ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

เซียวเฉวียนเห็นความสงสัยขององค์หญิง จึงอธิบายว่า “ตั้งแต่ข้าแต่งงานกับองค์หญิง ข้าก็ไม่ล้มเหลวในการดูแลท่าน ไม่อาจมอบชีวิตที่มั่นคงแก่ท่านได้ ทั้งยังล้มเหลวในการปฏิบัติหน้าที่ในฐานะสามีและบิดาอีกด้วย”

องค์หญิงยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วกล่าวว่า “สามีปฏิบัติต่อข้าเป็นอย่างดี ดังนั้นท่านไม่ต้องรู้สึกผิด”

เซียวเฉวียนเป็นคนที่มีความสามารถมาก เขามีความทะเยอทะยาน อุดมคติ รวมถึงภารกิจที่ต้องทำ

เซียวเฉวียนเป็นคนประเภทที่แม้จะประสบความทุกข์ยาก แม้จะเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ก็ยังคงไม่ยอมแพ้ และนางถูกดึงดูดด้วยจิตวิญญาณแห่งความถ่อมตัวหรือความเย่อหยิ่งเช่นนี้ของเขา

ตั้งแต่นางเลือกเซียวเฉวียน องค์หญิงก็เตรียมใจในเรื่องที่เซียวเฉวียนไม่สามารถอยู่เคียงข้างนางได้ตลอดเวลาไว้แล้ว

นางไม่เพียงแต่ไม่มีความสุขเท่านั้น แต่นางรู้สึกว่านางไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยเซียวเฉวียนได้ อีกทั้งเซียวเฉวียนยังต้องหาวิธีที่จะรับรองความปลอดภัยของนางและบุตรซึ่งลากเซียวเฉวียนลงมาอีก

เป็นเพราะเรื่องของหมิงเจ๋อ ทำให้นางรู้สึกผิดต่อเซียวเฉวียน หลังจากกลับมายังเมืองหลวงของต้าเว่ย ความรู้สึกผิดในใจก็อดไม่ได้ที่จะยิ่งแย่ลงไปอีก

นางเคยคิดที่จะวิ่งหนีไปนับครั้งไม่ถ้วน แต่เมื่อนางมองบุตรสาวตัวน้อยที่น่ารักของนาง และคิดถึงแผนการของเซียวเฉวียนที่วางไว้เพื่ออนาคตของพวกเขา นางก็ทนไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้น

นางอยากเติบโตไปพร้อมกับบุตรสาว

นางยังรู้สึกได้ถึงความรักอันลึกซึ้งของเซียวเฉวียนที่มีต่อนาง หากไม่รู้ว่านางอยู่ที่ใด เซียวเฉวียนจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่

จากความเข้าใจของนางเกี่ยวกับเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจะพาบุตรสาวติดตามเบาะแสขององค์หญิงจนกว่าจะพบอย่างแน่นอน

เมื่อเป็นเช่นนี้ เซียวเฉวียนจะมีเรื่องอื่นอยู่ในใจเขาอีกได้อย่างไร?

นี่จะไม่ทำให้เรื่องของเซียวเฉวียนล่าช้า และก่อให้เกิดปัญหากับเซียวเฉวียนหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในซินเจียง องค์หญิงพบว่านางไม่สามารถเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของเซียวเฉวียนได้

ถ้าไม่เช่นนั้น เมื่อนางอยู่ในซินเจียง นางคงไม่เอาลูกตาของหมิงเจ๋อมามอบให้เซียวเฉวียนด้วยตัวเอง นั่นเพราะนางกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเซียวเฉวียน

ถ้าไม่เช่นนั้น นางคงจะหายไปจากชีวิตของเซียวเฉวียนในครั้งนั้นแล้ว

แน่นอนว่าเซียวเฉวียนไม่มีทางรู้ความคิดของนาง และเขาตรวจไม่พบความคิดส่วนนี้ของนาง

เซียวเฉวียนรักนางอย่างสุดซึ้ง และนางก็รักเซียวเฉวียนอย่างถึงที่สุด สิ่งนี้ลิขิตไว้แล้วว่าชีวิตนี้จะไม่ทิ้งกัน

ในกรณีนี้ ไม่ว่าถนนจะปูด้วยดอกไม้หรือต้องทะลวงภูเขาดาบทะเลเพลิง นางก็จะเดินไปกับเซียวเฉวียน และไม่ทอดทิ้งกันไม่ว่าจะเป็นหรือตาย

หลังจากได้ยินสิ่งที่องค์หญิงพูด เซียวเฉวียนก็รู้สึกประทับใจมากจนต้องโอบกอดองค์หญิงไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน

ไม่มีคำพูดใดที่สามารถแสดงอารมณ์ในใจของเซียวเฉวียนได้ในขณะนี้

เมื่อเผชิญกับอารมณ์อันลึกซึ้ง ภาษาก็ดูซีดเซียวและไร้พลัง

การพูดคุยจากใจของทั้งคู่กลายเป็นความรักและความเสน่หา เมื่อพวกเขากอดกันด้วยความรัก เซียวหมิงชิวที่กำลังเล่นอยู่นอกประตูรีบเข้ามาในเวลาที่ไม่เหมาะสม

เอ่อ ไม่ใช่ ต้องกล่าวว่านางลอยเข้ามา

คนยังมาไม่ถึง ทว่าเสียงมาก่อนตัว “พ่อ! แม่! กอด!”

