ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนส่งเสริมให้เว่ยเป้ยไปที่ศาลาเช่นนี้ สุดท้ายเขาก็เดินออกไปอย่างสงสัย

มู่จิ่นและเว่ยอวี๋คุยกันอย่างมีความสุขในศาลา เว่ยเป้ยไม่รู้ว่าเขายืนอยู่ด้านหลังทั้งสองอย่างเงียบๆ ตั้งแต่เมื่อใด

“อาสิบหก!” เมื่อจู่ๆ เว่ยเป้ยก็ตะโกนเข้าหู ทั้งคู่ก็ตกใจ

พวกเขาทั้งสองหันไปมองเว่ยเป้ยพร้อมกัน แล้วกลอกตาใส่เขา

คนน่ากลัว มันจะทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนตาย!

เมื่อเห็นว่ามู่จิ่นและเว่ยอวี๋ต่างตกใจกลัว เว่ยเป้ยจึงเอ่ยขอโทษ “ขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจ”

เนื่องจากเว่ยเป้ยออกปากขอโทษขึ้นมาก่อน เว่ยอวี๋จึงเพิกเฉยต่อความแค้นในอดีต เขายิ้มพร้อมถามว่า “มีเรื่องอะไรหรือ?”

เว่ยเป้ยนั่งลงถัดจากเว่ยอวี๋อย่างประหม่า เขาเคยชินกับการระมัดระวังจากการอยู่ในจวนเจียนกั๋ว เว่ยเป้ยไม่รู้ว่าเว่ยอวี๋รู้เรื่องที่เขามาจากประเทศจีนหรือไม่ ดังนั้นเว่ยเป้ยจึงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

เพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด เว่ยเป้ยจึงส่งยิ้มบาง แล้วกล่าวว่า “ไม่มีอะไร ท่านราชครูบอกให้ข้าออกมาคุยเล่นกับท่าน ข้าจึงมา”

ในเวลานี้ มู่จิ่นก็ถามขึ้นว่า “เจ้าคือเว่ยเป้ยใช่ไหม?”

คนจากซินเจียงผู้นี้รู้ว่าเขามีนามว่าเว่ยเป้ยหรือ?

เว่ยเป้ยพยักหน้าอย่างสงสัยแล้วกล่าวว่า “ใช่ ท่านคือ?”

“สวัสดี ข้ามีนามว่ามู่จิ่น” มู่จิ่นกล่าวอย่างไม่เห็นแก่ตัว ขณะที่พูด เขายังยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

เมื่อเห็นสิ่งนี้ทำให้หัวใจของเว่ยเป้ยอบอุ่น เขาตอบมู่จิ่นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าว่า “สวัสดี”

หลังจากกล่าวคำว่า ‘สวัสดี’ เว่ยเป้ยก็ตระหนักได้ทันทีว่าเท่าที่ตนทราบ ทั้งต้าเว่ยและซินเจียงต่างไม่มีการทักทายที่ทันสมัยเช่นนี้

เป็นไปได้ไหมว่า...มู่จิ่นก็มาจากประเทศจีน?

ดวงตาของเว่ยเป้ยอดไม่ได้ที่จะสว่างขึ้น เขาพูดรหัสลับอย่างไม่เป็นทางการว่า “ราชาแห่งสวรรค์บดบังเสือดิน!”

“ไก่ตุ๋นเห็ดหอม[1]!” มู่จิ่นอดไม่ได้ที่จะยิ้มและตอบอย่างคล่องแคล่ว

ความจริงเผยออกมาแล้ว

เป็นเรื่องจริงที่มู่จิ่นก็มาจากประเทศจีน

เว่ยเป้ยกล่าวอย่างมีความสุข “สวัสดีสหายร่วมชาติ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ นักเรียนเกียจคร้านอย่างเว่ยอวี๋ก็อดไม่ได้ที่จะจินตนาการ “สวัสดียายเซี่ยง?”

เมื่อมองรูปลักษณ์อันน่าสมเพชของเว่ยอวี๋ มู่จิ่นก็รู้ว่าเว่ยอวี๋หลงทางไปแล้ว เขาจึงรีบแก้ไข “เป็นคำว่าเซียงที่แปลว่าร่วมชาติ ไม่ใช่ยายเซี่ยง”

เว่ยอวี๋ถอนหายใจยาว “ข้าคิดว่าหนึ่งในพวกเจ้าทั้งสอง มีผู้ที่มาจากวิญญาณหญิงสาวเสียแล้ว”

ขณะที่คุยกับมู่จิ่นเมื่อครู่ เว่ยอวี๋ก็รู้แล้วว่าเว่ยเป้ยมาจากประเทศจีนเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจมากนัก เขาจึงมุ่งเน้นไปที่การออกเสียงคำว่าสหายร่วมชาติแทน

โชคดีที่มันไม่ใช่อย่างที่เว่ยอวี๋คิด

ไม่เช่นนั้นหากมีจิตวิญญาณหญิงสาวที่ต้องเปลี่ยนมาอยู่ในร่างชายจริง นี่คงเป็นเรื่องน่าอึดอัดใจ

อนิจจา!

