ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

ทว่าเซียวเฉวียนย่อมไม่ยอมปล่อยโอกาสให้เว่ยเชียนชิวเช่นนี้

เมื่อเห็นเว่ยเชียนชิวถืออาวุธที่มีเจตนาสังหารพุ่งเข้ามา เซียวเฉวียนจึงเก็บดาบจิงหุน แล้วเคลื่อนไหวหลบดาบและแส้ของเว่ยเชียนชิวในพริบตา จากนั้นจึงหันไปทางด้านข้างของเว่ยเชียนชิว ฝ่ามืออีกข้างกระทบกับบาดแผลของเว่ยเชียนชิวอีกครั้ง

ฝ่ามือนี้เซียวเฉวียนใช้พลังงานภายในไปจำนวนมาก ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้อาการบาดเจ็บที่เพิ่งหายของเว่ยเชียนชิวกำเริบและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม

แน่นอนว่าแผลปริและเลือดไหลหลั่ง

ความเจ็บปวดทำให้เว่ยเชียนชิวหน้าซีด เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผาก

เว่ยเชียนชิวกัดฟันจ้องเซียวเฉวียนเหมือนสิงโตที่โกรธแค้นอย่างยิ่ง ราวกับว่าเขาต้องการกินเซียวเฉวียนทั้งเป็น

เจ้าเด็กเหลือขอคนนี้น่ารังเกียจยิ่งนัก!

โรยเกลือบนบาดแผลของเว่ยเชียนชิวอีกครั้ง ทั้งยังมากขึ้นเรื่อยๆ!

น่าสะอิดสะเอียน!

ความเจ็บปวดนั้นมากจนเว่ยเชียนชิวไม่สามารถถืออาวุธในมือได้ ทั้งยังทรุดลงกับพื้นโดยตรง

เมื่อเห็นว่าเว่ยเชียนชิวได้รับบาดเจ็บสาหัส เซียวเฉวียนก็ยืนขึ้นอย่างสงบอีกครั้งและไม่ขยับ

เมื่อเห็นเว่ยเชียนชิวลอบใช้งานพลังภายในเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บอีกครั้ง เซียวเฉวียนก็ใช้โอกาสนี้รักษาข้อมือของตนเช่นกัน

ฉินซูโหรวที่อยู่ด้านข้างได้พักผ่อนแล้ว สภาพจิตใจของนางดีขึ้นมาก เมื่อเห็นว่าเว่ยเชียนชิวและเซียวเฉวียนพักการสู้รบชั่วคราว ฉินซูโหรวก็เดินเข้ามาแล้วพูดเบาๆ “ท่านราชครู ท่านได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือไม่?”

เซียวเฉวียนตอบกลับ “ไม่ใช่เรื่องใหญ่”

“ให้ศิษย์รับมือเถิด ศิษย์ได้พักแล้ว” ฉินซูโหรวกล่าวด้วยความรู้สึกผิด

นางเอาแต่บอกว่านางสามารถฆ่าเว่ยเชียนชิวได้ แต่ในท้ายที่สุดเซียวเฉวียนก็ต้องลงมือเอง นอกจากนี้ยังทำให้เซียวเฉวียนได้รับบาดเจ็บ ใบหน้านี้ ฉินซูโหรวถูกทุบตีอย่างแรงจนจนเจ็บปวด

“ได้ แต่อย่าหมกมุ่นอยู่กับการต่อสู้ ต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยก่อน” เซียวเฉวียนกล่าว

ฉินซูโหรวพยักหน้าแสดงว่านางเข้าใจแล้ว

ฝ่ายตรงข้ามเช่นเว่ยเชียนชิวนั้นหายาก ดังนั้นฉินซูโหรวจึงควรฝึกฝนทักษะอีกอีกสองสามครั้ง

“แต่ต้องรอจนกว่าเขาจะหายจากอาการบาดเจ็บก่อนจึงจะเริ่มทุบตีต่อได้” เซียวเฉวียนสั่ง

ฉินซูโหรวตกตะลึงกับคำพูดนี้ มีการต่อสู้ที่หยุดกลางทาง และให้คนรักษาอาการบาดเจ็บก่อนต่อสู้ได้อย่างไร?

พวกเขาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากความบาดเจ็บของใครบางคนเพื่อฆ่าหรือ?

นางไม่เข้าใจ ฉินซูโหรวไม่เข้าใจจริงๆ ว่าในน้ำเต้าของเซียวเฉวียนขายยาอะไร[1]

เซียวเฉวียนกระซิบ “ทีหลัง หากต้องการแทงเว่ยเชียนชิว ก็แทงเขาตรงนั้น”

หลังจากพูดอย่างนั้น เซียวเฉวียนก็มองไปข้างหน้าด้วยใบหน้าจริงจัง โดยแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไรเลย

เมื่อเซียวเฉวียนพูดเช่นนี้ ฉินซูโหรวผู้ชาญฉลาดก็เข้าใจทันทีว่าทำไมเซียวเฉวียนถึงทำเช่นนี้

หัวใจของราชครู...ไม่ใช่แค่ดำธรรมดา!

อย่างไรก็ตามนี่เป็นวิธีจัดการกับคนทรยศและชั่วร้ายเช่นเว่ยเชียนชิว!

มุมปากของฉินซูโหรวยกขึ้นเล็กน้อย

เว่ยเชียนชิวซึ่งกำลังฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ยินการสนทนาระหว่างเซียวเฉวียนและฉินซูโหรว อย่างไรก็ตามเนื่องจากในยามนี้เขาได้รับบาดเจ็บ และพวกเขาทั้งสองไม่ได้ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ ทั้งยังให้เว่ยเชียนชิวรักษาอาการบาดเจ็บของตน ซึ่งเว่ยเชียนชิวชอบมาก

ในเวลาเดียวกันเว่ยเชียนชิวก็เยาะเย้ยในใจว่าเซียวเฉวียนช่างเย่อหยิ่ง!

ถ้าเซียวเฉวียนไม่เย่อหยิ่ง เขาคงไม่ให้โอกาสเว่ยเชียนชิวในการรักษาตัว

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เว่ยเชียนชิวไม่เคยได้ยินใครที่ประเมินศัตรูต่ำเกินไปเช่นเซียวเฉวียน ที่ทำแม้กระทั่งปล่อยให้คนรักษาบาดแผลในระหว่างการต่อสู้

นี่เป็นครั้งแรกที่เว่ยเชียนชิวได้ยินและพบกับสิ่งแปลกประหลาดเช่นนี้

รอให้เว่ยเชียนชิวรักษาอาการบาดเจ็บก่อน เขาจะแสดงให้พวกเขาเห็นว่าตนแข็งแกร่งเพียงใด และจะทำให้วิญญาณของพวกเขาเปียกโชกด้วยเลือด!

ในความเป็นจริง เว่ยเชียนชิวไม่ได้ยินสิ่งที่เซียวเฉวียนพูด ถ้าเขาได้ยินมันเขาจะไม่ถึงเซียวเฉวียนเช่นนี้ แต่จะด่าว่าเซียวเฉวียนใจดำเหมือนน้ำหมึก

การต่อสู้ยังไม่จบ

บนภูเขาหมิงเซียน นักปราชญ์ได้คิดหาวิธีที่จะยึดครองกองกำลังชาวยุทธ์แท้ในฐานะของเขาเอง

ก่อนหน้านั้น นักปราชญ์ส่งคนไปสอบถามเกี่ยวกับเซียวเฉวียนและเว่ยเชียนชิว