เด็กน้อยเปลี่ยนแปลงทุกวันจริงๆ หลังจากไม่ได้เจอนางมาสองสามวัน เซียวหมิงชิวก็มีพูดได้มากขึ้น ทั้งยังสามารถแสดงสิ่งที่นางคิดออกมาได้อีกด้วย

เมื่อเห็นเซียวเฉวียนและองค์หญิงกอดกัน เซียวหมิงชิวก็มาร่วมด้วย และบอกว่านางก็อยากกอด

หลังจากพูดเช่นนั้น ก่อนที่พ่อแม่จะโต้ตอบ นางก็ทะยานเข้าหาพวกเขาแล้ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ ทั้งสองจึงรีบแยกตัวออกจากกันแล้วโอบกอดเซียวหมิงชิว

เซียวหมิงชิวรีบวิ่งเข้าหาเซียวเฉวียนด้วยรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า หลังจากที่เซียวเฉวียนจับนางได้มั่นคง นางก็หัวเราะเสียงดังและมีความสุขมาก

หัวใจของเซียวเฉวียนแทบละลายเมื่อได้ยินเช่นนี้

องค์หญิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หมิงชิว ลงมาเร็ว ให้พ่อได้พักผ่อนเถอะ”

ปัจจุบันเว่ยเชียนชิวเพิ่งเสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้ ต้าเว่ยเต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลที่รอการฟื้นฟู ยังมีอะไรอีกมากมายที่ต้องทำ

สถานศึกษาชิงหยวนเปิดขึ้นอีกครั้ง ในฐานะประมุขแห่งชิงหยวน เซียวเฉวียนคงยุ่งอยู่กับหลายสิ่งหลายอย่าง

ความเจ็บปวดจากการถ่ายเลือดเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้

เสวี่ยเยี่ยนทนทุกข์ทรมานอย่างเงียบๆ

องค์หญิงรู้ว่าทุกสิ่งที่เสวี่ยเยี่ยนต้องทนทุกข์ทรมานล้วนเป็นเพราะนาง

เสวี่ยเยี่ยนสูดลมหายใจ นางซึ่งไม่ค่อยยิ้มเริ่มมีรอยยิ้มจางๆ บนริมฝีปาก ก่อนจะพูดว่า “องค์หญิงจริงจังไปแล้ว”

ที่ตีนเขาหมิงเซียน หากองค์หญิงไม่ใจดีและใช้ลูกปัดน้ำแข็งเพื่อปกป้องชีวิตนาง นางก็คงไม่รอดมาจนถึงตอนนี้

นอกจากนี้ หากองค์หญิงไม่ใจดีพอที่จะรับนางเข้ามา นางก็ต้องอยู่กับหมิงเจ๋อและใช้ชีวิตอย่างเยือกเย็น

เมื่อเทียบกับความสง่างามในการช่วยชีวิตขององค์หญิงและความมีน้ำใจในการหาทางออก ความเจ็บปวดที่เสวี่ยเยี่ยนต้องทนนั้นช่างไร้ค่า

ไม่ต้องขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจ ชีวิตของเสวี่ยเยี่ยนได้รับการช่วยชีวิตโดยองค์หญิง และชีวิตของเสวี่ยเยี่ยนเป็นขององค์หญิง

ตอนนี้นางได้ถ่ายสายเลือดของนาง ยกเลิกสัญญาระหว่างนางกับหมิงเจ๋อ และได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง

ตั้งแต่นั้นมา นางก็อยู่เพื่อองค์หญิง และจะตายเพื่อองค์หญิงเช่นกัน

เซียวเฉวียนที่ได้ยินเสียงหัวใจของเสวี่ยเยี่ยนก็รู้สึกพอใจมาก

เซียวเฉวียนโล่งใจที่มีคนภักดีต่อองค์หญิงมาพักกับนาง

ทั้งสองกลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากห่างหายไปนาน และพวกนางก็มีเรื่องให้พูดคุยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ชายชาตรีอย่างเซียวเฉวียนมีเพียงแต่จะทำให้เสวี่ยเยี่ยนรู้สึกอึดอัดใจ

ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงหาข้อแก้ตัวแล้วออกจากห้องโถงด้านข้าง และเตรียมออกจากวังหลวง

ก่อนออกจากวัง เซียวเฉวียนไปที่พระตำหนักกลาง

เขารู้ว่าฮ่องเต้อยู่ในห้องโถงด้านข้าง และเขามีบางอย่างที่จะกล่าวกับฮ่องเต้