ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

ทว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เข้ามา สายตาของราชินีก็จับจ้องไปที่อัครเสนาบดี แล้วส่งคนมาล้อมไว้ อัครเสนาบดีไม่สามารถหลบหนีได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม

อัครเสนาบดีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องคำนับต่อราชินีอย่างนอบน้อม แล้วแกล้งโง่ต่อหน้านาง แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเหตุใดราชินีจึงเสด็จมายังที่พำนักอันต่ำต้อยของตน

แต่ราชินีกลับไม่ฟังเลย นางตรงเข้าตรงประเด็น และให้เขามอบสิ่งที่กษัตริย์มาทันที

นั่นเป็นคำสั่งสุดท้ายจากพระโอษฐ์ของกษัตริย์

สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับรากฐานของแคว้นและมีความสำคัญมาก ดังนั้นจึงไม่สามารถมอบให้ได้

ยิ่งไปกว่านั้น กษัตริย์ทรงเตือนซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าราชินีจะต้องไม่ทราบเกี่ยวกับเจตจำนงนี้ ไม่ต้องพูดถึงการปล่อยให้ตกไปอยู่ในมือของราชินีเลย

ดังนั้นอัครเสนาบดีจึงปฏิเสธอย่างเด็ดขาดว่าเขาไม่รู้ว่ามีราชราชโองการใดๆ

ราชินีได้ยินการสนทนาระหว่างกษัตริย์กับเขาด้วยหูของนางเอง นี่อีกฝ่ายคิดหลอกลวงนางหรือ?

ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นนั้น

ราชินีทรงมีรับสั่งให้ตรวจค้นร่างของอัครเสนาบดี

เขาเพิ่งกลับมาจากวังหลวง ดังนั้นราชโองการคงยังอยู่กับเขา ไม่จำเป็นต้องพูดจาให้มากความ หยุดพูดไร้สาระแล้วค้นออกมาเลยย่อมดีกว่า

ทันทีที่ได้ยินเรื่องการตรวจค้น อัครเสนาบดียอมไม่ยินยอม

ไม่ต้องพูดถึงว่าการที่อัครเสนาบดีถูกตรวจค้นอย่างไม่เป็นธรรมนั้นถือเป็นการไม่ให้เกียรติเขา อีกทั้งราชโองการสำคัญยังอยู่ที่ตัวเขาจริงๆ ไม่อาจปล่อยให้คนของราชินีตรวจร่างตนได้!

อัครเสนาบดีดิ้นรนสุดชีวิต สะบัดทั้งแขนและขา ทว่าเขาไม่อาจสู้คนหลายคนด้วยกำลังของตนได้

ข้ารับใช้ในจวนเมื่อเห็นว่าเป็นราชินี จึงได้แต่เฝ้าดูนายของตนถูกตรวจค้นและไม่กล้าเข้ามาช่วย

คนของราชินีทั้งสามทำงานร่วมกันเพื่อควบคุมอัครเสนาบดีแล้วจึงเริ่มค้นหา

การที่ราชินีมาฉกราชโองการนี้แสดงว่าราชินีมีเจตนาไม่ดี

ในองครักษ์นี้อัครเสนาบดีเข้าใจแล้วว่าทำไมกษัตริย์ถึงบอกให้เขาระวังว่าราชินีมาที่นี่

อัครเสนาบดีสงสัยว่าเหตุใดราชินีผู้ที่อดีตเคยมีจิตใจดี สุภาพ อ่อนโยน และมีความรับผิดชอบถึงกลายเป็นเช่นนี้

มือของนางเอื้อมมาข้างหน้าตั้งแต่เมื่อใด?

ไม่ว่าอย่างไร ราชโองการนี้ก็ไม่อาจตกไปอยู่ในมือของราชินีได้

อัครเสนาบดีไม่สนใจว่าเขาจะก่อความผิดอะไร เขาต้องการรักษาราชโองการของกษัตริย์ไว้ด้วยความสิ้นหวัง

อัครเสนาบดีจึงออกคำสั่งว่า “พวกเจ้ามัวยืนงงอะไรอยู่ตรงนั้น เข้ามา!”

เมื่อครู่ยังไม่มีคำสั่ง อีกทั้งอีกฝ่ายเป็นคนของราชินี คนในจวนอัครเสนาบดีจึงไม่กล้าเคลื่อนไหว

องครักษ์นี้มีคำสั่งออกมาแล้ว

เมื่อได้รับคำสั่ง ข้ารับใช้ในจวนอัครเสนาบดีก็รีบรุดหน้าเข้าสู้กับคนที่ราชินีทรงพามา

เมื่อข้ารับใช้เผชิญหน้ากับองครักษ์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝ่ายไหนอ่อนแอและฝ่ายไหนแข็งแกร่งกว่า ข้ารับใช้ย่อมไม่สามารถเอาชนะองครักษ์ได้

ท้ายที่สุดแล้ว ทหารองครักษ์เหล่านี้ที่ราชินีทรงนำมานั้นไม่ใช่องครักษ์ธรรมดา พวกเขาได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษจากนางก่อนหน้านี้เพื่อปกป้องหมิงเจ๋อและองค์หญิง ความแข็งแกร่งนั้นสูงกว่าองครักษ์ทั่วไปมาก

ในเวลาไม่ถึงครึ่งถ้วยชา[1] ข้ารับใช้ในจวนอัครเสนาบดีก็ถูกทหารองครักษ์ล้มลง จากนั้นราชินีก็ออกคำสั่งให้สังหารพวกเขาทั้งหมด

อย่างไรสิ่งที่นางทำในวันนี้ก็ไม่อาจให้ผู้ใดรับรู้ได้

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในวันนี้ทุกคนในจวนอัครเสนาบดีต้องตาย!

ครอบครัวของอัครเสนาบดีมองเหตุการณ์นี้ด้วยความหวาดกลัวเกินกว่าจะเอ่ยคำใดๆ พวกเขาเห็นคนของราชินีสังหารคน และทำได้เพียงสั่นสะท้านด้วยความสยดสยองและอธิษฐานในใจว่าอย่าฆ่าพวกตนเลย

เมื่อคำสั่งสังหารได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ราชินีก็ไม่คิดหยุด “ฆ่าพวกมันให้หมด!”

องครักษ์รับคำสั่ง แล้วเหวี่ยงดาบในมืออย่างประณีต การเคลื่อนไหวของดาบขึ้นลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในพริบตาเดียวก็สังหารผู้คนไปหลายคน

“อ๊า!”

“กรี๊ด!”

ในเวลานี้ เกิดเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างต่อเนื่องในจวนอัครเสนาบดี

คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างร้องอ้อนวอน “ได้โปรดอย่าฆ่าข้าเลย”

น่าเสียดายที่คำวิงวอนของพวกเขาไร้ประโยชน์ เมื่อฟังเสียงของพวกเขาที่สั่นเทาด้วยความกลัว เหล่าทหารองครักษ์ต่างตื่นเต้นเล็กน้อยและเริ่มฆ่าเร็วขึ้น