ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

สารรองคือแม้ว่าฮ่องเต้จะประชวรจริง ตราบใดที่ท่านลุกขึ้นได้ ท่านก็ควรจะออกว่าราชการ

มิฉะนั้นฮ่องเต้จะไม่สามารถดำเนินชีวิตตามความคาดหวังและความรักของผู้คนทั่วแผ่นดินได้

เนื่องจากฮ่องเต้ไม่ได้ออกว่าราชการ ขุนนางที่มีเจตนาแอบแฝงจึงไม่สามารถใช้การตายของเว่ยเชียนชิวเพื่อโค่นล้มเซียวเฉวียนต่อได้

ยิ่งเรื่องนี้เลื่อนออกไปนานเท่าไร ก็ยิ่งยากที่จะนำเรื่องนี้กลับมาอีกครั้ง

ทว่าเหล่าขุนนางไม่เคยคาดคิดว่าฮ่องเต้จะทรงสงบสติอารมณ์ได้แม้ฝนจะตกหรือแดดออก แม้ว่าพระองค์จะทรงบ่นเรื่องอาการประชวรและปฏิเสธที่จะออกว่าราชการก็ตาม

ยิ่งกว่านั้น เมื่อขุนนางมาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ฮ่องเต้ยังขอให้คนปิดประตูโดยบอกว่าพระองค์มีสภาพจิตใจย่ำแย่ สุขภาพไม่ดี และจำเป็นต้องพักผ่อน

ในความเป็นจริง นอกเหนือจากการแก้ไขฎีกาแล้ว ฮ่องเต้ยังเล่นหมากรุกกับอี้กุยหรือสวีซูผิง พูดคุยเกี่ยวกับอดีตและปัจจุบัน อย่างสบายใจ

ด้วยวิธีนี้ ฮ่องเต้จึงไม่ออกว่าราชการนานถึงสี่วัน

อย่างไรก็ตาม ฮ่องเต้ก็ไม่ได้ทิ้งกิจการของรัฐไว้ข้างหลัง ไม่มีเหตุการณ์สำคัญในท้องพระโรง และขุนนางก็ไม่มีอะไรจะพูด

ในท้ายที่สุดฮ่องเต้ก็รู้สึกว่าซ่อนตัวมากพอแล้ว ในที่สุดก็เข้าท้องพระโรงในวันที่ห้า

พวกขุนนางไม่รู้ว่าฮ่องเต้ป่วยจริงหรือปลอม ถ้าป่วยจริง พระองค์ก็เพิ่งหาย และไม่สามารถทนต่อสิ่งกระตุ้นได้

บรรดาขุนนางไม่กล้าที่เสี่ยงในเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อฮ่องเต้ขึ้นท้องพระโรงในวันแรกหลังจากการเจ็บป่วย บรรดาขุนนางจึงนิ่งเงียบอย่างเกี่ยวกับการสอบสวนสาเหตุการเสียชีวิตของเว่ยเชียนชิวอย่างละเอียดถี่ถ้วนด้วยรู้ความดี และพวกเขาไม่ได้พูดคุยด้วย น้ำเสียงที่จริงจังด้วยซ้ำ

ฉากที่กลมกลืนเช่นนี้ทำให้ฮ่องเต้พอใจอย่างยิ่ง

ในความคิดของฮ่องเต้ นับตั้งแต่เสด็จขึ้นครองราชย์ นี่เป็นการว่าราชการช่วงเช้าเพียงคราเดียวที่ไม่มีความขัดแย้ง

ดังนั้นในตอนท้ายของวัน ฮ่องเต้จึงทรงอารมณ์ดีมาก

อย่างไรก็ตาม ฉากที่กลมกลืนกันนี้กินเวลาเพียงวันเดียวเท่านั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น ไม่นานหลังจากเข้าสู่ท้องพระโรง ขุนนางที่นำโดยอู๋ฟานก็เริ่มพูดคุยกัน และจากนั้นก็เริ่มยืนกรานที่จะขอให้ฮ่องเต้สอบสวนสาเหตุการเสียชีวิตของเว่ยเชียนชิวอย่างละเอียด

มีแนวโน้มสูงที่จะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย

เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน และขุนนางกว่าแปด่วนมีปัญหากับพฤติกรรมของเซียวเฉวียน นอกจากนี้เซียวเฉวียนยังโดดเด่นเกินไป และเป็นที่สนใจ เขาจึงแยกไม่ออกจากการเสียชีวิตของเว่ยเชียนชิว

ขุนนางที่อวดรู้บางคนอาจคิดว่าเซียวเฉวียนเป็นคนนอกกฎหมายและดื้อรั้นเกินไป แม้แต่คนของราชวงศ์ก็ยังสังหารตามใจชอบ

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาจะเป็นภัยคุกคามครั้งใหญ่ต่อต้าเว่ย!

ดังนั้นเกือบทุกคนในท้องพระโรงจึงทรุดกายลง และเรียกร้องให้มีการสอบสวนสาเหตุการเสียชีวิตของเว่ยเชียนชิวอย่างละเอียด

อู๋ฟานใช้ประโยชน์จากความคิดของขุนนางเพื่อสร้างแรงผลักดัน ทำให้ทั้งเมืองหลวงกระจายข่าวว่าฉินซูโหรวและเซียวเฉวียนคือผู้สังหารเว่ยเชียนชิว

ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังพูดเกินจริงเกี่ยวกับความหยิ่งยโส ไม่สนกฎหมาย และความเกเรของเซียวเฉวียน

ภายใต้การวางแผนอย่างรอบคอบของอู๋ฟาน ขุนนางบางคนที่แต่เดิมเป็นกลางและอยู่ข้างเซียวเฉวียนก็ยังหันไปทางฝั่งของอู๋ฟานโดยไม่ได้ตั้งใจ และระบายความโกรธต่ออู๋ฟานในเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม อู๋ฟานคิดว่าเขาเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?

ฮ่องเต้ทรงอ้างว่าประชวรในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา จากนั้นสถานการณ์ก็ถูกกำหนดไว้แล้ว

แม้ว่าจ้าวหลานจะไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง แต่จางจิ่นยังดำรงตำแหน่งผู้รักษาการอัครเสนาบดีอยู่

จางจิ่นเป็นขุนนางในท้องพระโรงมาหลายปี และได้พัฒนาความสามารถในการพลิกสถานการณ์มาเป็นเวลานาน

ปากของเขาสามารถสร้างความสับสนต่อแนวคิดได้

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนยังช่วยชีวิตของจางจิ่นไว้ตั้งแต่แรก และฮ่องเต้ก็ให้ความสำคัญกับเซียวเฉวียนเป็นอย่างมาก หากจางจิ่นต้องการทำให้ฮ่องเต้พอใจ เขาก็ต้องทำเช่นนี้

ดังนั้นไม่ว่าจะมองมุมไหน จางจิ่นก็ต้องยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับอู๋ฟาน

ยิ่งไปกว่านั้น ความทะเยอทะยานของอู๋ฟานก็ชัดเจนอยู่แล้ว จางจิ่นผู้ชาญฉลาดย่อมไม่พลาดที่จะเห็นว่าอู๋ฟานต้องการตำแหน่งอัครเสนาบดี