ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 41

จนกระทั่งเขาได้รับน้ำทิพย์ น้ำอุ่นไหลเข้าสู่ช่องปากครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนปลาที่ขาดน้ำได้ชีวิตใหม่ ทำให้สติสัมปชัญญะของเขาแจ่มชัดขึ้นมาก

เจียงอวี้ลืมตาขึ้นมา เห็นเพียงความขาวโพลนพร่าเลือน ดวงตารู้สึกฝาดเคืองจนทรมาน มีผ้าสีขาวปิดอยู่ ทำให้ได้กลิ่นหอมของดอกหอมหมื่นลี้อยู่จาง ๆ แขนที่อยู่ในมือของเขานั้นบอบบางจนไม่น่าเชื่อ คาดว่าคงจะเป็นของผู้หญิงคนที่พูดเมื่อครู่นี้

“ท่านจะดื่มอีกหรือไม่? ถ้าจะดื่ม ก็พยักหน้า!”

เจียงอวี้รวบรวมแรงแล้วพยักหน้า ซูหว่านรินน้ำอุ่นอีกครึ่งชามป้อนให้เขาดื่ม เมื่อเขานอนราบ น้ำบางส่วนก็ไหลลงมาตามคางถึงลำคอ นางจึงหยิบผ้ามาเช็ดให้เขา ปลายนิ้วที่เย็นเฉียบสัมผัสใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา จนเขาไม่อยากให้นางจากไปเลย

“ท่านไข้ขึ้นอีกแล้ว ข้าจะไปเรียกพี่รองมา!”

ร้อนขนาดนี้ไม่ใช่ไข้ขึ้นแล้วจะเป็นอะไรได้อีก? แต่พี่รองก็กำชับไว้แล้วว่าเจียงอวี้จะยังคงไข้ขึ้นอีก ดังนั้นถ้าสังเกตเห็นความผิดปกติก็ให้เรียกเขา

สุดท้ายเจียงอวี้ก็สลบไปอีกครั้ง ก่อนที่สติจะเลือนราง เขายังได้ยินเสียงเรียกของหญิงสาว

“พี่รอง เขาไข้ขึ้นอีกแล้ว!”

ซูมู่กำลังทำงานอยู่ในลานบ้าน เมื่อได้ยินดังนั้นก็ใช้แขนเสื้อเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก จากนั้นก็ไปตักน้ำในโอ่งมาล้างมืออย่างไม่รีบร้อน แล้วกลับเข้าห้องไปจับชีพจรของเจียงอวี้

“ไปเทยาที่เหลือในหม้อมา!” เขาสั่งซูหว่านขณะจับชีพจร

น้ำยาลดไข้ที่ต้มเมื่อคืนยังเหลืออยู่

น้ำยาในหม้อยังอุ่นๆ ซูหว่านช่วยซูมู่ป้อนให้เขาดื่ม ส่วนเรื่องอื่นๆ นางก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรมากนัก ก่อนออกจากห้อง นางอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เขาหลายครั้ง ไม่อยากละสายตาไปไหนเลยจริงๆ นางยอมแพ้ให้กับความงามอันล้ำเลิศของคนผู้นี้

ผู้เขียนไม่ได้หลอกฉัน เจียงอวี้งดงามสมกับที่บรรยายไว้ในนิยายจริงๆ

พี่รองซูมู่ก็หน้าตาดีมาก ต้องบอกว่าคนตระกูลซูทั้งบ้านล้วนแต่เป็นหนุ่มหล่อ ทุกวันได้เห็นผู้ชายหน้าตาดีๆ มันช่างเจริญหูเจริญตาเสียจริง

เจียงอวี้หมดสติอยู่บนเตียงสี่ห้าวัน ไข้ขึ้นซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน ได้แต่กินแค่ข้าวต้มเหลวๆ ประทังชีวิต เพียงไม่กี่วันก็ผอมลงจนเห็นได้ชัด

พี่น้องตระกูลซูหลายคนนอนไม่หลับทุกคืน โดยเฉพาะซูอวิ๋น ความไม่พอใจแทบจะทะลักฟ้าแล้ว

ส่วนสบู่นมแพะร้อยแปดสิบก้อนก็ได้ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว รอแค่บรรจุหีบห่อก็สามารถนำไปส่งที่ร้านขายของชำในตัวอำเภอได้เลย

จากคำบอกเล่าปากต่อปากของชาวบ้านและเพื่อนบ้าน สบู่นมแพะทั้งหนึ่งร้อยยี่สิบก้อนก็ถูกแย่งซื้อจนหมดเกลี้ยง

ยังมีพวกคุณหนูและฮูหยินจากบ้านขุนนางหลายครอบครัวที่ชื่นชอบมาก บ่าวไพร่ในจวนซื้อกลับไปเพื่อเอาใจเจ้านาย เมื่อเจ้านายใช้แล้วรู้สึกดี เลยสั่งให้ซื้อกลับไปอีก แต่พอมาซื้ออีกครั้งของก็หมดไปเสียแล้ว ทำได้แค่สั่งจองไว้เท่านั้น

เถ้าแก่เนี้ยได้รับเงินมัดจำจำนวนมากอย่างไม่คาดฝัน เงินมัดจำก้อนละสองอีแปะ ไม่กี่วันที่ผ่านมานางก็ได้กำไรเพิ่มขึ้นอีกหลายตำลึง

ส่วนร้านขายของชำอื่นๆ ที่เป็นคู่แข่งก็มาสอบถามหาโอกาสทางธุรกิจ แล้วนางจะตัดช่องทางทำมาหากินของตัวเองได้อย่างไร?

ตอนแรกก็มีสัญญาลงนามไว้อยู่แล้วว่าในอำเภอนี้ มีแค่ร้านนางเท่านั้นที่มีสิทธิ์จัดจำหน่าย

พอซูหว่านกับพี่น้องสามคนมาถึง เถ้าแก่เนี้ยก็ยิ่งแสดงความกระตือรือร้นมากยิ่งขึ้น จัดทั้งชาและขนมมาต้อนรับ

“แม่หนูคนดี ในที่สุดเจ้าก็มาได้เสียที สบู่นมแพะของเจ้าน่ะ ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ตอนนี้สินค้าไม่พอขายเลย ถูกสั่งจองไปหมดแล้วทั้งหนึ่งร้อยแปดสิบก้อน รอแค่เจ้ามาส่งของก็เท่านั้นเอง มาเถิด เรามาแลกเงินกับของกัน ข้าเตรียมเงินไว้ให้เจ้าพร้อมแล้ว!

ทั้งหมดยี่สิบสองตำลึงถ้วน ส่วนที่เกินมาสี่สิบอีแปะ คือเงินมัดจำที่ข้าได้รับมาในช่วงหลายที่ผ่านมานี้ ข้าปัดเศษให้เป็นจำนวนเต็มแล้ว เจ้าลองนับดูสิ!”