ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1061

นี่...

นี่อลังการเกินไปแล้ว!

ตอนที่เซียวเฉวียนกล่าวว่า ภาพรุ่งอรุณแห่งฤดูใบไม้ผลิคุนหลุนสามารถเก็บซินเจียงทั้งหมดไว้ได้ มู่เวยยังไม่เชื่อ ทั้งยังโต้เถียงกับเซียวเฉวียนด้วยซ้ำ

ตอนนี้เธอเห็นด้วยตาของเธอเองว่า ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิสามารถบรรจุคลังอาวุธขนาดใหญ่ได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ ตอนนี้แม้แต่เซียวเฉวียนยังบอกว่า ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิสามารถบรรจุโลกทั้งใบได้ มู่เวยก็คงจะเชื่อเช่นกัน!

โอ้โห!

ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลินี้คืออาวุธวิเศษประเภทใดกัน?

มู่เวยอดไม่ได้ที่จะคิดในใจว่า ต่อไปนี้เธอจะต้องสุภาพมากขึ้นเมื่อพูดคุยกับเซียวเฉวียนแล้ว มิเช่นนั้น หากมีวันหนึ่งเผลอทำให้ราชบุตรเขยแห่งซินเจียงโกรธ และเขาปล่อยภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิมาเก็บมู่เวยเข้าไปในภาพวาด เช่นนั้นคงจบกันแน่

อนิจจา!

มีอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้ในโลกนี้ได้อย่างไร!

การเคลื่อนไหวที่กระทันหันของภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลินั้นเพียงพอที่จะทำให้มู่เวยตกใจ และตอนนี้ได้เคลื่อนไหวอีกครั้งเพื่อกลืนคลังอาวุธเข้าไป มู่เวยรู้สึกประหลาดใจเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะฟื้นคืนสติและมองไปที่โย่วควน: "โย่วควน โย่วควนบอกพวกข้ามาโดยเร็ว ทำไมนายท่านของเจ้าถึงมีอาวุธที่ทรงพลังเยี่ยงนี้ได้?”

มู่เวยมองอย่างกระหายความรู้

เหตุผลที่เธอบอกพวกข้า เพราะมู่เวยคิดว่ามู่จิ่นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเซียวเฉวียนเหมือนกับเธอ

อย่างไรก็ตาม โย่วควนก็ตกตะลึงเช่นกัน ดวงตาของโย่วควน แทบรอไม่ไหวที่จะจับจ้องไปที่เซียวเฉวียน ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาคุยกับมู่เวย

นี่เป็นครั้งแรกที่โย่วควนเห็นศักยภาพของภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิเช่นกัน คลังอาวุธขนาดใหญ่เช่นนี้ สามารถเก็บไปได้ตามต้องการ

ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิมีขนาดเล็กมากและคลังอาวุธก็ใหญ่มาก ภาพรุ่งอรุณของฤดูใบไม้ผลิทำได้อย่างไรนะ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้โย่วควนประหลาดใจมากที่สุดก็คือ เซียวเฉวียนปล่อยผนึกจูเสินออกมาต่อหน้าสองคนนี้

โย่วควนกังวลพอๆ กับผนึกจูเสิน เพราะเซียวเฉวียนเคยบอกว่า ผนึกจูเสินอยู่ในร่างของเซียวเฉวียนนั้นเป็นความลับ แม้แต่ฮ่องเต้ก็ไม่รู้เรื่องนี้

ตอนที่เซียวเฉวียนพูดเช่นนี้นั้น ปฏิกิริยาแรกของโย่วควนผู้ละเอียดรอบคอบก็คือเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ไม่ว่ายังไงก็ตามเขาจะต้องเก็บความลับนี้ไว้

แต่ไม่คิดว่าเซียวเฉวียนรั่วไหลความลับของเขาต่อหน้าคนนอกเพื่อประโยชน์ของคลังอาวุธ และมู่จิ่นกับศิศย์น้องก็เห็นมันเช่นกัน เราควรทำอย่างไร?

หากศิษย์พี่ศิษย์น้องสองคนนี้ทรยศเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจะต้องประสบปัญหาอย่างต่อเนื่องอย่างแน่นอน

ก่อนอื่นเซียวเฉวียนปกปิดการครอบครองตราผนึกจูเสินจากฮ่องเต้ หากวันหนึ่งข่าวไปถึงฮ่องเต้แห่งต้าเว่ย ฮ่องเต้ตำหนิกล่าวโทษขึ้นมา เซียวเฉวียนจะมีความผิดในฐานหลอกลวงเบื้องสูง จะถูกตัดหัวเอาได้

ประการที่สอง หากโลกรู้ว่าเซียวเฉวียนมีผนึกจูเสินเจ้าแห่งสหัสวรรษอยู่ในร่างกายของเขา พวกเขาจะถือว่าเซียวเฉวียนเป็นสัตว์ประหลาดอย่างแน่นอน และพวกเขาจะอยากทำร้ายอยากฆ่าเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน กำจัดเขาอย่างโดยเร็ว

ในต้าเว่ยหลายคนตั้งตารอการตายของเซียวเฉวียน หากพวกเขารู้เกี่ยวกับการครอบครองผนึกจูเสิน แม้ว่าฮ่องเต้จะไม่ตำหนิเซียวเฉวียนก็คงเป็นเรื่องยากสำหรับเซียวเฉวียนที่จะมีชีวิตรอด

เซียวเฉวียนทำสิ่งที่เสี่ยงเช่นนี้ได้อย่างไร!

