ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 72

ตอนที่72เธอมาทาครีมสิ

ราวกับรู้ความคิดของทั้งสองสาวหลินหยางก็เขินจนยิ้มออกมา

โชคดีที่ก่อนหน้านี้เซี่ยหลินหลินกับหารซิ่นเอาขวดใบค่อนข้างใหญ่มาด้วยหลินหยางหาขวดเซรามิกมาจำนวน5ใบแล้วจึงเทครีมกระวานลงไปในขวดนั้น

กลิ่นหอมที่ลอยโชยมาในอากาศก็รู้ว่าครีมกระวานนั้นช่างสดและใหม่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้เซี่ยหลินหลินถามอย่างสงสัยว่า“หลินหยางครีมนี้ใช้ยังไงและมันมีคุณสมบัติอย่างไร”

“ครีมกระวานนี้วิธีใช้ง่ายมากทาตรงจุดนั้นแล้วนวดเบาๆสามนาทีเช้าวันที่สองล้างน้ำให้สะอาดก็พอถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดก็จะเห็นผลในทุกครั้งที่ใช้เลยแหละ”หลินหยางอธิบายอย่างเบาๆ

สาวทั้งสองได้ยินแล้วก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีรู้สึกเขินๆแปลกๆในที่สุดจางฟางก็ทำลายความเงียบขึ้นมาและถามด้วยความเขินอาย“ครีมนี้มีผลข้างเคียงไหมสุดท้ายแล้วจุดตรงนั้นมันจะมีอาการแพ้ไหม”

“วางใจเถอะมันไม่มีโทษต่อร่างกายในสมัยก่อนต้องเป็นสนมของฮ่องเต้เท่านั้นถึงจะสามารถใช้ครีมนี้ได้”หลินหยางอธิบายต่อ

“งั้นจางฟางเธอเอาไปลองหน่อยล่ะกัน”เซี่ยหลินหลินพูดด้วยน้ำเสียงต่ำๆ

“ได้เลย”จางฟางตกปากรับคำ

“จะเริ่มใช้ตอนไหนหล่ะ”เซี่ยหลินหลินถาม

“ถ้าพวกเธอตกลงล่ะก็เริ่มใช้ตอนนี้เลยได้เลยจางฟางเธอไปอาบน้ำก่อนสิ”หลินหยางชี้ไปที่ลานที่อยู่ตรงหัวมุม“ห้องอาบน้ำอยู่ตรงนั้น”

“โอเคฉันไปอาบน้ำก่อน”จางฟางหน้าแดงแล้วเดินออกไป

เซี่ยหลินหลินเอาครีมกระวานที่อยู่ในมือและมองครีมกระวานสีฟ้าอ่อนนั้นด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า“หลินหยางหลังจากนี้ฉันจะยกให้เธอเป็นเพื่อนสาวเธอดูสิเธอได้ใช้ครีมกระวานกับสาวๆสวยๆทั้งนั้นมันจะช่วยพวกหล่อนได้มากเลยทีเดียว”

“ของชิ้นนี้แม้ราคาจะสูงมากใช้ได้กับผู้หญิงทุกชนชั้นแถมทั้งยังทำเงินได้ให้อีกด้วย”หลินหยางยิ้ม

“ถูกต้องหลังจากนี้ไม่ว่าเธอจะผลิตยาอะไรออกมาจะต้องบอกฉันเป็นคนแรกนะ”เซี่ยหลินหลินบอกกับหลินหยาง

มองใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยหลินหลินช่างสุภาพและสง่างามหลินหยางแอบคิดในใจว่าช่างสวยเหลือเกินพร้อมทั้งพยักหน้าและพูดว่า“แน่นอนนอกจากว่าจะมีผู้หญิงที่สวยกว่าคุณมาซื้อยาไม่งั้นคนแรกที่ฉันจะบอกก็คือเธอ”

“อะไรนะพูดแบบนี้แสดงว่าเธอเห็นว่าฉันสวยถึงยอมร่วมมือกับฉันหรอ”เซี่ยหลินหลินดีใจและถามอย่างยิ้มๆ

“ไม่ใช่อย่างนั้นเพราะเธอนำเงินมาให้ฉันฉันถึงยอมร่วมมือกับเธอต่างหากล่ะ”

เซี่ยหลินหลินยิ้มออกมาดวงตาที่สวยหยาดเยิ้มมองหลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวน“หลินหยางเดี๋ยวตอนที่จางฟางใช้ยาเธอก็มาคอยดูอยู่ข้างๆด้วยนะจะได้ว่าจางฟางใช้ยาถูกต้องไหม”

