ่นดอกไม้อีกหนึ่งพันก้อน และสบู่สระผมอีกห้าร้อยก้อน

สบู่ทั้งหมดมีสี่กลิ่นด้วยกัน ซึ่งก็ถือว่าลงตัวพอดี แต่น้ำดอกไม้และประคำดีควายยังคงเหลืออยู่ ในขณะที่น้ำมันกลับใช้จนหมดแล้ว

คงต้องออกไปซื้อน้ำมันเมล็ดซิ่งในตลาดมาใช้ก่อน เพราะยังไม่ถึงกำหนดส่งของจากตระกูลเฮ่อ

สบู่นมแพะและสบู่ก้อนถูกนำไปผึ่งไว้จนเต็มลาน กลิ่นหอมกรุ่นลอยข้ามกำแพงลานบ้านไปไกลนับสิบลี้

“ตอนแรกข้าก็เป็นเหมือนท่าน รู้เพียงว่าชาชนิดไหนเข้ม ชนิดไหนอ่อน ไม่เข้าใจเลยว่ารสชาติที่อบอวลในปากนั้นเป็นอย่างไร พอนานวันเข้าเริ่มหลงใหลในรสชา ดื่มบ่อยเข้าก็เข้าใจมากขึ้นเอง”

ใบหน้าของแม่นางเซี่ยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดูแล้วกระตือรือร้นกว่าครั้งก่อนมาก

“เมื่อครู่แม่นางบอกว่าจะให้คนไปตามหาข้า ไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ?” ซูหว่านเข้าเรื่องสำคัญ

“เรื่องก็คือ สบู่น้ำนมแพะของท่านขายดีเป็นเทน้ำเทท่า วางขายได้ไม่กี่วันก็หมดเกลี้ยงแล้ว ขายดีกว่าชาดของข้าเสียอีก สบู่ไม่กี่ร้อยก้อนนั้นไม่พอขายเลยแม้แต่น้อย เมืองเซียงโจวใหญ่โตเพียงนี้ ผู้คนก็มากมาย ท่านคงต้องส่งสินค้าให้ข้าเพิ่มอีกมากโขแล้ว” ธรณีประตูร้านของแม่นางเซี่ยแทบจะพังลงในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

บรรดาผู้ที่ซื้อสบู่ไปต่างก็บอกกันปากต่อปาก ทำให้มีลูกค้าใหม่แวะเวียนมาซื้อไม่ขาดสาย แต่ของมีจำนวนจำกัด ใครมาก่อนได้ก่อน มาช้าก็อดไป จึงทำได้เพียงสั่งจองล่วงหน้าเท่านั้น

ตัวนางเองก็ปลีกตัวไปไหนไม่ได้ มิเช่นนั้นคงส่งคนไปตามหาซูหว่านตั้งนานแล้ว

“เช่นนั้นก็ดีเลยเจ้าค่ะ ที่ข้ายังมีของที่ทำใหม่อีกห้าร้อยก้อน ข้าจะนำมาส่งให้ท่านทั้งหมด แต่ว่าในครั้งนี้มีสบู่สระผมอยู่หนึ่งร้อยก้อน ราคาขายคงต้องตั้งให้สูงขึ้นหน่อย เป็นสบู่น้ำนมแพะสำหรับสระผมกลิ่นดอกชาภูเขา” ซูหว่านถือโอกาสเอ่ยเรื่องนี้

“แล้วท่านอยากจะขายก้อนละเท่าใดหรือ?” แม่นางเซี่ยรู้สึกว่าของดีอย่างไรก็ขายได้ ตั้งราคาสูงขึ้นอีกหน่อยก็ไม่เป็นปัญหา

“สักก้อนละหนึ่งตำลึง ส่วนทางร้านของท่านรับกำไรไปสิบอีแปะต่อก้อน ท่านว่าอย่างไร?”