ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 56

ตอนที่56เด็กน้อยเจ้าเล่ห์

ไม่นานลิ้นของทั้งคู่ก็สัมผัสกันมือของหลินหยางก็เอื้อมไปที่ตัวของหลี่เถาอย่างไม่รู้ตัวจับไปที่ท้องน้อยแล้วก็ลูบไล้ไปจนถึงทรวงอก

ผ่านไปไม่กี่นาทีหลี่เถาก็หายใจแรงขึ้นมือของเธอก็ลูบกลับไปที่ตัวของหลินหยางแล้วทั้งคู่ก็โอบกอดกันความรู้สึกก็ที่ร้อนแรงก็แรงขึ้นเรื่อยๆใจก็เต้นแรงขึ้น

ผู้หญิงในหมู่บ้านคุ้นเคยกับเรื่องชายหญิงมานานพอสมควรหลินหยางจึงเร่งความรู้สึกให้แรงขึ้นทำให้ใจของหลี่เถาเต้นแรง

แต่ไม่นานหลี่เถาก็ผลักเขาออกหลินหยางก็สงสัยว่าหลี่เถาคงยังไม่เกิดความรู้สึกแบบนั้นแต่ไม่ทันที่หลินหยางจะล้อมเลิกความตั้วใจหลี่เถาก็พูดขึ้นมาว่า“หลินหยางฉันอยากทำ”

ในเมื่อเอาน้ำมันไปราดกองไฟแบบนี้หลินหยางก็ดีใจรีบเอามือเข้าไปลูบไล้บนตัวหลี่เถาทั้งคู่ก็ถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

ความรู้สึกเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆจนหลี่เถาต้องร้องออกมาไม่นานในไร่ข้าวโพดก็มีเสียงพลอดรักกันขึ้นมา

หนึ่งชั่วโมงกว่าๆผ่านไปหลินหยางและหลี่เถานอนถอนหายใจอยู่บนพื้นหลี่เถาที่ร่างกายอ่อนแรงได้หันไปมองหลินหยางด้วยสายตาที่อ่อนหวานมือลูบไปบนหลังแล้วพูดว่า“หลินหยางเธอนี่มันไม่เบานะแปบเดียวก็ทำฉันขึ้นสวรรค์ละ”

“ถ้าชอบคราวหลังก็มาทำกันบ่อยๆสิ”หลินหยางหัวเราะอย่างมีเลศนัย

“ไอ้บ้าเธอนี่มันร้ายกาจ”หลี่เถามองไปที่หลินหยางราวกับว่ายังหลงใหลกับความรู้สึกแบบนี้อยู่แล้วพูดเบาๆว่า“เอาอีกสักทีสองทีน่ะไหวแต่ถ้าเอาอีกหลายๆทีไม่ไหวนะ”

หลินหยางที่ได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจเพราะเขามาลูบไล้โลมเร้ากับหลี่เถามาพักใหญ่แล้วทั้งคู่จึงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่

ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นอีกชั่วโมงกว่าๆฟ้าก็จะมืดลงเมื่อเห็นว่ายังเก็บข้าวโพดได้ไม่เยอะหลินหยางก็ช่วยหลี่เถาตัดข้าวโพด

ถึงบ้านหลินหยางจะไม่ได้ทำไร่ทำนาแต่เขาก็เข้าใจเรื่องพวกนี้ดีครั้งก่อนยังไม่ช่วยหลี่อิงขนข้าวโพดทำให้หลินหยางมีประสบการณ์ในเรื่องนี้พักหนึ่งหลินหยางตัดข้าวโพดไปสี่ห้าต้นแล้วหลี่เถาเพิ่งได้แค่ต้นเดียว

“หลินหยางฉันนึกว่าเธอได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้วคงจะไม่เคยทำงานเกษตรพวกนี้ที่ไหนได้ก็ทำเก่งเหมือนกันนะเนี่ย！”เมื่อหลี่เถามองเห็นหลินหยางที่สามารถตัดข้าวโพดได้อย่างรวดเร็วก็กล่าวชื่นชม

“ทำไมจะทำไม่เป็นฉันก็เป็นคนที่นี่จะให้ลืมกำพืดตัวเองได้ไง”หลินหยางหัวเราะ

หลี่เถาที่ตัดข้าวโพดอยู่ด้านหลังของหลินหยางก็ได้แต่มองหลินหยางอย่างละเอียดถึงหลินหยางจะไม่ใช่คนที่ร่างกายกำยำแต่บนร่างกายที่ผอมนั้นที่แขนก็มีกล้ามขึ้นแสดงให้เห็นถึงความแข็งแรง

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงทั้งคู่เก็บข้าวโพดเสร็จหลังจากที่จัดใส่ในกระสอบหลินหยางก็เข็นรถเข้าไปทางหมู่บ้าน