แค่คิดก็ทำให้เว่ยอวี๋ขนลุกไปทั้งตัว

เมื่อได้ยินคำพูดของเว่ยอวี๋ มู่จิ่นและเว่ยเป้ยก็หัวเราะเว่ยอวี๋ด้วยความเข้าใจ แล้วกล่าวว่า “มันเป็นเพียงจินตนาการของเจ้า”

เว่ยอวี๋ยิ้มอย่างเขินอาย

แต่แล้วเว่ยอวี๋ยังคงสงสัยว่าเว่ยเป้ยมาจากที่ใด

เมื่อเว่ยอวี๋ได้ยินเว่ยเป้ยพูดว่าเขาอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว เว่ยอวี๋ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ “เจ้าหนูผู้นี้สุดยอดยิ่งนัก สามารถแฝงตัวอยู่ในจวนเจียนกั๋วได้หลายปี ช่างน่าทึ่ง!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เว่ยอวี๋ก็ยกนิ้วให้เว่ยเป้ย

หากเว่ยอวี๋และฆาตกรบ้าคลั่งอย่างเว่ยเชียนชิวต้องอาศัยอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกันเป็นเวลาสองสามปี เว่ยอวี๋คงเผลอเผยความจริงและถูกเว่ยเชียนชิวสังหารไปนานแล้ว

ศักยภาพของเว่ยเป้ยในฐานะสายลับนอกเครื่องแบบนั้นน่าประทับใจจริงๆ

เมื่อมองดูต้าเว่ยทั้งหมด ถ้าเว่ยเป้ยยอมรับว่าเป็นอันดับสอง คงไม่มีใครกล้ารับอันดับที่สูงกว่าแล้วใช่ไหม?

“ไม่ ไม่” เว่ยเป้ยเลียนแบบรูปแบบที่เป็นทางการของเหล่าปัญญาชน “เมื่อเทียบกับคนหน้าซื่อใจคดอย่างพวกผู้แอบแฝง การปลอมแปลงของข้ายังด้อยกว่า”

ขณะยามคดีปลอมตัวสร้างกระแสฮือฮาไปทั่วทั้งเมืองหลวง ผู้แอบแฝงเหล่านั้นเป็นตัวตนที่ทรงพลัง สามารถทำภารกิจให้สำเร็จโดยทำงานเป็นสายลับได้

ทว่าเว่ยเป้ยที่อยู่ในจวนเจียนกั๋วกลับไม่ได้ทำอะไรเลย เขาเพียงรักษาชีวิตของตนเท่านั้น

หญิงชราถอนหายใจอีกครั้ง

โชคดีที่สวรรค์ทรงฉลาดและทรงรักษาสายเลือดเดียวของตระกูลเซียวในเมืองเอาไว้

สวรรค์ทรงมีตา

ในช่วงนี้ที่เมืองหลวง หญิงชรายังได้รับรู้ถึงสิ่งที่เซียวเฉวียนต้องประสบในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมาจากคนอื่นๆ

เมื่อนางรู้ว่าเซียวเฉวียนได้ทำการตอบโต้ทีละขั้น ไต่เต้าจากปัญญาชนที่ตกต่ำ กลายเป็นจอหงวน เลื่อนขึ้นเป็นปรมาจารย์ของชิงหยวน จนได้เป็นถึงราชครู ทั้งยังได้สมรสกับองค์หญิงต้าถง ฟื้นบำรุงทับหลังของจวนตระกูลเซียว หญิงชราทั้งสุขและทุกข์

โชคดีที่ในที่สุดเซียวเฉวียนก็กลายเป็นที่ยอดเยี่ยม

ทว่าเซียวเฉวียนซึ่งเป็นทายาทของตระกูลแม่ทัพที่ควรได้รับการสนับสนุนจากราชสำนัก แต่ครอบครัวของเซียวเฉวียนกลับไม่สามารถอาศัยอยู่ในเมืองหลวงได้ และครั้งหนึ่งยังถูกบังคับให้ย้ายออกจากเมืองหลวง นี่คือสิ่งที่ทำให้หญิงชราเศร้าใจ

เซียวเฉวียนทนทุกข์ทรมานกับความยากลำบากทั้งหมดตั้งแต่อายุยังน้อย และหญิงชราก็รู้สึกเสียใจต่อเขาจริงๆ

ขณะเดียวกันหญิงชราก็รู้สึกผิดเช่นกัน

หากนางมีความคิดกว่านี้ ก็คงไม่โง่เขลา ตระกูลเซียวในเมืองหลวงคงไม่ต้องทนทุกข์กับความยากลำบากเช่นนี้

เห้อ......

หญิงชราถอนหายใจอีกครั้ง

หลังจากถอนหายใจ หญิงชราก็จ้องที่ยังเซียวจิ่ว

หญิงชราเคยภูมิใจในตัวเซียวจิ่วเพราะเซียวจิ่วมีความสามารถและมีเหตุผล

ทว่ายามนี้หญิงชราเริ่มไม่พอใจเซียวจิ่วมากขึ้นเรื่อยๆ เจ้าทายาทไร้ค่าผู้นี้!

หญิงชราโกรธเคืองเมื่อมองเขา!

..........

เชิงอรรถ

[1] ราชาแห่งสวรรค์บดบังเสือดิน ไก่ตุ๋นเห็ดหอม 天王盖地虎，小鸡炖蘑菇 เคยเป็นรหัสลับสื่อถึงหมายถึงเรื่องในร่มผ้าระหว่างชายและหญิง แต่ต่อมาใช้เป็นรหัสที่แสดงถึงความลำบากใจ หรืออับอาย