ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 11

ตอนที่11 ยาวิเศษ

“ใครกัน?” เมื่อได้ยืนเสียงเคาะประตูจากทางด้านนอก เซี่ยผิงจึงเอ่ยถามขึ้น

“ผมเองครับ หลินหยาง” หลินหยางที่ยืนอยู่หน้าบ้านของเธอเอ่ยตอบกลับไป

เสียงดึงประตูเหล็กเปิดออกดังขึ้น หลังจากที่เห็นว่าเป็นหลินหยางแล้ว อดไม่ได้ที่จะต้องบ่นเขาออกไป “ทำไมเมื่อคืนเธอไม่มาหาฉันล่ะ?”

“เมื่อคืนผมฝึกวิชาอยู่ที่บ้านน่ะครับ เลยไม่ได้มาหา” เขาหัวเราะพลางอธิบายกลับไป

เซี่ยผิงมองไปยังข้างนอก เมื่อเห็นว่าไม่มีคน เธอจึงรีบดึงหลินหยางเข้ามาด้านใน แล้วล็อคประตู “วันนี้ทำไมมาเร็วจัง คิดถึงฉันหรือ?”

“ไม่ใช่เสียหน่อย ก็เมื่อวานผมไม่ได้มา วันนี้ก็เลยรีบมาอย่างไรครับ” หลินหยางถือโอกาสโอบกอดเซี่ยผิงไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็วางอยู่บนหน้าอกของเธอ คลึงไปคลึงมาไม่หยุด

วันนี้เซี่ยผิงก็ไม่ได้สวมใส่ชุดชั้นในเหมือนเคย ความนุ่มนิ่มทำให้คนสัมผัสรับรู้ได้ถึงความยืดหยุ่นนั้น

เมื่อเข้าไปในห้องโถง เซี่ยผิงนั่งลงบนโซฟา แล้วหยิบชุดที่เธอกำลังเย็บไว้ขึ้นมาเย็บต่อ ปากก็เอ่ยกับเขา “เธอรอฉันแป๊ปเดียว ฉันขอเย็บชุดนี้ให้เสร็จก่อน”

“เซี่ยผิง คุณอย่าเพิ่งขยับ ผมขอทายานี้ให้คุณก่อน” หลินหยางพูดจบก็ดึงแขนของเธอมา

“ทาอะไรน่ะ? ดูมีลับลมคมในแปลกๆ?” เซี่ยผิงรู้สึกแปลกใจในการกระทำของเขา

“นี่เป็นยาลับ สูตรของบรรพบุรุษของผมเอง จะช่วยรักษาแผลเป็นและผิวพรรณได้ดี รอยแผลเป็นจะหายไป หรือถ้าใช้ทาหน้าก็จะทำให้ใบหน้าไม่มีริ้วรอย ขาวสวยแล้วก็ไม่เหี่ยวย่น” หลินหยางหยิบขวดยาออกมาจากกระเป๋ากางเกง แนะนำผลิตภัณฑ์ของตัวเอง

“มันวิเศษขนาดนั้นเชียวหรือ!” ได้ยินดังนั้น เซี่ยผิงรู้สึกตกใจถึงขนาดวางเสื้อผ้าในมือลง

เห็นท่าทางกระตือรือร้นของเซี่ยผิงเช่นนั้น เขารู้สึกโล่งใจ ขอเป็นเพียงผู้หญิงถึงอย่างไรก็ต้องการหาวิธีที่จะทำให้ตัวเองสวยงามอยู่แล้ว

“นี่เพิ่งเป็นสิ่งที่ผมคิดค้นขึ้นมา ยังไม่รู้ว่าผลจะออกมาดีหรือเปล่า ผลก็เลยเอามาให้คุณลองใช้เสียก่อน ที่แขนข้างซ้ายของคุณมีรอยแผลเป็นอยู่ไม่ใช่หรือ ผมทาให้นะ”