ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 528

สตรีในราชวงศ์จิ้น โดยเฉพาะหญิงสาวจากตระกูลสูงศักดิ์ ล้วนต้องปักชุดแต่งงานของตนเอง ทว่าซูหว่านมิได้มีความสามารถในด้านนี้ เสิ่นชิงหลีจึงเป็นผู้ปักชุดให้นาง

เนื่องจากทั้งสองมีรูปร่างใกล้เคียงกัน เสิ่นชิงหลีจึงใช้ฝีมืออย่างเต็มที่ ปักชุดเจ้าสาวให้นางอย่างวิจิตรบรรจงยิ่งกว่าของตนเอง ฝีเข็มละเอียดประณีต ดุจสายน้ำไหลและหมู่เมฆเคลื่อน

บัดนี้ซูจิ่งและเสิ่นชิงหลีได้แต่งงานกันแล้วจึงนับเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อพี่สะใภ้ใหญ่มอบของขวัญให้แล้ว เขาจึงไม่ได้เตรียมสิ่งใดไว้อีก

ส่วนซูเฉินนั้นไม่รู้จะมอบสิ่งใดให้ดี เขาไม่ได้อยู่บ้านมานานหลายปี พลาดวันเกิดไปหลายครั้ง แม้จะไม่มีประสบการณ์แต่ก็อยากแสดงออกถึงความใส่ใจ

เขานึกขึ้นได้ว่าของขวัญวันเกิดชิ้นแรกที่เคยมอบให้ซูหว่านคือพัดกลมเล่มหนึ่ง ดังนั้นหลังจากเลิกงานเมื่อเดือนก่อน เขาจึงเที่ยวเสาะหาทั่วเมืองหลวง จนสุดท้ายก็ได้พัดกลมปักสองหน้าด้ามหยกมาในราคาสูง

อีกทั้งช่วงนี้อากาศก็ใกล้จะร้อนขึ้นแล้ว สตรีสูงศักดิ์ในเมืองหลวงต่างก็มีพัดคู่กายกันคนละเล่ม ผู้จัดการหญิงยังบอกอีกว่า พัดเล่มที่เขาซื้อมานี้เข้ากับเสื้อผ้าได้ง่าย ที่สำคัญลายปักบนพัดยังเป็นดอกฝูหรงที่นางชอบที่สุดอีกด้วย

เมื่อซูหว่านได้รับ ก็ถึงกับตกตะลึงในความงาม ด้ามจับหยกขาวให้สัมผัสเย็นมือ ทั้งเนื้อหยกยังเป็นเนื้อดี โปร่งใสแวววาว ทว่าสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดก็คือลายปักสองด้านนี่เอง

การใช้เงินกว่าร้อยตำลึงเพื่อซื้อพัดเพียงเล่มเดียวมามอบให้น้องสาว ซูเฉินช่างทุ่มเทเพื่อนางอย่างแท้จริง

เหล่าคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ที่ซื้อพัดกลมนั้น ส่วนใหญ่ก็เพื่อให้เข้ากับชุดที่สวมใส่ สำหรับพัดราคาแพงเช่นนี้คงทำได้เพียงวางประดับไว้ชมเชยเท่านั้น ไม่กล้านำออกมาใช้

กระทั่งบัดนี้ พัดกลมราคาห้าตำลึงเงินที่พี่สามเคยมอบให้ตอนนางอายุสิบสี่ ก็ยังคงถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี ไม่กล้านำออกมาใช้เลย

“ขอบคุณพี่สามเจ้าค่ะ ข้าชอบยิ่งนัก” ซูหว่านถือพัดไว้ในมือ ชื่นชมไม่ยอมวาง

ที่ปลายด้ามพัดยังมีพู่ห้อยประดับไว้อย่างงดงาม ไม่นึกเลยว่าพี่สามผู้ดูหยาบกระด้างจะมีรสนิยมที่ดีถึงเพียงนี้

ซุนหลิงเอ๋อร์และเสิ่นชิงหลีต่างก็เข้ามามุงดู ชื่นชมพัดอย่างพินิจพิเคราะห์ ทั้งงดงาม ทั้งประณีต รู้สึกชื่นชอบยิ่งนัก

ซูจิ่งและซูมู่จึงได้แต่สบตากัน คนหนึ่งยกมือขึ้นลูบจมูก ส่วนอีกคนก็แสร้งไอเพื่อกลบเกลื่อนความกระอักกระอ่วน

เมื่อซูเฉินมอบของขวัญเสร็จ ซูอวิ๋นผู้ชอบทำตัวเป็นจุดเด่นก็ปรากฏตัวขึ้น

“แค่ก ๆ... ทุกคนมอบของขวัญกันหมดแล้วใช่หรือไม่ ตอนนี้ถึงตาข้าแล้ว”

ท่าทีโอ้อวดของเขา ไม่รู้ว่าจะสรรหาลูกไม้อันใดมาเล่นอีก

เขาตบมือ ครู่ต่อมา สาวใช้หลายคนก็ช่วยกันยกราวแขวนเสื้อผ้าเข้ามา บนราวนั้นแขวนชุดกระโปรงหลากสีสันไว้จนเต็ม

ทั้งสีแดง สีม่วง สีชมพู สีเขียวมรกต สีเขียวอมฟ้า และสีเหลืองอ่อน ที่ชั้นล่างสุดยังมีรองเท้าสีเดียวกันเข้าชุดวางไว้อย่างใส่ใจ

ซูหว่านเห็นภาพตรงหน้าแล้ว ก็อดกลืนน้ำลายมิได้