ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

ฮ่องเต้สามารถเข้าใจการกระทำของเซียวเฉวียนได้

ทว่าจากสิ่งนี้ยังแสดงให้เห็นว่าเซียวเฉวียนระมัดระวังในพระองค์

เขาไม่เชื่อว่าฮ่องเต้จะสามารถให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ตนได้

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เซียวเฉวียนไม่ไว้วางใจฮ่องเต้อย่างเต็มที่

สันนิษฐานว่าเป็นเพราะเหตุการณ์ของเว่ยชิงก่อนหน้านี้ ที่ฮ่องเต้ใส่ใจความสัมพันธ์ระหว่างญาติพี่น้อง และจงใจปกป้องชีวิตของเว่ยชิง ซึ่งทำให้เซียวเฉวียนไว้วางใจในฮ่องเต้น้อยลง

ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย เป็นฮ่องเต้ที่ผลักเซียวเฉวียนออกไปด้วยมือของเขาเอง จึงไม่อาจตำหนิเซียวเฉวียนได้

อย่างไรองค์ฮ่องเต้ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

เดิมทีเขาคิดว่าเซียวเฉวียนมาจากจีน เขาแตกต่างจากคนทั่วไป ทำหน้าที่อย่างสบายๆ และอาจกลายเป็นสหายที่ไว้วางใจกับพระองค์ได้

ไม่เคยคิดว่าฮ่องเต้คิดมากเกินไป

ฮ่องเต้ประทับอยู่บนบัลลังก์ มีชีวิตอันน่าอิจฉาสำหรับคนธรรมดาสามัญ ในสายตาของคนนอก ฮ่องเต้มีทุกสิ่งที่ตนต้องการ และไม่เคยขาดสิ่งใด

แต่ใครจะรู้ แม้ฮ่องเต้จะเป็นผู้สูงศักดิ์ แต่เขาก็ยังเป็นมนุษย์ และเขายังปรารถนาความรู้สึกที่คนธรรมดามีอีกด้วย

เขาปรารถนาที่จะมีสหายที่ไว้ใจได้

ทว่ากลับไม่มีเลย

หรือว่าฮ่องเต้ผู้สูงศักดิ์จะเป็นผู้ที่ถูกกำหนดให้ต้องโดดเดี่ยว?

สิ่งที่เซียวเฉวียนทำในวันนี้กระทบใจฮ่องเต้จริงๆ

แต่พระองค์ไม่ได้เผยออกบนพระพักตร์ ยังคงตรัสถามอย่างสงสัยว่า “ราชครูพบสิ่งใด?”

ถ้าไม่เช่นนั้น จากนิสัยของเซียวเฉวียน เขาคงไม่ทำรุนแรงกับผู้หญิงขนาดนี้

บ่อน้ำถูกล้อมรอบด้วยม่านพลังป้องกันไม่ให้ใครเข้าไปช่วยเหลือไทเฮาได้ เซียวเฉวียนต้องการให้ไทเฮาแช่ในบ่อจนกว่าพระนางจะสิ้นพระชนม์

ถ้าไม่ใช่เพราะความเกลียดชังอย่างสุดซึ้ง เซียวเฉวียนจะไม่ทำเช่นนั้นเด็ดขาด

เมื่อได้ยินคำนี้ เซียวเฉวียนก็พยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา “นางสมรู้ร่วมคิดกับหมิงเจ๋อและยุยงให้เว่ยเป่าสังหารหมู่จวนเซียว”

ความเกลียดชังของจวนถู เดิมทีก็ร้ายแรงถึงโทษประหาร!

