ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ผู้อาวุโสทั้งสามก็รีบออกจากค่ายทั้งไม้ค้ำยืนอยู่ใต้ฟ้า มองดูดาบที่ลอยไปในอากาศไปในทิศทางเดียวกันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

สำหรับตำแหน่งที่ชี้ไปนั้น ผู้อาวุโสทั้งสามรู้ดีว่าเป็นเกาะจูเสิน

หรือว่าหัวใจดาบรวมตัวร่างดาบบนเกาะจูเสิน?

ความคิดนี้ทำให้ผู้อาวุโสทั้งสามตัวสั่น นี่หมายความว่าหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษกลับมาแล้ว

“เอาล่ะ ไปดูกันว่าใครคือร่างดาบ” ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดด้วยเสียงอันดัง

ต้องไปดูก่อน แต่ก่อนไป ต้องจัดการกับทหารก่อน

อาวุธของทหารเหล่านี้ล้วนได้รับการขัดเกลาจากวัสดุที่พบในเทือกเขาคุนหลุน พวกมันล้วนตอบสนองต่อเสียงเรียกและลอยขึ้นไปในอากาศแล้ว

ส่งผลให้ในมือทหารไร้อาวุธ

คงจะแย่มากถ้าศัตรูพบมันและใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้เพื่อโจมตี

ดังนั้นผู้อาวุโสทั้งสามจึงสั่งให้ทหารทั้งหมดถอยทัพชั่วคราว ถอนตัวไปยึดครองแคว้นเล็กๆ ที่อยู่ใกล้เคียง แล้วหาอาวุธให้เร็วที่สุด

หลังจากเตรียมการแล้ว ผู้อาวุโสทั้งสามก็ลอยตัวไปยังเกาะจูเสินอย่างเร่งรีบ

........

เกาะจูเสิน

เซียวเฉวียนผู้ตื่นตัว รู้สึกว่าการเคลื่อนไหวเช่นนี้จะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ โดยธรรมชาติแล้วมันจะดึงดูดความสนใจของกองกำลังมากมายจากทุกทิศทุกทาง

เพื่อที่จะปกป้องเว่ยอวี๋ และป้องกันไม่ให้ผู้อื่นรู้ว่าร่างดาบคือเว่ยอวี๋ เซียวเฉวียนจึงใช้ม่านพลังเพื่อซ่อนเว่ยอวี๋เอาไว้

ในเวลาเดียวกัน เซียวเฉวียนก็เก็บซ่อนตนเองและชิงหลงด้วย

ด้วยวิธีนี้ คนเหล่านั้นจะไม่สามารถหาเบาะแสใดๆ และจะไม่นึกถึงเว่ยอวี๋

แม้พวกเขาจะรู้ว่าหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษกำลังจะกลับมา ตราบใดที่พวกเซียวเฉวียนไม่เปิดเผยตัว พวกเขาก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าใครคือผู้ถือครองหัวใจดาบ

มันไม่เลวเลยที่จะปล่อยให้พวกเขาครุ่นคิด

ดังนั้นยามนี้พวกเซียวเฉวียนจึงอยู่บนเกาะจูเสิน ทว่าบุคคลภายนอกกลับไม่สามารถมองเห็นพวกเขาได้

เมื่อคนเหล่านั้นมาถึง พวกเขาเห็นเพียงดาบทั่วท้องฟ้า และได้ยินเพียงเสียงหึ่งที่สั่นสะเทือนทั้งฟ้าดิน

ท้ายที่สุดเซียวเฉวียนพลาดบางอย่าง เขาลืมปิดกั้นเสียงของเว่ยอวี๋

พูดตรงๆ เซียวเฉวียนก็ประมาทเช่นกัน

จนถึงตอนนี้เว่ยอวี๋ได้รับการทดสอบโดยหัวใจดาบ เสียงเขาแหบแห้งจากการตะโกน เซียวเฉวียนคิดว่าเสียงนี้ไม่สามารถส่งไปได้ไกล ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีเสียงหึ่งๆ ดังกึกก้อง ดังนั้นย่อมไม่มีใครสามารถได้เสียงเขาได้

คาดไม่ถึงว่าภายใต้การทรมานของหัวใจดาบที่เพิ่มขึ้น เว่ยอวี๋จะร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง “อ๊าก!!!”

เสียงนี้ทั้งดังและทอดยาว...

