ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

เซียวเฉวียนเห็นความสงสัยขององค์หญิง จึงอธิบายว่า “ตั้งแต่ข้าแต่งงานกับองค์หญิง ข้าก็ไม่ล้มเหลวในการดูแลท่าน ไม่อาจมอบชีวิตที่มั่นคงแก่ท่านได้ ทั้งยังล้มเหลวในการปฏิบัติหน้าที่ในฐานะสามีและบิดาอีกด้วย”

องค์หญิงยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วกล่าวว่า “สามีปฏิบัติต่อข้าเป็นอย่างดี ดังนั้นท่านไม่ต้องรู้สึกผิด”

เซียวเฉวียนเป็นคนที่มีความสามารถมาก เขามีความทะเยอทะยาน อุดมคติ รวมถึงภารกิจที่ต้องทำ

เซียวเฉวียนเป็นคนประเภทที่แม้จะประสบความทุกข์ยาก แม้จะเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ก็ยังคงไม่ยอมแพ้ และนางถูกดึงดูดด้วยจิตวิญญาณแห่งความถ่อมตัวหรือความเย่อหยิ่งเช่นนี้ของเขา

ตั้งแต่นางเลือกเซียวเฉวียน องค์หญิงก็เตรียมใจในเรื่องที่เซียวเฉวียนไม่สามารถอยู่เคียงข้างนางได้ตลอดเวลาไว้แล้ว

นางไม่เพียงแต่ไม่มีความสุขเท่านั้น แต่นางรู้สึกว่านางไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยเซียวเฉวียนได้ อีกทั้งเซียวเฉวียนยังต้องหาวิธีที่จะรับรองความปลอดภัยของนางและบุตรซึ่งลากเซียวเฉวียนลงมาอีก

เป็นเพราะเรื่องของหมิงเจ๋อ ทำให้นางรู้สึกผิดต่อเซียวเฉวียน หลังจากกลับมายังเมืองหลวงของต้าเว่ย ความรู้สึกผิดในใจก็อดไม่ได้ที่จะยิ่งแย่ลงไปอีก

นางเคยคิดที่จะวิ่งหนีไปนับครั้งไม่ถ้วน แต่เมื่อนางมองบุตรสาวตัวน้อยที่น่ารักของนาง และคิดถึงแผนการของเซียวเฉวียนที่วางไว้เพื่ออนาคตของพวกเขา นางก็ทนไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้น

นางอยากเติบโตไปพร้อมกับบุตรสาว

นางยังรู้สึกได้ถึงความรักอันลึกซึ้งของเซียวเฉวียนที่มีต่อนาง หากไม่รู้ว่านางอยู่ที่ใด เซียวเฉวียนจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่

จากความเข้าใจของนางเกี่ยวกับเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจะพาบุตรสาวติดตามเบาะแสขององค์หญิงจนกว่าจะพบอย่างแน่นอน

เมื่อเป็นเช่นนี้ เซียวเฉวียนจะมีเรื่องอื่นอยู่ในใจเขาอีกได้อย่างไร?

นี่จะไม่ทำให้เรื่องของเซียวเฉวียนล่าช้า และก่อให้เกิดปัญหากับเซียวเฉวียนหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในซินเจียง องค์หญิงพบว่านางไม่สามารถเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของเซียวเฉวียนได้

ถ้าไม่เช่นนั้น เมื่อนางอยู่ในซินเจียง นางคงไม่เอาลูกตาของหมิงเจ๋อมามอบให้เซียวเฉวียนด้วยตัวเอง นั่นเพราะนางกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเซียวเฉวียน

ถ้าไม่เช่นนั้น นางคงจะหายไปจากชีวิตของเซียวเฉวียนในครั้งนั้นแล้ว

แน่นอนว่าเซียวเฉวียนไม่มีทางรู้ความคิดของนาง และเขาตรวจไม่พบความคิดส่วนนี้ของนาง

เซียวเฉวียนรักนางอย่างสุดซึ้ง และนางก็รักเซียวเฉวียนอย่างถึงที่สุด สิ่งนี้ลิขิตไว้แล้วว่าชีวิตนี้จะไม่ทิ้งกัน

ในกรณีนี้ ไม่ว่าถนนจะปูด้วยดอกไม้หรือต้องทะลวงภูเขาดาบทะเลเพลิง นางก็จะเดินไปกับเซียวเฉวียน และไม่ทอดทิ้งกันไม่ว่าจะเป็นหรือตาย

หลังจากได้ยินสิ่งที่องค์หญิงพูด เซียวเฉวียนก็รู้สึกประทับใจมากจนต้องโอบกอดองค์หญิงไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน

ไม่มีคำพูดใดที่สามารถแสดงอารมณ์ในใจของเซียวเฉวียนได้ในขณะนี้

เมื่อเผชิญกับอารมณ์อันลึกซึ้ง ภาษาก็ดูซีดเซียวและไร้พลัง

การพูดคุยจากใจของทั้งคู่กลายเป็นความรักและความเสน่หา เมื่อพวกเขากอดกันด้วยความรัก เซียวหมิงชิวที่กำลังเล่นอยู่นอกประตูรีบเข้ามาในเวลาที่ไม่เหมาะสม

เอ่อ ไม่ใช่ ต้องกล่าวว่านางลอยเข้ามา

คนยังมาไม่ถึง ทว่าเสียงมาก่อนตัว “พ่อ! แม่! กอด!”

เด็กน้อยเปลี่ยนแปลงทุกวันจริงๆ หลังจากไม่ได้เจอนางมาสองสามวัน เซียวหมิงชิวก็มีพูดได้มากขึ้น ทั้งยังสามารถแสดงสิ่งที่นางคิดออกมาได้อีกด้วย

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนและองค์หญิงกอดกัน เซียวหมิงชิวก็มาร่วมด้วย และบอกว่านางก็อยากกอด

หลังจากพูดเช่นนั้น ก่อนที่พ่อแม่จะโต้ตอบ นางก็ทะยานเข้าหาพวกเขาแล้ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ ทั้งสองจึงรีบแยกตัวออกจากกันแล้วโอบกอดเซียวหมิงชิว

เซียวหมิงชิวรีบวิ่งเข้าหาเซียวเฉวียนด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า หลังจากที่เซียวเฉวียนจับนางได้มั่นคง นางก็หัวเราะเสียงดังและมีความสุขมาก

หัวใจของเซียวเฉวียนแทบละลายเมื่อได้ยินเช่นนี้

องค์หญิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หมิงชิว ลงมาเร็ว ให้พ่อได้พักผ่อนเถอะ”

ปัจจุบันเว่ยเชียนชิวเพิ่งเสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้ ต้าเว่ยเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลที่รอการฟื้นฟู ยังมีอะไรอีกมากมายที่ต้องทำ

สถานศึกษาชิงหยวนเปิดขึ้นอีกครั้ง ในฐานะประมุขแห่งชิงหยวน เซียวเฉวียนคงยุ่งอยู่กับหลายสิ่งหลายอย่าง