โย่วควนตกใจมากจนหัวใจของเขายังคงเต้นแรง

มู่เวยที่ไม่ได้รับคำตอบจากโย่วควน ปล่อยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แล้วหันไปมองมู่จิ่น มู่จิ่นที่เอาแต่สนทนากับเซียวเฉวียนมาตลอดทาง บางทีมู่จิ่นอาจรู้อะไรบ้าง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มู่เวยจะเปิดปาก เธอก็ถูกห้ามโดยการแสดงออกของมู่จิ่น เพราะมู่จิ่นก็มองเซียวเฉวียนด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนอย่างยิ่งในเวลานี้ และครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง

ตามความเข้าใจของมู่เวยเกี่ยวกับมู่จิ่น เมื่อมู่จิ่นกำลังคิด เขาจะเหมือนคนหูหนวก จะไม่สามารถได้ยินอะไรเลย

ในทะเลทรายอันกว้างใหญ่ ไม่มีอะไรอีกแล้ว

ผนึกจูเสินยังคงแขวนอยู่ในอากาศพร้อมกับแสงสีแดง รอให้เซียวเฉวียนเรียกเก็บ

ในช่วงเวลาที่ผนึกจูเสินและเซียวเฉวียนอยู่ด้วยกันนั้น ผนึกจูเสินและเซียวเฉวียนได้มีประสบการณ์หลายอย่างร่วมกัน มันรุกและถอยพร้อมกับเซียวเฉวียน จึงเข้าใจที่ลึกซึ้งอย่างยิ่งกับเซียวเฉวียน

ผนึกจูเสินเป็นพยานอย่างแท้จริงในทุกสิ่งที่เซียวเฉวียนทำนั้น ล้วนทำเพื่อต้าเว่ย และเซียวเฉวียนไม่ได้ทำอะไรที่รุนแรงไร้เหตุผล

ดังนั้น ผนึกจูเสินจึงเริ่มยอมรับเซียวเฉวียนอย่างช้าๆ และเต็มใจที่จะอยู่อย่างสงบสุขกับเซียวเฉวียน อาจกล่าวได้ว่าผนึกจูเสินนั้นยอมรับเซียวเฉวียนและเต็มใจที่จะรับใช้เซียวฉวนในฐานะผู้นำ มิฉะนั้น มันจะไม่มีผู้อื่นเป็นตัวเลือกอีก

เซียวเฉวียนมองไปที่ผนึกจูเสินสีแดงสด ผนึกจูเสินได้ช่วยเซียวเฉวียนมากตลอดทาง นอกจากนี้เซียวเฉวียนไม่เพียงแต่ได้รับปืนเท่านั้น แต่ยังเคลื่อนย้ายคลังอาวุธทั้งหมดด้วย ด้วยคลังอาวุธนี้ มันไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปสำหรับเซียวเฉวียนที่จะจัดการกับเว่ยเชียนชิว และชาวยุทธ์แท้ของเขา และถึงเวลาแล้วที่เซียวเฉวียนจะต้องคืนอิสรภาพของตราผนึกจูเสิน

“เฒ่าจู หากเจ้ายังต้องการกลับไปที่เกาะจูเสิน ตอนนี้เจ้าก็กลับไปได้เลย” แสงสีแดงของผนึกจูเสินนั้นแวววาวเล็กน้อย เซียวเฉวียนหรี่ตาลงครึ่งหนึ่งแล้วพูดอย่างสงบด้วยน้ำเสียงในใจ

ท้ายที่สุดแล้วเซียวเฉวียนได้บรรลุข้อตกลงกับผนึกจูเสินแล้ว หากผนึกจูเสินประพฤติตัวดีในร่างกายของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนจะพิจารณาปล่อยมันกลับไปที่เกาะจูเสิน

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะไม่ใช่คนที่ใส่ใจกับคำสัญญามากนัก แต่ผนึกจูเสินก็ช่วยเซียวเฉวียนได้มากตลอดทาง เพื่อตอบแทนความช่วยเหลืออันใจดีของผนึกจูเสิน เซียวเฉวียนควรให้อิสรภาพแก่ผนึกจูเสิน และปล่อยมันไปในสถานที่ที่มันต้องการ

เพื่อขอให้ผนึกเทพอายุพันปีประนีประนอมกับเซียวเฉวียนซึ่งเป็นร่างกายของมนุษย์ พูดตามตรง เซียวเฉวียนก็รู้สึกหดหู่ใจแทนผนึกจูเสินด้วย อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในเวลานั้นผิดปกติมาก ไม่ใช่ผนึกจูเสินจะประนีประนอม ก็คือเซียวเฉวียนต้องเสียชีวิต เซียวเฉวียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำเช่นนั้น

ในที่สุดก็ได้รับอิสระ ผนึกจูเสินต้องมีความสุขมาก

โดยไม่คาดคิด คำตอบจากผนึกจูเสินนั้นอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเซียวเฉวียน

ผนึกจูเสินกล่าวอย่างเคร่งขรึม: "หัวใจดาบตื่นขึ้นแล้ว เซียวเฉวียน ข้าไม่กลับไปที่เกาะจูเสินแล้ว"