ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

ทำไมถึงถามเกี่ยวกับมู่จิ่นทันทีที่มาถึงกัน

เมื่อเปรียบเทียบกับท่าทางใจดีและสงบเสงี่ยมของชือหลิว เหมิงเอ้านั้นดูค่อนข้างสงวนท่าทีและพูดค่อยไม่คล่อง "ข้ามีนามว่าเหมิงเอ้า"

เหมิงเอ้างั้นหรือ

ช่างไม่น่าประทับใจเอาเสียเลย

ในต้าเว่ย เหมิงเอ้าเป็นคนที่โด่งดังมาก แต่ด้วยความที่ซินเจียงนั้นอยู่ไกลมากเกินไป จึงทำให้มีคนเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับเหมิงเอ้า

นอกจากนี้ ตัวชือหลิวเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องซุบซิบเหล่านี้ ดังนั้น ชือหลิวจึงไม่รู้ว่าเหมิงเอ้าเป็นใคร

แต่ได้ยินเขาเรียกมู่จิ่นว่าคุณชาย และยังให้ความเคารพแก่คุณชาย ดังนั้นเขาก็คงจะไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร

ชือหลิวกล่าวถามว่า "เหตุใดพวกเจ้าจึงมา ณ ที่แห่งนี้กัน"

หากเขากำลังต้องการมาหามู่จิ่น งั้นพวกเขาก็คงจะมาผิดที่แล้ว

ตอนนี้มู่จิ่นอยู่ในเมืองหลวงของต้าเว่ย

เหมิงเอ้ายิ้มพร้อมกล่าวว่า "แม่นางเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาคุณชายมู่จิ่น คุณชายมู่จิ่นและนายท่านของข้าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ข้ามาทำธุระที่ซินเจียงตามคำสั่งของนายท่านเท่านั้น และน่าจะพักอยู่ที่นี่สักพัก เพื่อความสะดวกในการทำธุระ ข้าเลยคิดว่าจะไปตามหาที่พักในหอคอยเหลียนเซียง แม่นางก็ได้โปรดช่วยเตรียมห้องไว้ให้หน่อยนะ ”

นายท่านของเขา?

แล้วยังมีความสัมพันธ์อันดีกับมู่จิ่นอีกด้วย

หรือว่าบางที

ชือหลิวมองจ้องตรงไปที่เหมิงเอ้าโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ พร้อมทั้งกล่าวว่า "นายท่านของเจ้าคือใต้เท้าเซียวงั้นหรือ"

เหมิงเอ้าพยักหน้า "ใช่แล้ว"

เมื่อรู้ว่าเขาเป็นคนของเซียวเสวียน ชือหลิวก็เข้าใจทันทีว่าเหมิงอ้าวจึงมาที่ซินเจียงทำไม

นอกจากจับตาดูนักบวชกับหมิงเจ๋อแล้วยังจะมีอะไรได้อีกเล่า

แต่เดี๋ยวก่อน จดหมายของเซียวเสวียนไม่ได้บอกว่าให้ชือหลิวอย่าแหวกหญ้าให้ให้งูตื่น แล้วก็ปล่อยนักบวชไปมิใช่หรือ

แล้วทำไมเขาถึงเปลี่ยนใจส่งเหมิงอ้าวมาที่นี่กัน

แม้จะยังมีข้อสงสัย แต่ในเมื่อเป็นคนของเซียวเสวียนมาเยี่ยมเยียน อย่างไรเสีย ชือหลิวก็ต้องเตรียมตัวต้อนรับให้ดี

ด้านหลังร้านอาหารมีห้องส่วนตัวสองห้อง โดยห้องส่วนตัวทั้งสองห้องนี้ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่เริ่มก่อสร้างหอคอยเหลียนเซียง และถูกออกแบบโดยมู่จิ่นเพื่ออำนวยความสะดวกของให้แก่ตัวเองและมู่เวย

