ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 25

ตอนที่ 25 ทำความผิด

“ตรงนั้นของนายใหญ่เท่าไหนกันแน่ ทำไมถึงขวางฉันตลอด” จู่ๆหลี่หรูก็พูดออกมา ใช้มือเอื้อมไปด้านหลังจับไปที่ตรงนั้นของหลินหยาง

“อา....” หลี่หรูจับเจอส่วนที่ถูกผ้าเช็ดตัวขวางไว้ ทันใดนั้นก็ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ทำไมหรือ” เมื่อถูกหลี่หรูจับที่ตรงนั้นไว้ หลินหยางจึงหายใจหอบถี่ขึ้นมาแล้วถาม

“นี่นายอยากจะให้ฉันรักมันให้ตายเลยใช่ไหม ทำไมถึงดุขนาดนี้” พูดถึงตรงนี้หลี่หรูดูเหมือนจะพูดต่อไปไม่ไหว เสียงหายใจก็ยิ่งถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ

“เธอเอามือออกก่อน เดิมมันก็ทะลุออกมาล่อตาคนอยู่แล้ว ถ้าเธอยังจับมันอยู่อีกมันก็เหมือนกับเธอกำลังล่อลวงฉันให้ทำผิดอยู่นะ”

“นายดึงผ้าเช็ดตัวออกเถอะ ผ้าเช็ดตัวมันหนาไม่สบายตัว” หลี่หรูปล่อยมืออกแล้วพูด

ลังเลแค่ชั่วครู่ หลินหยางจึงดึงผ้าเช็ดตัวออก ส่วนหลี่หรูก็ขยับไปนั่งที่ด้านหลัง สะโพกก็แนบเข้ากับลำตัวหลินหยางทันที

“มันใหญ่มากจริงๆ” หลี่หรูบิดสะโพกไปมาหลายครั้ง หลังจากนั้นจึงถอนหายใจ “ถ้าใครได้เป็นแฟนนายคงจะสบายน่าดู”

“สบายยังไงหรือ” หลินหยางแกล้งถามโง่ๆออกมา

“เหอะเหอะ รอนายมีแฟนแล้วนายก็จะรู้เอง เธอคลำนมฉัน ฉันก็คลำกลับไป นายก็ไม่ต้องเสียเปรียบใช่ไหมล่ะ” ไม่รอให้หลินหยางตอบรับคำ หลี่หรูก็เอามือวางไปที่ตรงนั้นของหลินหยางแล้วรูดเข้าออกเบาๆ

“เธอมันเป็นนางแม่มดชัดๆ” หลินหยางพูดอย่างอดไม่ได้ รู้สึกโล่งสบายจึงไม่ได้ปฏิเสธ

หลี่หรูหัวเราะเบาๆ “ชอบไหม มันตื่นเต้นใช่ไหม นายจะนวดให้ฉันนานแค่ไหนแล้วเนี่ย” หลี่หรูถาม

“สิบสามนาทีแล้วมั้ง” หลินหยางดูเวลาแล้วตอบ

“รอนายทำให้ฉันเสร็จ แล้วตรงนั้นของนายยังไม่ยอมแพ้ ฉันจะให้นายดูของที่น่าดูยิ่งกว่านี้เป็นยังไงดีไหม” หลี่หรูพูดยั่วยุมองไปที่หลินหยาง

หลินหยางได้ยินทำให้ใจเต้นขึ้นมา กลืนน้ำลายลงคอ “ได้”

“แล้วถ้าตรงนั้นของนายยอมแพ้จะทำยังไงดีล่ะ” ทันใดนั้นหลี่หรูก็ถามออกมาอย่างเหลี่หรูยมจัด

“เธอจะให้ทำยังไงก็ได้ ตามใจเธอเลย” หลินหยางมีความมั่นใจในตัวเองอย่างมาก

“ถ้าของตรงนั้นของนายมันหดลง ให้ฉันใช้ปากช่วยนายนะ”หลี่หรูพูดทำท่าทางให้มองไปตรงที่ลับที่มีผ้าเช็ดตัวปิดไว้

“ตกลง พูดคำไหนคำนั้นนะ” ปภารตอบตกลง

ได้ยินปภารตอบตกลงรับคำท้า หลี่หรูจึงหัวเราะออกมา มือยิ่งเพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น

และภายใต้การกระตุ้นนวดของหลินหยาง หลี่หรูรู้สึกได้ว่ามีน้ำไหลออกมาตามลำคลองอดไม่ได้ที่จะครางออกมาอยู่สองครั้ง แต่ในเวลานี้หลี่หรูไม่ทนแล้วอ้าปากแล้วครางขึ้นมาทันที

ได้ยินเสียงหลี่หรูครวญครางเสียงดัง หลินหยางจึงพูด “เธอขี้โกง คาดไม่ถึงจะยั่วให้ผมยอมแพ้”

“ที่ไหนกันเล่า มันก็เป็นเพราะนายนั่นแหละ ลูบคลำ เร็วหน่อย เร็วอีกหน่อย” หลี่หรูร้องเสียงดัง หลินหยางรู้สึกเหมือนเลือดกำลังสูบฉีด