นอกจากนี้ เนื่องจากความปรารถนาอันเห็นแก่ตัวของไทเฮา นางยังแพร่ข่าวลือว่าหยางอวี้หวนกำลังมีความสัมพันธ์กับเซียวเฉวียน และยุยงให้หยางซูมุ่งเป้าไปที่เซียวเฉวียน

เป็นผลให้หยางอวี้หวนและหยางซูถูกสังหาร

ท้ายที่สุดแล้ว การตายของหยางอวี้หวนและหยางซูมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับไทเฮา

เมื่อคำนวณความขุ่นเคืองทั้งเก่าและใหม่เข้าด้วยกัน เซียวเฉวียนไม่สามารถปล่อยไทเฮาผู้เป็นดั่งแม่มดเฒ่าไปได้จริงๆ

หลังจากได้ยินคำของเซียวเฉวียน ฮ่องเต้ก็แอบประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าไทเฮาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสังหารหมู่จวนเซียวด้วย

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นพร้อมกับการรัฐประหารในวัง ขณะนั้นฮ่องเต้เพิ่งประสบกับการรัฐประหารในวัง และทรงบอบช้ำทั้งจิตใจและร่างกาย กล่าวได้ว่าฮ่องเต้มีงานยุ่งเกินกว่าจะดูแลตัวเอง จนไม่มีความตั้งใจที่จะสืบสวนการสังหารหมู่ของตระกูลเซียว

ต่อมา เมื่อฮ่องเต้ค่อยๆ ออกมาจากเงามืดของเหตุการณ์ในวังหลวง เซียวเฉวียนก็ไม่ได้หยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมากล่าวถึงอีก เซียวเฉวียนไม่ได้เล่าถึงเรื่องที่น่าเศร้าเช่นนี้ และไม่สะดวกที่ฮ่องเต้จะตรัสถาม

ยิ่งไปกว่านั้น ฮ่องเต้ยังรู้ว่าเซียวเฉวียนได้สังหารเว่ยเป่าและจวนถู พระองค์คิดว่าฆาตกรถูกสังหารแล้ว เรื่องนี้จึงถูกลืม ดังนั้นฮ่องเต้จึงไม่ถามถึงอีก

เมื่อเซียวเฉวียนกล่าวถึงมันอีกครั้ง ฮ่องเต้จึงรู้ว่าเซียวเฉวียนยังคงตามหาผู้อยู่เบื้องหลังการสังหารหมู่ในจวนเซียว และเขาก็ไม่คิดจะปล่อยใครไป!

จวนเซียวคือสิ่งสำคัญที่สุดของเซียวเฉวียน และฮ่องเต้ก็รู้เรื่องนี้

เซียวเฉวียนเป็นคนที่คอยปกป้องข้อบกพร่องของพระองค์มาโดยตลอด และจะคอยล้างแค้นแทนพระองค์ ไทเฮาเป็นหนึ่งในผู้ยุยงเบื้องหลังเหตุการณ์นี้ ดูเหมือนว่าชะตาของไทเฮา ผู้เฒ่าผู้แก่แห่งราชวงศ์จะไม่อาจรักษาไว้ได้อีกแล้ว

ไม่แปลกเลยที่เซียวเฉวียนปฏิบัติต่อไทเฮาเช่นนี้

พูดตามตรง หากไทเฮาไม่ก่อกบฏและทำรัฐประหาร หากนางทำเพียงสังหารตระกูลเซียว องค์ฮ่องเต้ที่ใส่ใจในสัมพันธ์แม่ลูกคงจะเพิกเฉยต่อม่านพลังของเซียวเฉวียน และช่วยชีวิตไทเฮา

หากเป็นเช่นนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างองค์ฮ่องเต้และเซียวเฉวียนจะต้องล่มสลายเป็นแน่

โชคดีที่ไทเฮาเองทรงขัดขวางเส้นทางหลบหนีของตนไว้แล้ว

ยามนี้พระองค์เห็นด้วยกับคำที่ว่า ‘หากไม่ทำคงไม่ตาย’ เป็นอย่างมาก

เป็นการไม่เหมาะสมที่จะละทิ้งไทเฮาผู้แสนดีไว้เพียงลำพัง หากนางไม่กบฏและไม่ทำสิ่งที่เป็นอันตราย