ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1023

ทุกวันนี้สถานการณ์ตึงเครียด ในสายตาของนักปราชญ์เป็นข้อสรุปเบื้องต้นว่าภูเขาหมิงเซียนจะถูกเผาและน้ำท่วม เพลิงชุ้ยเจี้ยนในภูเขาหมิงเซียนอาจตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น นี่หมายความว่ายังเป็นข้อสรุปมาก่อน หากนักปราชญ์กลายเป็นผู้ดูแลบ้านในเวลานี้แล้วยังเพิกเฉยต่อเพลิงชุ้ยเจี้ยนและกลับไปที่ภูเขาหมิงเซียน เขาก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะสูญเสียทุกสิ่งไป

ภูเขาหมิงเซียนสูญหายไปแล้ว นักปราชญ์สามารถพบภูเขาหมิงเซียนได้อีกแห่ง แต่เพลิงชุ้ยเจี้ยนก็สูญหายไปด้วยเช่นกัน สมบัติของเมืองนี้ก็หายไป นักปราชญ์ยังเป็นคนบาปชั่วนิรันดร์ของสำนักหมิงเซียน ในวันข้างหน้าบนเส้นทางหวงเฉวียน เขาควรอธิบายให้บรรพบุรุษของเขาฟังอย่างไร?

ไม่ เขาต้องค้นหาเพลิงชุ้ยเจี้ยนให้พบ เขาต้องการเก็บเพลิงชุ้ยเจี้ยน ไฟไม่อาจสูญหายไปพร้อมกับเขาได้!

"เปาะแปะ เปาะแปะ!"

ในเวลานี้ เมฆดำทะมึนปกคลุมทั่วทั้งเมือง จากนั้นฝนก็เริ่มตกหนักขึ้น เป็นฝนที่เกิดจากเลือดที่ควบแน่นของกองทหารตระกูลเซียวห้าหมื่นคน

ฝนก็ตกกระหน่ำทั่วท้องฟ้าและพื้นดิน หนักขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่มลงมา...

“ฝน! ฝน!”

ประชาชนต่างโห่ร้องและยินดีกับน้ำหวาน

........

........

ภูเขาหมิงเซียน

ไฟแห่งเพลิงชุ้ยเจี้ยนกำลังโหมกระหน่ำกลิ้งไปมา ผนึกจูนเสินของฉินยังคงเร่งเร้าต่อไป เซียวเฉวียนหยิบลูกเห็บในมือของเขาแล้ววางไว้ใต้ดวงตาขององค์หญิง

"ติ๊ง!"

น้ำตาขององค์หญิงตกลงบนลูกเห็บ และลูกเห็บก็เปียกไปด้วยน้ำตา และปล่อยแสงสีขาวเจิดจ้าหลายพันดวงออกมาในทันที

ทันทีที่แสงสีขาวนับพันดวงปรากฏขึ้น ทันใดนั้นลมแรงก็ลอยขึ้นไปในอากาศ ก่อตัวเป็นกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ กวาดไปทางลูกเห็บในมือของเซียวเฉวียน พัดแรงมากจนเซียวเฉวียนแทบจะลืมตาไม่ได้ และเขาก็กึ่งเหล่ตาของพระองค์จับองค์หญิงไว้ในอ้อมแขนของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้นางถูกลมพัดปลิวไป

ขณะที่เซียวฉวนเอื้อมมือออกไปกอดองค์หญิง ลูกเห็บในมือของเขาถูกลมแรงพัดพาไปในอากาศ ปล่อยแสงสีขาวที่รุนแรงยิ่งขึ้นซึ่งอาจแสบตาผู้คนแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เงยหน้าขึ้นก็ตาม

ทันใดนั้น ตัวเลขแปลกๆ ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ทุกคนขึ้นๆ ลงๆ บนภูเขาหมิงเซียน เงยหน้าขึ้นมอง พวกเขาเหล่ตาเพื่อดู พวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย "นี่มันอะไรกัน"

ไม่มีใครตอบ

ในชั่วพริบตา แสงสีขาวเหล่านั้นก็กลายเป็นลูกเห็บทรงกลมโปร่งแสงนับพันเม็ด ด้วยความช่วยเหลือของลมแรง พวกมันจึงกระจัดกระจายไปรอบ ๆ ภูเขาหมิงเซียนทีละแห่ง กระแทกพื้นราวกับฝน แต่พวกมันกลับไม่ตกลงสู่พื้นเหมือนฝน มันแทรกซึมเข้าไปในดิน แต่จะรวมเข้ากับกระแสลูกเห็บโดยอัตโนมัติและไหลลงสู่ที่ต่ำอย่างรวดเร็ว

ชั่วครู่หนึ่ง ภูเขาหมิงเซียนทั้งหมดก็หนาวเย็น ทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจอย่างยิ่ง

ไฟก็ค่อยๆอ่อนลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

แม้แต่เซียวเฉวียนก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น ลูกเห็บในอากาศก็กระแทกพื้นเหมือนกระสุน "ปัง ปัง ปัง!" หากพวกมันกระแทกพื้นจากที่สูงเช่นนี้ พวกมันจะทำให้พื้นดินเป็นหลุมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้า สิ่งนี้เกิดขึ้นบนร่างกายมนุษย์ช่างเจ็บปวดเหลือเกิน

โชคดีที่ลูกเห็บเหล่านี้ดูเหมือนจะมีลูกเล่นที่น่าจดจำและสามารถหลีกเลี่ยงผู้คนได้อย่างแม่นยำ สิ่งนี้ช่วยไม่ได้ที่ทำให้เซียวฉวนแอบประหลาดใจ มันเป็นเพียงลูกเห็บ แต่มันจะกลายเป็นมนุษย์ได้เหรอ?

ลูกเห็บ อยู่ใต้ดินอย่างไร้เหตุผล

ลูกเห็บค่อยๆหยุดลง

เพลิงชุ้ยเจี้ยนก็สว่างขึ้นและจางลง ราวกับว่าไม่เต็มใจที่จะยอมรับชะตากรรมและต่อสู้

องค์หญิงปาดน้ำตาจากหางตาอย่างสุ่มไม่สนใจว่าจะเช็ดสะอาดหรือไม่ นางก้มลงหยิบเตาเล็ก ๆ ขึ้นมา ทำให้เม็ดน้ำแข็งที่ตกลงมาจากท้องฟ้าหยดลงในเตาเล็ก ๆ จำนวนมากจึงเร่งเครื่อง ความตายของไฟ