“เอออออคือออออถ้าต้องให้มาดูจางฟาง........ล่ะก็ถ้าหากเขาไม่สะดวกก็คงจะไม่ได้ของแบบนี้บังคับกันก็ไม่ดี”หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ

“โอเคเดี๋ยวฉันบอกจางฟางก่อน”เซี่ยหลินหลินพยักหน้า

“หลินหยางมีผ้าขนหนูไหม”เสียงของจางฟางดังมาจากด้านนอก

“ไม่มีเหลือเลยเธอใช้ของฉันก่อนแล้วกัน”หลินหยางตอบอย่างเกรงใจชี้ไปที่ผ้าขนหนูที่แขวนอยู่“เซี่ยหลินหลินเธอเอาไปให้จางฟางสิ”

“เดิมทีไม่ได้คิดจะอยู่ที่นี่เลยไม่ได้เอาของอะไรมาเลยไม่สะดวกเลย”เซี่ยหลินหลินพูดพรางยิ้มแล้วเอาผ้าขนหนูของหลินหยางออกไป

ประมาณ5นาทีจางฟางกับเซี่ยหลินหลินก็เดินเข้าไปในห้องเมื่อมองไปที่จางฟางหลินหยางรู้สึกตื่นเต้นจางฟางที่พึ่งอาบน้ำเสร็จก็รู้สึกหน้าแดงบนผมของเขามีหยดน้ำอยู่ท่อนล่างนุ่งกระโปรงสั้นสีแดงม่วงท่อนบนใส่เสื้อสีขาวให้ความรู้สึกถึงวัยรุ่นโดยรวมแล้วดูอรชรอ้อนแอ้นมีเสน่ห์มาก

เสื้อผ้าที่ห่อหุ้มอยู่หน้าเนินอกทำให้หลินหยางเห็นแล้วถึงกับตะลึง

“ให้ลองในห้องนี้หรอ”จางฟางถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ

“ใช่ครับคุณเอาเข้าไปด้านในเถอะ”หลินหยางส่งยากระวานให้จางฟาง

จางฟางรับมาแล้วหน้าก็แดงและเดินเข้าห้องไปเซี่ยหลินหลินก็เดินตามเข้าไปเช่นกัน

ไม่รู้ว่าทั้งสองคนพูดคุยอะไรกันห้านาทีผ่านไปก็ได้ยินเสียงของเซี่ยหลินหลินดังออกมา“หลินหยางเข้ามาหน่อยสิ”

“มีอะไรหรอ”จางฟางถามด้วยความตกใจและเดินเข้าไปในห้อง

จางฟางยังไม่ทันได้ถอดเสื้อผ้าแค่นั่งอยู่ที่เตียงหน้ายังคงแดงอยู่

“เธอมาช่วยจางฟางทำหน่อยสิพวกฉันอย่างจะรู้ว่าต้อใช้ปริมาณเยอะแค่ไหนถึงจะเหมาะ”เซี่ยหลินหลินรู้สึกเขินอายหน้าแดงมองไปที่หลินหยางพูดต่อว่า“ตอนที่ทำให้ห้ามมีเจตนาอื่นนะ”

หลินหยางได้ยินก็พยักหน้ารับ“จางฟางเธอพร้อมหรือยัง”

“อืมม”พยักหน้าช้าๆจางฟางถามว่า“จะถอดเสื้อให้หมดเลยไหม”

“ถ้าเธอคิดส่ายากระวานมันสามารถทะลุเสื้อผ้าได้ก็ไม่ต้องถอด”

มองหลินหยางด้วยความโมโหจางฟางพูดขึ้นว่า“อยากจะดูก็บอกตรงๆไม่ต้องทำเฉไฉ”

พูดพลางก็ถอดเสื้อผ้าออกทำให้เห็นเสื้อในชั้นสีแดงที่อัดแน่นไปด้วยเนื้อหน้าอกใหญ่จนแทบจะล้นทะลักออกมาหลินหยางกลัวจนรีบถอยออกมาอยู่หลายก้าวจากเดิมเป็นสถานที่ที่อบอุ่นกลับกลายเปลี่ยนเป็นสถานการณ์ตึงเครียด

มือจางฟางขยับไม่หยุดทั้งปลดเข็มขัดออกและรีบถอดกางเกงลงจนเปล่าเปลือย

“จางฟางต่อเถอะ”เซี่ยหลินหลินพูดอยู่ข้างๆเขาสายตาเต็มไปด้วยความยั่วยวน

“อะไรของเธอคนอื่นเห็นฉันหมดแล้วเธอจะดีใจอะไร”สายตามมองไปที่เซี่ยหลินหลินจางฟางหน้าแดงไปพลางถอดเสื้อในออกไปพลางสิ่งสวยงามด้านในก็เผยออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