มันน่ากระตุ้นจิตใต้สำนึกรุนแรงจนเซียวเฉวียนและชิงหลงต้องปิดหู

ไม่รู้ว่าคนอื่นได้ยินเสียงนี้หรือไม่ แต่เซียวเฉวียนรู้ว่าเฮยหลังได้ยิน เพราะเซียวเฉวียนเห็นเฮยหลังมาใกล้เกาะจูเสินอย่างรวดเร็ว

คำนวณพลาด

อย่างไรก็ตามหลังจากตะโกนเช่นนี้ สีหน้าของเว่ยอวี๋ก็ดีขึ้นเล็กน้อย

“เหล่าจู พวกเขาต้องใช้เวลานานเพียงใด?” เซียวเฉวียนถามผ่านจิตใจ

เขากังวลมากว่าเว่ยอวี๋จะรอดจากสถานการณ์นี้ได้หรือไม่

นอกจากนี้ หากยังอยู่ที่นี่นานขึ้น อาจดึงดูดศัตรูได้มากขึ้น และการต่อสู้ก็จะเริ่มต้นขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้วเซียวเฉวียนไม่อาจรับประกันว่าจะไม่มีใครค้นพบการมีอยู่ของเขา

“ข้าไม่รู้” หลังจากผนึกจูเสินตอบกลับสามคำด้วยเสียงต่ำ มันก็เงียบลง

พูดตามตรง ด้วยสภาพร่างกายของเว่ยอวี๋ เกรงว่าเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานสักพัก ส่วนจะนานแค่ไหนนั้น ผนึกจูเสินไม่อาจบอกได้

สิ่งเลวร้ายยิ่งกว่านั้นยังมาไม่ถึง

เนื่องจากจางเคอพบว่าองค์หญิงยังไม่ตาย จางเคอจึงไม่ละทิ้งการค้นหาที่อยู่ขององค์หญิง แม้องค์หญิงจะถูกย้ายไปที่อื่นอย่างเงียบๆ แล้วก็ตาม

เขาส่งคนไปแอบสืบหาที่อยู่ขององค์หญิง

ในที่สุด ผู้คนที่จางเคอส่งมาก็ค้นพบที่อยู่ของเสวี่ยเยี่ยน

เรื่องนี้เริ่มจากเสียงดาบนับพันเล่ม

ในมือขององค์หญิง มีกริชที่เซียวเฉวียนมอบให้นางเพื่อป้องกันตัว กริชนี้คือสิ่งที่เซียวเฉวียนได้มาจากศาลาคุนหวู่

สิ่งที่มาจากศาลาคุนหวู่เทียบเท่ากับสิ่งที่มาจากคุนหลุน

กริชสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ มันเริ่มกระสับกระส่ายและส่งเสียงพึมพำ

องค์หญิงที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คิดว่ากริชถือว่าเซียวเฉวียนเป็นนายของมัน และเป็นเพราะนางสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเซียวเฉวียน นางจึงเริ่มร้อนรน

บวกกับสองวันที่ผ่านมา ไป๋ฉี่ไม่ได้มาส่งอาหารให้องค์หญิง แต่จัดให้บุคคลอื่นมาแทน

องค์หญิงคิดว่าไป๋ฉี่ต้องไปทำบางสิ่งที่สำคัญกับเซียวเฉวียนเป็นแน่

เมื่อรวบรวมรายละเอียดเหล่านี้แล้ว องค์หญิงก็มีความคิดที่ไม่ดีในใจ หรือว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเซียวเฉวียน?

องค์หญิงจึงส่งเสวี่ยเยี่ยนตรวจสอบที่จวนเซียวด้วยความรู้สึกร้อนใจ

ทันทีที่เสวี่ยเยี่ยนลงจากภูเขา เขาก็ตกเป็นเป้าหมายของคนของจางเคอทันที คนของจางเคอแบ่งออกเป็นสองกลุ่มและติดตามเสวี่ยเยี่ยน พวกมันตามไปถึงจวนเซียว ทว่ากลับถูกเสี่ยวเซียนชิวจัดการ

ในทางกลับกัน อีกกลุ่มค้นหาบนเขา ก่อนจะพบว่าเสวี่ยเยี่ยนกลับมาแล้ว จึงซ่อนตัวอยู่อย่างเงียบๆ ตามเสวี่ยเยี่ยไปจนพบถ้ำ

คนของจางเคอต่างเงี่ยหูฟังที่ทางเข้าถ้ำเพื่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน พวกเขาได้ยินเสวี่ยเยี่ยร้องเรียกองค์หญิง หลังจากจึงยืนยันได้ว่าเป็นองค์หญิงต้าถงที่อาศัยอยู่ด้านใน พวกเขารีบลงจากภูเขา เพื่อติดต่อจางเคอ และบอกข่าวดีแก่อีกฝ่าย

จางเคอผู้ซึ่งประสบความพ่ายแพ้ติดต่อ ทราบที่อยู่ขององค์หญิงต้าถงแล้ว หมอกในใจเขาหายไปทันที เขาติดตามสายลับขึ้นเขาไปอย่างมีความสุข