เพราะว่าเสียงร้องของหลี่หรูทำให้หลินหยางต้องทนเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองถูกกระตุ้นได้ง่าย มือทั้งสองข้างนวดต่อไปเรื่อยๆ

จากการนวดกระตุ้นของหลินหยาง ร่างกายของหลี่หรูก็อ่อนระทวยซบไปที่อ้อมแขนของหลินหยางส่งเสียงครวญครางออกมาไม่หยุด เสียงสะกดอารมณ์ทำนองสูงต่ำสะท้อนดังไม่หยุดอยู่ภายในห้อง

เวลาผ่านไปราวๆสิบนาทีทั่วทั้งตัวของหลี่หรูหมดเรี่ยวแรง มือทั้งสองข้างหยุดลงให้หลินหยางนวดหน้าอกของตัวเองตัวไป

ตอนที่มือของหลินหยางจับไปที่คลื่นลูกใหญ่สูงตั้งขาวนุ่ม คู่นั้น มองดูชั่วครู่เดิมทีที่เป็นทรงเลขแปดและยอดทั้งสองหย่อนคล้อยเล็กน้อย เวลานี้เห็นหน้าอกดูตั้งและชิดกันขึ้นเล็กน้อยจึงรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าได้ผล

จากที่มือของหลินหยางหยุดนวด เสียงร้องครางของหลี่หรูจึงหยุดลง

“ตอนที่เธอมีอะไรกับคนอื่นก็ร้องเสียงแบบนี้หรือ” หลินหยางถามด้วยความสงสัย

“ใช่สิ บางคราวก็ร้อนแรงกว่านี้ เป็นยังไงน่าฟังไหม” หลี่หรูทำท่าทางเย้ายวนมองไปที่หลินหยาง

“คนทั่วไปน่าจะทนไม่ไหว อ้อใช่แล้ว เธอดูตรงนั้นของเธอสิ มันดูดีขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า” หลินหยางยิ้มบีบหน้าอกนุ่มของหลี่หรูเล็กน้อย

หลี่หรูฟังแล้วจึงรีบก้มหน้าลงมอง แค่เห็น ปากของหลี่หรูก็อ้ากว้างด้วยความตกใจ เดิมทีหน้าอกอิ่มเอิบรูปทรงเลขแปดของเธอถึงแม้ว่ายังไม่ได้เบียดชิดกันมากแต่เทียบกับแต่ก่อนแล้วก็ชิดเข้ามาเล็กน้อย

“ชิดเข้าเล็กน้อยๆจริงๆอ่ะ หลินหยางนายเยี่ยมมากจริงๆ” หลี่หรูตื่นเต้นเข้าไปกอดและจูบที่แก้มของประภาณ

เนื่องจากอยู่ชิดกันเกินไป กระต่ายขาวที่ไหวไปมาของหลี่หรูมันเสียดสีเข้ากับหน้าอกของหลินหยางทำให้หัวใจของทั้งสองคนเต้นแรง

หลินหยางเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มพูดออกมา “เมื่อกี้ฉันจำได้ว่ามีคนพนันกับฉันไว้”

“นายนี่น่าไม่อาย นาย....” พอด่าหลินหยางออกไปหนึ่งประโยคแล้วก็รู้สึกอายไม่กล้าพูดต่อไป เพราะคำท้าพนันตัวเองเป็นคนพูดขึ้นมา เธอก้มหน้าลง รู้สึกกระดากอายเหลืบตาไปมองหลินหยางกลับเห็นหลินหยางกำลังจ้องตัวเองอยู่ แลบลิ้นทำท่าทะเล้น กอดที่แขนของหลินหยางแกว่งไปมา “หลินหยางนายอยากดูหรือ ตรงนั้นมันไม่เห็นจะน่าดูเลย”

“แพ้พนันก็ต้องยอมทำตามข้อตกลงนะ” หลินหยางไม่ยอมปล่อยไป

“ถ้า...ถ้าอย่างนั้นเร็วหน่อยนะ ให้สุดๆห้านาที” หลี่หรูพูดเสียงเบา

“ตกลง ถ้าอย่างนั้นก็ห้านาที” หลินหยางพยักหน้า

หลี่หรูเอนตัวนอนลงไป ขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน “ผ้าขนหนูเปิดออก พูดแล้วนะว่าไม่ให้ดูนาน”

หลินหยางยิ้ม ปีนขึ้นไปอยู่ตรงหว่างขาที่ว่างจากการที่ขาทั้งสองแยกออกจากกัน มือยื่นคลำเข้าไปข้างใน

ตอนที่มือสัมผัสโดนตรงที่ชุ่มชื้น ในใจของหลินหยางชะงักไปไม่เหมือนกับที่ตนที่คิดไว้

หลี่หรูที่จู่ๆก็ถูกหลินหยางสัมผัสโดนทั่วทั้งตัวสั่นสะท้าน ขาทั้งสองข้างหนีบเข้าหากันด้วยความรู้สึกสบายทันที

