ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 10

เซียวเฉวียน?

ก็คือลูกเขยที่มีครอบครัวที่ต่ำต่อยของตระกูลฉินคนนั้นไม่ใช่หรือ

นี่เป็นครั้งแรกที่ฝูงชนเห็นเซียวเฉวียน ทันใดนั้นมีการแสดงออกที่ไตร่ตรองในดวงตา

ตระกูลฉินเป็นถึงตระกูลระดับไหน นั่นเป็นถึงตระกูลชั้นหนึ่งในเมืองหลวง ตอนนี้ทำไมถึงเลือกคนแบบนี้มาเป็นลูกเขย

“คนแบบนี้สามารถแต่งเข้าตระกูลฉินได้ แปลกเกินไปแล้ว ข้าล้วนแล้วร้ายกาจกว่าเขาหลายเท่า!”

“ไม่น่าล่ะถึงต้องแต่งเข้าบ้านคนอื่น คนประเภทนี้สามารถอดตายในครอบครัวธรรมดาได้ ได้ยินมาว่าเป็นเรื่องปกติที่ครอบครัวของเขาจะไม่มีข้าวให้หุง!”

“ได้ยินมาว่ายังไปทดสอบระดับชนบท นี่เป็นครั้งที่สี่แล้ว จะล้มเหลวอีกครั้งแล้ว! ฮ่าฮ่า! บนโลกใบนี้มีผู้ชายที่น่าขำแบบนี้จริงๆ”

“ยังมาผู้ชายอีก เจ้าล้วนแล้วบอกว่าเขาไม่มีกระดูก จะเป็นผู้ชายคนหนึ่งได้อย่างไร”

“ฮ่าฮ่า จริงแท้แน่นอน!”

ผู้มีความรู้เริ่มพูดจาเจ็บแสบขึ้นมาทันที ร้ายยิ่งกว่าคำพูดของมนุษย์ป่าด่ากราดอีก

เซียวเฉวียนไม่ใส่ใจแม้แต่นิดเดียว เป็นถึงผู้ชายคนหนึ่ง คำหยาบเพียงไม่กี่คำ ทำร้ายเขาไม่ได้!

ฉินซูโหรวกำหมัดแน่น เซียวเฉวียนบ้าไปแล้วหรือ เป็นแค่คนธรรมดา คาดไม่ถึงว่าจะกล้าขึ้นไปบนเวทีบทกวี

เซียวเฉวียนเป็นลูกเขยของตระกูลฉิน เซียวเฉวียนขายหน้า ก็คือตระกูลฉินขายหน้า!

จูเหิ่งเหลือบไปเห็นนาง เดิมทีนะ เขาสามารถปล่อยเซียวเฉวียนไป แต่เขาต้องการให้ชื่อเสียงของเซียวเฉวียนเสื่อมเสีย เพิ่มปัญหาให้กับตระกูลฉิน

ถึงเวลานั้น บุคคลที่ไม่ได้อยู่ในสายตาคนนี้ตายอย่างลึกลับอยู่ที่ไหน ตระกูลฉินก็ไม่มีการเอาเรื่อง

ถึงเวลานั้น สามารถเก็บฉินซูโหรวเข้ามาในกระเป๋าของเขาอีกครั้ง

“ในเมื่อพี่น้องเซียวมีผลงาน ได้โปรดชี้แนะด้วย” จูเหิงถอยออกจากเวทีท่องบทกวีอย่างหน้าซื่อใจคด ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง ทุกคนเคารพนับถือจูเหิ่งยิ่งกว่าเดิม ผู้มีความสามารถไม่หยิ่งยโส ช่างเป็นคนมีเกียรติจริงๆ

จูเหิ่งล้วนแล้วเปิดปากแล้ว เถ๋าเหวินลิ่วทำความเคารพหนึ่งที เหลือบมองเซียวเฉวียนหนึ่งทีแล้วลงจากเวที แม้แต่เขายังสู้จูเหิ่งไม่ได้ เซียวเฉวียนช่างกล้าหาญจริงๆ!

จูเหิ่งแสดงท่าทางของการเชิญออกมา แม้ว่าน้ำเสียงจะมีความสุภาพ แต่ไม่เป็นมิตรอย่างมาก “พี่น้องเซียวเชิญ ช่วงเวลาที่แต่งบทกวี มีเวลาให้เพียงแค่ธูปครึ่งก้าน ถ้าเวลาผ่านไป.....”

จูเหิ่งยังเตือนไม่จบ เซียวเฉวียนสะบัดแขนเสื้อ “ไม่จำเป็นต้องธูปครึ่งก้าน ข้าเริ่มตอนนี้เลย”

เซียวเฉวียนยืนอยู่บนเวทีท่องบทกวี วันนี้เขาเตรียมจะใช้อารยธรรมที่สั่งสมมาห้าพันปีของประเทศจีน ไปกำจัดความขี้ขลาดของผู้มีความรู้กลุ่มนี้ที่ขึ้นเวทีไม่ได้ ชำระล้างความยากจนในครัวเรือนขนาดเล็กของพวกเขา!

เซียวเฉวียนโค้งคำนับให้กับผู้คนที่อยู่ตรงหน้า และพูด “ตอนนี้ศัตรูรอบๆกำลังจับตามองอยู่ เซียวไม่ได้มีพรสวรรค์ แม้ว่าจะเป็นสามัญชนคนหนึ่ง กลับไม่ดูกำลังความสามารถของตน มีความปรารถนาที่จะต่อสู้กับศัตรู วันนี้แต่งบทกวีหนึ่งกวี เพื่อแสดงความปรารถนาในใจของเซียวตอนที่กำลังเรียน”

เดิมทีผู้หญิงที่บันทึกบทกวีเห็นว่าเขามีความกล้าหาญ ยังมีความชื่นชมมากขึ้น ต่อมาได้ยินว่าเขาเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน ในดวงตาล้วนแล้วมีการดูถูก มือที่จับพู่กันล้วนแล้วมีความเหลืออด

ผู้คนที่ด้านหลังกระซิบกัน หัวเราะไม่หยุด ล้วนแล้วมองเซียวเฉวียนเป็นตัวตลก คนหนึ่งที่เกาะผู้หญิงกิน ขึ้นไปสังหารศัตรูหรือ น่าขำจริงๆ!

ฉินซูโหรวกำหมัดแน่น น่ารังเกียจ! เซียวเฉวียนหน้าด้านจริงๆ เสียหน้าตระกูลฉิน! เขาจะเอาชนะจูเหิ่งได้อย่างไร

เพียงแค่เห็นเซียวเฉวียนเตรียมพร้อมมาอย่างดี พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น