ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 71

ตอนที่71อยู่กับฉันก็ได้นะ

“หลินหยางเดี๋ยวฉันช่วยเธอเอง”น้าจางพูดขึ้นเมื่อเห็นหลินหยางเดินไปยังห้องครัว

เมื่อเปิดไฟที่ห้องครัวก็เห็นหลินหยางกำลังหั่นไก่อย่างคล่องแคล่วพอจางฟางเข้าครัวมาก็เริ่มช่วยล้างผัก

“หลินหยางเธอนี้เก่งจริงๆนะอายุแค่นี้ก็ทำงานหาเงินได้เยอะขนาดนี้แล้วรายได้ต่อวันก็หลานล้านแล้ว”จางฟางยิ้ม

“ฉันโชคดีมากกว่า”ใครๆก็ชอบเงินกันทั้งนั้นไม่เว้นแม้แต่หลินหยางวันนี้หาเงินได้เยอะถึงแม้ว่าเงินยังไม่เข้าบัญชีแต่ยังไงก็ไม่หายไปไหนแน่

ขณะที่ในใจของหลินหยางกำลังดีใจอยู่นั้นเสียงแมสเซสก็ดังขึ้นหลินหยางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูที่แท้ก็เป็นข้อความเตือนจากธนาคารว่ายอดเงินเข้าบัญชีหนึ่งล้านห้าแสนบาท！

หลังจากนั้นก็มีอีกหนึ่งข้อความที่เข้ามาหลินหยางเห็นว่าเป็นข้อความจากหารซิ่นก็เปิดอ่าน“หมอเทวดาหารโอนเงินให้แล้วนะว่างๆไว้นัดทานข้าวกัน”

หลินหยางอ่านยิ้มๆแล้วตอบกลับว่าได้รับแล้วและเก็บโทรศัพท์ลง

“วันนี้ตอนที่เธอชาวยรักษาคุณฉีเธอแกล้งอะไรเขาหรอฉันเห็นกางเกงในของหล่อนเปียกเหมือนกับพึ่งซักมา”จางฟางถามหลินหยางอย่างสงสัย

“ถามอะไรหน่ะฉันจะไปทำอะไรเขาไม่ได้ทำอะไรเลย”หลินหยางตอบแบบขอไปที

“ไม่ได้ทำอะไรเลยหรอตอนนั้นเธอแค่นวดหน้าอกให้ฉันฉันก็จะเสียวจนจะทนไม่ไหวแล้วครั้งนี้เธอต้องทำอะไรมากกว่านั้นแน่นอน”จางฟางพูดสวนกลับแบบยิ้มๆ

“มันเป็นหนึ่งในขั้นตอนของการรักษาฉันก็ไม่ได้เจตนาจะทำ”หลินหยางตอบ

“จะบอกว่ามันมีเหตุผลว่างั้นใช่ล่ะหลินหยางครีมกระวานที่เธอว่ามันใช้เพื่ออะไรหรอทำไมหล่อนถึงอยากจะลองเพื่อดูผลลัพธ์ของมัน”จางฟางนึกขึ้นได้จึงถามหลินหยางขึ้นมา

หลินหยางฟังแล้วก็ตกใจยิ้มแล้วตอบกลับจางฟางไปว่า“ทำไมหรอเซี่ยหลินหลินพูดกับเธอว่าไงบ้างหล่ะ”

“เซี่ยหลินหลินแค่บอกว่าเย็นนี้ให้ฉันอยู่ทดลองใช้ครีมที่เธอเตรียมไว้ชื่อครีมกระวานอย่างอื่น....ก็ไม่ได้บอกอะไร”จางฟางตอบ

หลินหยางได้ยินดังนั้นก็แอบยิ้มอยู่ในใจเขยิบเข้าไปพูดใกล้ๆหูหล่อนว่า“ครีมกระวานหน่ะหรอมันจะทำให้จุดสีเข้มๆของเธอกลับมามีสีชมพูราวกับเด็กสาวอายุสิบต้นๆเลยหล่ะ”

“จุดที่สีเข้มๆ?”จางฟางพึ่งจะคิดออกว่าจุดสีเข้มๆนั้นที่หลินหยางพูดคือจุดตรงไหนหน้าหล่อนเริ่มแดงขึ้นแล้วพูดว่า“ทำไมเธอถึงคิดจะทำครีมอะไรแบบนี้ไม่อายหรอ”

“ทำไมหล่ะเธอไม่อยากลองหรอไม่อยากให้ตรงนั้นของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อแบบที่สามีเธอชอบหรอ”หลินหยางหัวเพราะแบบมีเลศนัย

จางฟางพูดไม่ออกโกรธและมองหลินหยางตอบอย่างไม่พอใจว่า“ทำไมเธอจะว่าว่าตรงนั้นของฉันดำหรอตอนเธอลิ้มรสตอนนั้นก็ไม่เห็นพูดอะไรหนิ”

โดนจางฟางตอกกลับหลินหยางหัวเราะแล้วตอบว่า“ฉันจะไปรังเกียจน้าจางได้ยังไงหล่ะถึงจะดำแต่มันก็มีกลิ่นที่คุ้นเคยก็ไม่ได้หมายความว่าฉันรังเกียจเธอแค่อยากให้ลองผลลัพธ์ที่ได้ของครีมกระวานถ้าหากผลออกมาดีถึงตอนนั้นเซี่ยหลินหลินคงเตรียมตัวทำออกขายแน่นอน”