ยิ่งเพิ่มความรู้สึกซาบซ่านอย่างไม่หยุดร่างกายของจางฟางไม่นานก็อ่อนผลวกเปียกอยู่บนเตียงโดยหลินหยางเป็นผู้จัดการเวลาผ่านไปเร็วมากสามนาทีเท่านั้นหลินหยางก็หยุดมือลง

“เรียบร้อยครับ”หลินหยางพูดเบาๆ

“เธอแย่มากนะ”หญิงสาวมองไปที่หลินหยางแววตาของหนุ่มสาวนั้นไม่สามารถปิดบังความรู้สึกได้

“ฉันแย่ตรงไหน”มีคนเลวที่ไหนช่วยทายาให้เธอฟรีๆแบบนี้หลินหยางไม่พอใจที่โดนต่อว่าแบบนั้น

“ฉันว่าผู้ชายคนไหนก็ยอมทั้งนั้นแหละ”จางฟางถลึงตาใส่หลินหยางและพูดต่อ“เธอมาช่วยนวดหน้าอกให้ฉันสักหน่อยเถอะนวดครั้งที่แล้วได้ผลดีมากเลย”พูดจบจางฟางก็ก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

“โอเค”หลินหยางฟังจบก็ขยับขึ้นไปที่หัวเตียงแยกขาทั้งสองขาออกแล้วให้จางฟางนั่งลงบนตัวเขา

รู้สึกถึงรูปร่างอรชรของจางฟางหลินหยางใช้สองมือกดจางฟางลง

ใช้มือนวดลงบนร่างกายเนื้อนุ่มๆของจางฟางอย่างไม่หยุดไม่นานจางฟางก็พูดด้วยเสียงหอบขึ้นว่า“หลินหยางถ้าฉันอ่อนกว่านี้สักยี่สิบปีฉันจะแต่งงานกับเธอ”

ไม่นานลมหายใจของจางฟางยิ่งนานยิ่งหนักหน่วงขึ้นจากเดิมหายใจช้าๆก็ค่อยๆหายใจแรงขึ้นเร็วขึ้น

ครั้งชั่วโมงผ่านไปในที่สุดหลินหยางก็หยุดลงปล่อยร่างกายผ่อนคลายและให้ปล่อยจางฟางอยู่ในอ้อมอกของตนพร้อมกับพูดขึ้นว่า“คืนนี้เธอพักที่นี่เถอะ”

จางฟางที่ดูเหมือนไร้เรี่ยวแรงค่อยๆพยักหน้าตอบรับมองดูหลินหยางที่ยืนอยู่ข้างตัวจางฟางหน้าแดงพร้อมดึงกางเกงของหลินหยางลงอ้าปากเล็กๆแล้วยื่นเข้าไปหว่างขาของหลินหยาง

“หลินหยางพวกเธอยังไม่เสร็จอีกหรอ”นี่มันผ่านไปเจ็ดแปดนาทีแล้วนะระหว่างที่หลินหยางกำลังเพลิดเพลินอยู่นั้นเซี่ยหลินหลินก็ส่งเสียงมาจากด้านนอก

สองคนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่นั้นโดนเสียงเรียกของเซี่ยหลินหลินทำลายบรรยากาศจางฟางอ้าปากใบหน้าอันสวยงามแดงขึ้นและบอกกับหลินหยางว่า“เธอออกไปก่อนเถอะ”

หลินหยางพยักหน้าคลำที่หน้าอกครั้งนึงแล้วก็เดินออกไป

เปิดประตูออกมาเจอเซี่ยหลินหลินนั่งอยู่บนโซฟาหลินหยางหัวเราะและพูดว่า“ขอโทษทีทำให้เธอรอนานเลย”

“อืมจางอี๋ทำอะไรอยู่หล่ะ”เซี่ยหลินหลินถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด

“กำลังใส่เสื้อผ้า”หลินหยางตอบ

ใช้กำลังนวดยาไปห้านาทีจางฟางใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เดินออกมาเห็นเซี่ยหลินหลินที่นั่งอยู่บนโซฟาสีหน้าไม่ปลื้มเท่าไรก็ถามขึ้นว่า“เซี่ยหลินหลินเธอรอนานเลยนะ”

“ไม่เป็นไรรู้สึกยังไงบ้างล่ะ”เซี่ยหลินหลินถาม

“ก็โอเคนะ”จางฟางตอบคำถามแบบรู้สึกไม่ค่อยดีเหมือนเป็นคำตอบสองแง่สองง่าม