ปลายนิ้วหมุนวนไปมาในแอ่งน้ำอย่างรวดเร็ว หลี่หรูร้องออกมาอย่างทนไม่ไหวได้ยินเสียงน้ำไหลออกมาไม่ชัดเจนกระตุ้นสติของหลินหยาง

ด้วยเพราะมือของหลี่หรูที่ทำด้วยความชำนาญ หลินหยางรู้สึกได้ว่าตรงกึ่งกลางกายของเขานั้นกำลังผงาดตั้งตัวขึ้นมา

เวลานี้หลี่หรูไม่สนใจสัญญาที่ว่าห้ามข้ามเขตมาแล้ว หัวของหลี่หรูขยับขึ้นไป วางหัวลงไปที่บริเวณอกของหลินหยาง อาจจะเป็นเพราะเมื่อสักครู่มีอาการเหนื่อย ตอนที่นอนหลี่หรูไม่ได้สวมเสื้อผ้าเลยสักชิ้น

หน้าอกอิ่มเอิบแนบชิดไปที่ตัวของหลินหยาง หลินหยางรู้สึกคอแห้งขึ้นมาทันที มือยื่นออกไปสำรวจที่ด้านล่างโดยไม่รู้ตัว

“อือ..อา..” จู่ๆหลี่หรูถูกจู่โจมโดยไม่ได้ตั้งตัวร้องครางออกมา น้ำตาคลอทำปากยื่นเข้าไปใกล้และจูบที่ปากของหลินหยาง

หลินหยางไม่ปฏิเสธและตอบรับอย่างดุเดือด ลิ้นของทั้งสองคนตวัดแลกลิ้นกันไปมา

มือของหลินหยางนั้นจับอยู่ที่หน้าอกของหลี่หรูคลึงเฟ้นเบาๆที่หน้าอกสองข้างแล้วพลิกขึ้นไปคล่อมอยู่บนตัวหลี่หรู

“เร็วๆ ฉันต้องการ” หลี่หรูร้องบอก

เหมือนกับไฟถูกติด หลินหยางร้องเสียงต่ำโถมเข้าหาหลี่หรูอย่างหิวโหย

เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าๆในที่สุดหลินหยางก็ทนไม่ไหวระเบิดปลดปล่อยออกมา

“นายเก่งมากที่สุด ฉันไม่เคยเจอผู้ชายที่เก่งมากขนาดนี้มาก่อน”

“เธอก็เก่งที่สุด” หลินหยางตอบกลับ “เสียงครางของเธอทำให้คนได้ยินนั้นร้อนรุ่มมากกว่าในทีวีอีก”

ทั้งสองคนช่วยกันจัดผ้าปูที่นอน แล้วนอนลงไปใหม่หลี่หรูมุดเข้าไปในอ้อมแขนของหลินหยาง หลินหยางโอบกอดเธอไว้

“หลี่หรู เธอทำแบบนี้ ลับหลังแฟนของเธอ เธอรู้สึกอย่างไรบ้าง” หลินหยางถามด้วยความประหลาดใจ

“ฉันรู้สึกตื่นเต้น แต่ผู้ชายคนนั้นต้องเก่งด้วยนะ” หลี่หรูจูบหลินหยาง

“เธอไม่กลัวแฟนเธอรู้หรือ”

“จะรู้ได้อย่างไร ฉันมั่นใจแล้วว่าปลอดภัยถึงทำ” หลี่หรูดึงมือของหลินหยางมาวางไว้บนหน้าอกตัวเอง แล้วหาวออกมา “รีบเข้านอนกันเถอะ ฉันถูกวัวคึกจัดการมา ตอนนี้ไม่มีแรงเลยแม้แต่น้อย ”

รอจนหลี่หรูหลับไปแล้ว หลินหยางจึงเริ่มฝึกควบคุมของตัวเองต่อไป น่าจะเป็นเพราะหลี่หรูยังสาว หลินหยางรู้สึกว่าพลังชีวิตที่ได้รับในครั้งนี้ได้มากกว่าที่ได้รับจากผู้หญิงคนอื่นๆ

เวลาเช้าตรู่ เมื่อรุ่งอรุณแห่งตะวันออกเริ่มขึ้น หลินหยางลืมตาขึ้น

การบำเพ็ญฌาน ทั้งทำให้หลินหยางสดชื่นและกระปรี้กระเปร่าเหมือนกับเมื่อคืนไม่ได้เสียพลังงานจำนวนมากไป

หลินหยางจะขยับตัวสักหน่อยแต่ขยับไม่ได้ ชะงักไปเห็นว่าตอนนี้หลี่หรูนอนหมดแรงขาพาดมาที่ตัวและกอดเขาไว้แน่น

เนื่องจากในห้องเปิดเครื่องปรับอากาศในอุณภูมิถือว่าต่ำมาก สองคนห่มผ้าผืนบางด้วยกัน

เมื่อเลิกผ้าห่มออก ภายในหัวหลินหยางร้อนรุ่มขึ้นมา