“ก็ได้เหตุผลฟังขึ้น”จางฟางพูดในใจก็เฝ้ารอคอยทำการทดลองครีมใครหล่ะจะไม่อยากเปลี่ยนให้ตัวเองดูเด็กขึ้น

เนื่องจากร่างกายของจางเหย่ยังต้องดูแลเพื่อทำการฟื้นฟูให้ดีขึ้นครั้งนี้หลินหยางเลยเตรียมที่จะเพิ่มตัวยาให้มากขึ้นจะมีสมุนไพรที่เพิ่มผลการรักษาหลินหยางโยนตัวยาเหล่านั้นลงในหม้อต้มยาหั่นไก่ตัวเมียเทลงหม้อต้มยาพร้อมกัน

หลินหยางเปิดแก๊สวางหม้อสีดำไว้บนเตาเอาปลาใส่ลงไปในหม้อ

“หลินหยางเธอมีอะไรกับผู้หญิงที่อยู่ในบ้านคนนั้นหรือเปล่า”จางฟางที่กำลังช่วยล้างผักถามขึ้น

“มีที่ไหนหล่ะฉันไม่ได้เป็นคนแบบนั้นสักหน่อย”หลินหยางรีบพูดแสดงความบริสุทธิ์ให้กับตนเอง

“แน่ใจหรอผู้หญิงคนนั้นหน้าตาก็ไม่เลวนะถึงแม้ว่าผิวหนังจะไม่ค่อยดีเท่าไรแต่โดยรวมก็ถือว่าดูดีเธอทนไหวหรอ”จางฟางถามอย่างยิ้มๆ

ช่วงเวลาพลบค่ำผิวหนังของหญิงสาวที่เป็นแผลพุพองก็ฟื้นฟูดีขึ้นมากแล้วโดยรวมอาการของจางเหย่ก็ดีขึ้นมากแล้วเริ่มกลับมามีใบหน้าที่สวยสดเหมือนเดิมแล้วหญิงสาวที่สวยหยดย้อยหลบอยู่ในบ้านจางฟางอดคิดไม่ได้ว่าเขาทั้งสองคนไม่มีอะไรกัน

“ผมว่าน้าจางก็สวยเหมือนกันนะเอางี้เรามาเริ่มบรรเลงเพลงรักบนเตียงกันเลยดีกว่า”หลินหยางหัวเราะอย่างมีเลศนัย

“จะบ้าหรอรีบไส่หัวไปเลยนะ”จางฟางต่อว่าหลินหยางอย่างยิ้มๆแม้ว่าปากจะทำเป็นบอกปฏิเสธแต่ในหัวสมองนั้นกลับคิดถึงภาพช่วงเวลาที่มีอะไรกันกับหลินหยางบนรถวันนั้นคิดถึงความเร่าร้อนของหลินหยางหัวใจของจางฟางเต้นระรัวขึ้นมา

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆไก่ตุ๋นยาหม้อนั้นยังคงต้องใช้เวลาอักสักพักหลินหยางทำปลาเสร็จก็ผัดมันฝรั่งหนึ่งจานกับผักเต้าหู้อีกหนึ่งอย่าง

กลิ่นหอมๆของกับข้าวทำให้จางฟางยิ้มแล้วพูดว่า“หอมมากเลยยยยหลินหยางใครได้แต่งงานกับเธอนี้คงมีคามสุขน่าดูเนอะ”จางฟางพูดสามีแบบนี้คงหาที่ไหนไม่ได้แล้ว

“เธอก็ว่าไปนั้นถ้าฉันดีจริงคงมีแฟนไปนานแล้ว”หลินหยางตอบ

“ไม่ต้องรีบถ้าเธอตั้งใจหาต้องมีผู้หญิงหลายคนยอมเป็นแฟนเธอแน่ๆ”จางฟางพูดชี้นำหลินหยาง

เซี่ยหลินหลินกับลั่วหยิ่งก็โดนกลิ่นอาหารของหลินหยางดึงดูดให้เข้าไปที่ห้องครัวทั้งคู่เข้ามาก็เห็นหลินหยางกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าวอยู่

“โหหหหหลินหยางนี่เธอจบจากโรงเรียนสอนทำอาหารมาหรือปล่าเนี่ย”เซี่ยหลินหลินถามอย่างตะลึง

“ฮ่าๆๆ”หลินหยางหัวเพราะแต่ไม่ได้ตอบอะไร

หลินหยางบอกว่าอาหารใกล้เสร็จแล้วแหละเซี่ยหลินหลินและลั่วหยิ่งก็ยิ่งน้ำลายไหลรีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะรอหลินหยางเสริอาหารพอผัดกับข้าวเสร็จหลินหยางก็จัดการไก่ตุ๋นต่อ

ประมาณสิบนาทีผ่านไปหลินหยางก็ดับแก๊สหม้อไก่ตุ๋นแล้วเสริฟอาหารบนโต๊ะทีละอย่างบนโต๊ะมีทั้งหมดห้าคนมีกับข้าวสี่อย่างน้ำแกงหนึ่งอย่างนับว่าไม่เลวทีเดียว

“จางฟางเธอกินอันนี้สิ”หลินหยางคีบเนื้อปลาและเนื้อไก่ที่ผสมยาบำรุงให้กับจางฟาง“กินสิข้างในมียาจีนอยู่น้ำแกงก็ซดให้หมดนะมันบำรุงได้ดีเลยหล่ะ”