ในอดีต เวลาที่มู่จิ่นหรือมู่เวยต้องลงจากภูเขาเพื่อไปทำธุระที่อยู่ใกล้ๆกับหอคอยเหลียนเซียง พวกเขาก็จะมาพักในห้องนี้กัน

แต่เวลานี้ มู่จิ่นได้เดินทางไปต้าเว่ย และเกรงว่าอาจจะจะไม่กลับมาอีก ดังนั้นห้องนี้จึงน่าจะสะดวกสบายสำหรับเหมิงเอ้า

ด้วยวิธีนี้ เหมิงเอ้าจึงได้อาศัยอยู่ในหอคอยเหลียนเซียง

หอคอยเหลียนเซียงเป็นทรัพย์สินของจวนเซียว และเซียวเสวียนเองก็เป็นเจ้านายของชือหลิว ดังนั้น ตัวเหมิงเอ้าเองก็เหมือนเป็นคนของชือหลิว

เพื่อหลีกเลี่ยงการแตกตื่น ชือหลิวจึงได้แนะนำขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมของซินเจียงให้แก่เหมิงเอ้า รวมถึงเรื่องความผิดปกติภูเขาหมิงเซียนที่เกิดขึ้นในเร็วๆนี้ให้ฟังอีกด้วย

เหมิงเอ้าที่เข้าใจสถานการณ์เหล่านี้อย่างชัดเจน ยังคงอดทนและตั้งใจฟังคำพูดของชือหลิว

ก่อนหน้านี้เซียวเสวียนมักจะบอกเหมิงเอ้าเสมอว่าเวลาที่เขาต้องรับมือกับเด็กผู้หญิง เขาควรอดทนและอ่อนโยน และอย่าประมาทโดยเด็ดขาด

ไม่อย่างนั้นสาวๆจะกลัวจนหนีหายไปจนหมด และสุดท้ายเขาก็จะหาภรรยาไม่ได้

ก่อนหน้านี้ เหมิงเอ้าไม่เคยเข้าใจ และไม่คิดจะเข้าใจ

เขาคิดว่ามันคงจะดีถ้าได้ติดตามเซียวเสวียน และอยู่ในจวนเซียวไปตลอดชีวิต ดังนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับใคร

จนกระทั่งเขาได้พบกับชือหลิว ทำให้เหมิงอ้าวจำสิ่งที่เซียวเสวียนพูดขึ้นมาได้เป็นครั้งแรก และทำตามสิ่งที่เซียวเสวียนพูดมาเสมอ เพราะเขาอยากจะแสดงด้านดีต่อหน้าชือหลิวเพื่อสร้างความประทับใจให้กับเธอ

เพราะเหมิงเอ้าได้ตกหลุมรักชือหลิวตั้งแต่แรกพบ

เมื่อเห็นเหมิงเอ้าตั้งใจฟัง ชือหลิวก็ดูพอใจมาก

หลังจากที่เธอบอกเหมิงเอ้าจบว่าควรระวังเรื่องอะไร เธอก็เดินจากไปจากหลังหอคอย

ก่อนออกไป เธอยังได้บอกกับเหมิงเอ้าว่าถ้าเรื่องมีอะไรเกิดขึ้น เขาสามารถออกไปหาเธอที่ด้านหน้าได้

หลังจากที่ชือหลิวออกไปข้างนอก เธอก็สั่งให้บริกรไปส่งอาหารให้เหมิงเอ้า

เหมิงเอ้าเดินทางหลายพันลี้เพื่อมาที่นี่ และชือหลิวในฐานะเจ้าบ้านก็ต้องต้อนรับพวกเขาอย่างดีไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

ไม่ต้องพูดถึง เหมิงเอ้าที่เดินตามทางมาและไม่ได้กินข้าวเกือบทั้งวัน พวกเขาหิวมากจึงกินเข้าไปโดยไม่ลังเล

ตั้งแต่วันที่เซียวเสวียนทิ้งเขาไว้ข้างนอก นี่เป็นครั้งแรกที่เหมิงเอ้าได้กินอาหารอร่อยเช่นนี้