ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

สิ่งนี้เป็นผลให้โอกาสในการชนะของเว่ยเชียนชิวต่ำลงมาก

แทนที่จะถูกคนสองคนปิดล้อม ถ้าจัดการกับฉินซูโหรวลงอย่างง่ายดายจะดีกว่า

เป็นเวลาที่ดีที่จะสำรวจความแข็งแกร่งของฉินซูโหรว

หลังจากผ่านไปหลายรอบ เว่ยเชียนชิวก็พบว่าแม้กังฟูของฉินซูโหรวจะดีมาก แต่นางก็ยังตามหลังเว่ยเชียนชิวผู้เป็นราชาแห่งชาวยุทธ์แท้

เว่ยเชียนชิวทำเหมือนจะพ่ายแพ้ให้กับฉินซูโหรว เว้นแต่ความจริงที่ว่ากระบี่แรกที่ถูกโจมตีโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาแค่แสดงท่าทีหลอกลวงฉินซูโหรวและเซียวเฉวียนเท่านั้น

ไม่คาดคิดว่าทั้งสองถูกหลอกจริงๆ

เดิมทีเว่ยเชียนชิวกังวลว่าเขาจะไม่สามารถหลอกลวงเซียวเฉวียนซึ่งเป็นเด็กเหลือขอตัวน้อยได้ คาดไม่ถึงว่าเซียวเฉวียนจะมุ่งความสนใจไปที่การจัดการกับเฮยหลังมากจนดูเหมือนเขาไม่รู้ตัวโดยสิ้นเชิง

ดังที่ทุกคนรู้ เซียวเฉวียนตระหนักถึงกลอุบายของเว่ยเชียนชิวจริงๆ อย่างไรก็ตามเนื่องจากฉินซูโหรวอยู่ที่นี่ และมุ่งมั่นที่จะฆ่าเว่ยเชียนชิว เซียวเฉวียนจึงใช้โอกาสนี้ฝึกฝนนาง

ชนะหรือแพ้

การต่อสู้กับเว่ยเชียนชิวนั้นดีกว่าการฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งหลังประตูที่ปิดสนิทของนาง

มีเพียงการต่อสู้จริงเท่านั้นที่นางจะสามารถเข้าใจข้อบกพร่องของตัวเองได้ชัดเจนยิ่งขึ้น และด้วยวิธีนี้ นางจะสามารถก้าวหน้าได้มากขึ้น

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ฉินซูโหรวจะเก่งขึ้นอย่างแน่นอน

มีเพียงยามคนในตระกูลฉินแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น จึงจะสามารถจึงจะผงาดขึ้นได้

เพื่อให้ตระกูลฉินแข็งแกร่ง เซียวเฉวียนจึงมีความตั้งใจดีเช่นกัน

“ท่านหญิง โปรดพักผ่อนก่อนเถิด” เซียวเฉวียนกล่าวอย่างสงบ

ฉินซูโหรวเหนื่อยเล็กน้อยแล้วจริงๆ หลังจากฟังคำพูดของเซียวเฉวียนแล้ว นางก็หาที่สำหรับนั่งพักผ่อน

เซียวเฉวียนพูดกับเว่ยเชียนชิวทันทีว่า “ดูเหมือนว่าเจียนกั๋วจะไม่มีคำสั่งเสีย”

เว่ยเชียนชิวหรี่ตาลง จ้องมองเซียวเฉวียนอย่างเฉียบแหลม แล้วพูดอย่างเย็นชา “มันเป็นแค่เรื่องของความเป็นและความตาย! ตัวข้าเจียนกั๋วจะสอนท่านว่าทหารที่หยิ่งผยองจะต้องพ่ายแพ้นั้นหมายความว่าอย่างไร!”

มีร่องรอยของการดูถูกบนริมฝีปากเซียวเฉวียน ครั้งสุดท้ายที่เขาถูกโจมตีด้วยอุบายของเว่ยเชียนชิว เป็นเพราะเซียวเฉวียนไม่ได้เตรียมพร้อม และด้วยผู้คนจำนวนมากผนึกจูเสินจึงระมัดระวังจนไม่อาจเคลื่อนไหวได้

หลังจากประสบความสูญเสียมาแล้วครั้งหนึ่ง เซียวเฉวียนจะไม่พลิกคว่ำอีกครั้งในที่เดิม

เมื่อเห็นว่าเว่ยเชียนชิวกำลังจะโจมตีด้วยดาบ เซียวเฉวียนจึงหลบเลี่ยงการโจมตีของเว่ยเชียนชิว

หลังจากตัดหลุมแล้ว เว่ยเชียนชิวก็เดินโซเซไปข้างหน้าสองก้าว

ในเวลานี้เขาหันความสนใจไปที่ฉินซูโหรวซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกล ทำไมไม่ลองใช้โอกาสนี้สับฉินซูโหรวดูเล่า?

หลังจากคิดเช่นนี้แล้ว เว่ยเชียนชิวย่อขาแล้ววิ่งเข้าหาฉินซูโหรวด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

เซียวเฉวียนยังคงมองเห็นอุบายนี้ได้อย่างชัดเจน นอกจากนี้เขายังได้ใช้มาตรการป้องกันแล้ว เขาจะไม่ปล่อยให้เว่ยเชียนชิวลอบทำร้ายฉินซูโหรว

เมื่อเว่ยเชียนชิวไปได้สองก้าว เซียวเฉวียนก็ก้าวไปข้างหน้า ขวางหน้าเว่ยเชียนชิวแล้วใช้ฝ่ามือฟาดออกไป เว่ยเชียนชิวที่ไม่คาดหวังว่าเซียวเฉวียนจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและสง่าขนาดนี้จึงถูกเซียวเฉวียนตบหน้า

“เพี๊ยะ!”

เว่ยเชียนชิวอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญ

ฝ่ามือนี้กระทบบาดแผลที่แขนของเว่ยเชียนชิวอย่างแรง!

พฤติกรรมของเซียวเฉวียนในการถูเกลือใส่บาดแผลของเว่ยเชียนชิวช่างน่าละอายจริงๆ!

“อั๊ก!”

บาดแผลเจ็บสาหัสและมีเลือดออก

เว่ยเชียนชิวกัดฟัน อดทนต่อความเจ็บปวด จับจ้องเซียวเฉวียน ด้วยความโกรธเพื่อป้องกันไม่ให้เซียวเฉวียนลอบโจมตีอีก

เซียวเฉวียนอดไม่ได้ที่จะเดาะลิ้นแล้วพูดว่า “ใต้เท้าเจียนกั๋ว ท่านคิดว่าทุกคนจะชอบลอบโจมตีแบบท่านหรือเปล่า?”

“ท่านคิดผิดแล้ว คนแซ่เซียวไม่สนใจที่จะเล่นกลแบบนี้”

เซียวเฉวียนในวันนี้สามารถเอาชนะเว่ยเชียนชิวได้ด้วยความแข็งแกร่งของเขา