ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

ยามที่พวกเขามาถึงที่นี่โดยไม่คาดคิด และพวกเขาไม่ได้ถาม พวกเขาเพียงสั่งอาหารจานเด่นเท่านั้น

ด้วยความฟุ่มเฟือย ดูเหมือนว่าเขาจะรวยหรือมีเกียรติ

ดูเหมือนว่าเขายังคงอาศัยอยู่ที่นี่

ดังนั้นตามสัญชาตญาณของมืออาชีพ จึงควรถามคำถามและหาข้อมูลเพิ่มเติม

ฉินหนานกำลังจะเปิดปากบอกว่าพวกเขามาจากเมืองหลวง แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ฉินชูโหรวก็ดึงชายผ้าของเขาเป็นการส่วนตัวแล้วพูดก่อนว่า “โอ้ พวกเราสามคน หนีมาจากรัฐมู่อวิ๋น ข้าไม่มีญาติ และไม่คุ้นเคยกับสถานที่นี้ เพียงแค่เดินมาเรื่อยๆ ก่อนพบที่นี้”

เพื่อให้ลูกจ้างเชื่ออย่างสมบูรณ์ ฉินซูโหรวกล่าวเสริม “ข้ามาที่นี้เป้นครั้งแรก ขอสอบถามหน่อยนะพี่ชาย ที่นี่คือที่ใดหรือ?”

เมื่อได้ยินว่าหลีกหนีปัญหาจากรัฐมู่อวิ๋น เขาก็เชื่อเช่นนั้น

จากคำบอกเล่า รัฐมู่อวิ๋นมีที่ดินและคนรวยมากมาย

เมื่อไม่นานมานี้ เกิดความวุ่นวายในรัฐมู่อวิ๋น และทั้งต้าเว่ยก็ทราบเรื่องนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพิจารณาจากน้ำเสียงและการแสดงออกของฉินซูโหรวในยามที่นางพูด ดูเหมือนว่านางไม่ได้โกหก

ลูกจ้างจึงลดท่าทีลงเล็กน้อย และเริ่มให้ความรู้แก่พี่น้องทั้งสามเกี่ยวกับสิ่งยอดนิยม “แขกทั้งสามอาจยังไม่ทราบ ที่แห่งนี้อยู่ติดกับเขตแดนซินเจียง พวกท่านเห็นภูเขาสูงนั้นหรือไม่? ตรงหน้าคือภูเขาหมิงเซียนอันโด่งดังในซินเจียง”

พวกฉินซูโหรวมองไปยังทิศทางที่ลูกจ้างชี้ แน่นอนว่ามีภูเขาที่สูงมาก แม้จะอยู่ไกลแต่ก็สูงพอที่จะมองเห็นได้ชัดเจน

อย่างไรก็ตามเมื่อดูคร่าวๆ แล้วจะแตกต่างจากภูเขาอื่นอยู่เล็กน้อย มันดูมืดมนและไม่มีความรู้สึกสวยงาม

แม้แต่ภูเขาเช่นนี้ก็มีชื่อ มันชื่ออะไรนะ?

ฉินหนานไม่เข้าใจสาเหตุ ได้แต่บ่นว่า “ภูเขาแบบนั้น สถานที่ใดในรัฐมู่อวิ๋นล้วนงดงามกว่ามาก มันจะยังมีชื่อได้อย่างไร?”

ฉินซูโหรวผู้รู้สถานการณ์แอบยิ้มอยู่ในใจ แต่ยังคงนิ่งเงียบ

หลังจากฟังคำพูดของฉินหนาน ลูกจ้างจึงอธิบายว่า “ก่อนหน้านี้ภูเขาหมิงเซียนไม่ได้เป็นเช่นนี้ ทว่าเมื่อไม่นานมานี้ เกิดเหตุเพลิงไหม้อยู่หลายวันหลายคืน ก่อนที่จะกลายเป็นอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ในเวลานั้น พวกท่านคงไม่ทราบว่าการเห็นควันหนาทึบและเปลวไฟพุ่งขึ้นฟ้านั้นช่างน่าสะพรึงกลัวเพียงใด ข้าได้ยินมาว่าฝนตกหนักมาก หลังจากนั้นภูเขาหมิงเซียนก็ถูกน้ำท่วมจนหมด”

หลังจากพูดอย่างนั้น ลูกจ้างก็ถอนหายใจ “น่าเสียดาย ข้าได้ยินมาว่าคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นคนที่มีความสามารถและทักษะทางการแพทย์ของพวกเขาค่อนข้างดี”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกจ้างพูด ฉินหนานรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับภูเขาหมิงเซียนนั้นคล้ายกับประสบการณ์ครั้งก่อนในเมืองหลวงมาก

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ดวงตาของฉินหนานก็อดไม่ได้ที่จะสว่างขึ้น เขามีคำตอบอยู่ในใจแล้ว อาจเป็นเซียวเฉวียนหรือเปล่า?

ในอดีต ฉินหนานมักจะเรียกเซียวเฉวียนว่าพี่เขยเสมอ แต่หลังจากที่ฉินซูโหรวกลับมา เขาก็หยุดเรียกเช่นนั้น

เขากลัวที่จะทำให้ฉินซูโหรวเสียใจ

ท้ายที่สุดแล้ว บุคคลที่โดดเด่นเช่นเซียวเฉวียน เดิมทีเป็นของฉินซูโหรว แต่ด้วยสถานการณ์ที่แปลกประหลาดผสมผสานกัน เขาจึงถูกหญิงผู้นั้นเข้ามายุ่งวุ่นวาย และเซียวเฉวียนก็กลายเป็นสามีขององค์หญิงต้าถง

พูดได้เพียงว่าฉินซูโหรวและเซียวเฉวียนถูกกำหนดมาให้อยู่ด้วยกันจริงๆ

ในเวลานี้ฉินชูโหรวดึงชายผ้าของฉินหนานเงียบๆ เพื่อส่งสัญญาณให้เขาหยุดพูด

ความตั้งใจของชายคนนั้นชัดเจนแล้ว เขาคงกำลังสักถามอะไรบางอย่าง หากตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผยในเวลานี้ พวกเขาอาจประสบปัญหาได้

หลังจากที่ฉินซูโหรวส่งสัญญาณ ฉินหนานก็ตอบสนองทันที เมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปาก เขาก็เปลี่ยนคำพูด แล้วกล่าวว่า “เฮ่อ นี่เป็นภัยพิบัติทางธรรมชาติ ไม่มีใครอยากให้เกิดไม่ใช่หรือ?”

ลูกจ้างตอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ใช่ ใช่ ไม่ผิดเลย แล้วท่านมีแผนอะไรบ้างเล่า?”

ในเวลานี้ฉินซูโหรวจึงตอบว่า “แน่นอน เราต้องการหาสถานที่ที่ปลอดภัยเพื่อตั้งถิ่นฐาน เราไม่อยากมีชีวิตเร่ร่อน”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ลูกจ้างก็รีบตอบรับอย่างรวดเร็ว “ข้าผู้นี้มีบ้านพัก ถ้าพวกท่านไม่รังเกียจความห่างไกลและความยากจนของสถานที่ พวกท่านสามารถตั้งถิ่นฐานที่นี่ได้”