เมื่อส่งหลี่เถาถึงบ้านหลินหยางก็กลับไปที่บ้านตัวเอง

เมื่อเดินมาถึงหลินหยางก็ประหลาดใจลั่วหยิ่งได้มายืนอยู่หน้าประตูบ้านตนเอง

“เสี่ยวหยิ่งมายืนทำอะไรตรงนี้ทำไมไม่โทรหาพี่ล่ะ”หลินหยางจึงถามไป

เมื่อเห็นหลินหยางกลับมาลั่วหยิ่งก็ตกใจแล้วพูดเบาๆว่า“ก็หนูไม่มีมือถือนี่จะโทรหาพี่ยังไงแล้วเห็นบ้านพี่ล็อคอยู่จึงยืนรอสักครู่แล้วพี่ก็กลับมา”

เมื่อเห็นสายตาที่เบื่อหน่ายของลั่วหยิ่งหลินหยางจึงรีบเปิดประตูนำดอกกัสฟูมัรยัมที่ลั่วหยิ่งไปเก็บมาใส่ลงในถังไม้เขาชี้ไปด้านในแล้วพูดว่า“เดี๋ยวเธอเข้าไปอาบน้ำก่อนนะอาบเสร็จแล้วจะนวดให้เดี๋ยวจะรอที่ห้อง”

ลั่วหยิ่งได้ยินก็หน้าแดงตอบรับไปด้วยเสียงเบาๆแล้วเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำเมื่อคิดถึงความรู้สึกตอนที่หลินหยางได้นวดให้ลั่วยิ่งก็เขินอายขึ้นมาเธอจึงลูบไล้ไปทั้งร่างของตนเองแบบเงียบๆสุดท้ายก็มาลูบๆคลำค้างอยู่ที่หน้าอก

เมื่อลั่วหยิ่งไปอาบน้ำหลินหยางก็อาศัยช่วงเวลานี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาหารซิ่น

ไม่นานก็มีคนรับสายเสียงของหารซิ่นก็พูดผ่านโทรศัพท์ออกมาว่า“น้องชายโทรกลับซะทีนะสองสามวันนี้พี่รอฟังข่าวจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยนะ”

“ผมรู้ว่าพี่ตั้งตารอสองสามวันนี้ผมได้สกัดครีมให้พี่เป็นที่เรียบร้อยแล้วเลยเพิ่งโทรไปหาไง”หลินหยางหัวเราะและพูดต่อว่า“ครีมพวกนั้นผมสกัดเสร็จแล้วพี่ว่างตอนไหนก็มาหาผมที่หมู่บ้านได้เลยนะ”

“โอเคๆเอ้อน้องชายยาที่แกพูดถึงมันได้ผลจริงรึเปล่า？”หารซิ่นถามไปด้วยความตื่นเต้น

“วันนั้นผมสั่งยาให้พี่แล้วพี่กินเข้าไปแล้วเป็นไงมั่งล่ะ？”หลินหยางถามพร้อมหัวเราะ

“พี่ก็กินตามที่แกบอกไปสองสันก็ถ่ายตลอดเลยแต่ก็ยังรู้สึกดีกว่าของรอบที่แล้วนะ”เมื่อได้ยินที่หลินหยางถามหารซิ่นก็ตอบด้วยความดีใจ“น้องชายคิดว่าร่างกายของพี่จะมีโอกาสดีขึ้นได้มั๊ย？”

“มีโอกาสสิครับเดี๋ยวพอพี่มาที่นี่ผมจะให้ยาอีกสามชุดสามวันกินหนึ่งเม็ดระหว่างนี้ความมีเซ็กส์ครึ่งเดือนผ่านไปพี่ก็ลองทดสอบดูถ้าไม่พอใจจะคืนเงินให้ทั้งหมด”หลินหยางรับประกันพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินที่เขาพูดหารซิ่นก็หัวเราะออกมาแล้วพูดไปว่า“พี่น่ะไว้ใจการแพทย์ของน้องอยู่ละสองสามวันนี้ถ้าพี่ว่างเมื่อไหร่แล้วจะไปหานะ”

“ได้ครับแต่รีบๆหน่อยนะตอนมาก็เอาขวดเซรามิคที่ใส่ยามาด้วย”หลินหยางพูดเตือนไป

“จะเอาขวดใหญ่มั๊ยอ่ะ？”หารซิ่นรีบถาม

“ไม่ต้องใหญ่มากเม็ดยานั้นเล็กว่าลูกปิงปองครึ่งนึงเอาขนาดที่ใส่ได้สามเม็ดในขวดเดียวก็พอ”หลินหยางพูดพร้อมหัวเราะ

“โอเครวดสุดก็พรุ่งนี้ช้าสุดก็วันมะรืนพี่ไปหาแกแน่สองสามวันนี้ไม่ไปเที่ยวนอกหมู่บ้านใช่มั๊ย？”หารซิ่นถามขึ้น

“คงจะไม่ไปอ่ะครับถ้ามาถึงแล้วก็โทรหาละกันเดี๋ยวไปรับ”หลินหยางบอกไป