พูดง่ายๆ ก็คือ เมื่อไม่มีปืนพกใช้งานโย่วควนที่ไม่มีทักษะการต่อสู้ก็สูญเสียความสามารถในการต่อต้านนักฆ่า และเซียวเฉวียนคนเดียวที่มีทักษะที่ยอดเยี่ยมก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ในไม่ช้าพวกเซียวเฉวียนก็หมดหนทาง
ให้ตายเถอะ!
พวกนักฆ่าเหล่านี้บีบบังคับเกินไป!
เดิมที เซียวเฉวียนคิดว่านักฆ่าไม่สามารถทำลายบาเรียได้ โดยมีบาเรียปกป้องพวกเขาทั้งสามคนจึงจะอยู่อย่างปลอดภัย
ไม่คิดว่า เซียวเฉวียนก็ยังประเมินความสามารถของนักฆ่าต่ำเกินไป
แท้จริงแล้ว นายท่านเป็นแบบไหนก็เลี้ยงลูกน้องแบบนั้น
จางเคอช่างลึกซึ้งเช่นนี้ นักฆ่าที่เขาเลี้ยงมาก็เป็นประเภทที่ลึกซึ้งเช่นกัน
แม้แต่บาเรียที่แม้แต่นักปราชญ์ก็ไม่สามารถเอาชนะได้ พวกนักฆ่าเหล่านี้ก็สร้างช่องว่างขึ้นมาได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเกรงขามมาก
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ลูกธนูพุ่งเข้าไปในบาเรียไม่หยุดหย่อนพวกเซียวเฉวียนต้องปกป้องชีวิตของตนด้วยการหลบหลีกไปทางซ้ายและทางขวา
เมื่อเห็น พวกเซียวเฉวียนไม่มีกำลังตอบโต้ ใบหน้าของนักฆ่าก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจและชั่วร้าย “เซียวเฉวียนข้าเห็นว่าบาเรียของเจ้าก็ไม่ดีเท่าไหร่”
จริง ๆ แล้วเป็นไปตามคำกล่าวที่ว่า “โลกนี้ไม่มีสิ่งที่ยาก แค่กลัวคนที่ตั้งใจ”
ถ้าวิธีถูกต้อง ไม่มีอะไรที่เอาชนะไม่ได้!
ฮ่าฮ่าฮ่า!
ถึงเวลาตายของเซียวเฉวียนแล้ว!
ส่วนคนชื่อโย่วควนหน้าตาดีขนาดนี้ ช่างเป็นเสน่ห์เหลือเกิน น่าจะขายได้ไม่น้อย
นักฆ่าที่เดิมทีคิดจะฆ่าโย่วควนเปลี่ยนใจชั่วคราว เขาจะไม่ฆ่าโย่วควนแต่จะขายโย่วควนเพื่อแลกกับเงินตรา
นอกจากนี้ นักฆ่ายังนึกขึ้นได้ว่าโย่วควนร้องเพลงละครได้ดีมาก เรียกได้ว่ามีทักษะหนึ่งอย่าง
โย่วควนที่มีทั้งหน้าตาและความสามารถเช่นนี้ จะต้องเป็นที่แย่งชิงกันอย่างแน่นอน
ยิ่งแย่งชิงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสามารถประมูลได้ในราคาสูงเท่านั้น
ว้าว!
เมื่อนึกถึงเงินขาว ๆ เหล่านั้น นักฆ่าก็ยิ้มอย่างมีความสุข เงินเป็นสิ่งหอมหวนที่สุดในโลก
ในเวลานี้ นักฆ่ารู้สึกขอบคุณมากที่พวกเขาไม่ได้ทำร้ายโย่วควน
โย่วควนเห็นชายร่างใหญ่คนหนึ่งมองมาที่ตัวเองด้วยสายตาหื่นกระหาย ทันใดนั้นก็รู้สึกรังเกียจอย่างสุดซึ้ง มองนักฆ่าด้วยสายตาที่ดุดัน
เมื่อได้ยินเสียงหัวใจของนักฆ่า เซียวเฉวียนเกือบจะหัวเราะออกมา “ฮ่า” เซียวเฉวียนในใจสงสารโย่วควนสามวินาที “หน้าตาของโย่วควนนั้นดีงามมาก ไม่เพียงแต่จะดึงดูดความสนใจของสาว ๆ เท่านั้น แม้แต่นักฆ่าก็ถูกความหล่อเหลาของโย่วควนดึงดูด”
ดูเหมือนว่าในสถานการณ์ที่ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ความหล่อของโย่วควนก็เป็นอันตรายแฝงอยู่เช่นกัน
หากโย่วควนหน้าตาดีถูกนักฆ่าขายไป รับรองไม่ได้ดีไปไหนแน่
มีชีวิตอยู่เช่นนี้ก็เหมือนตายทั้งเป็น
เซียวเฉวียนอดทนไม่ไหวจนหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทีของเหล่านักฆ่า
เดิมที นักฆ่าตั้งใจจะเยาะเย้ย เซียวเฉวียนแต่พวกเขากลับพบว่า เซียวเฉวียนไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย
ยิ่งไปกว่านั้น นักฆ่ายืนอยู่ตรงหน้า เซียวเฉวียนโดยมีเพียงบาเรียกั้นอยู่เท่านั้น แต่เซียวเฉวียนก็ยังไม่รู้สึกถึงอันตรายใด ๆ ยังคงทำหน้าเหม่อลอยราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง
จะตายอยู่แล้วยังทำเป็นเล่นอีก!
เคารพนักฆ่าบ้างได้ไหม?
เซียวเฉวียนไม่ได้ใส่ใจนักฆ่าเลยแม้แต่น้อย
พวกเขาเป็นนักฆ่าที่สามารถทำลายบาเรียของเซียวเฉวียนได้ ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เซียวเฉวียนสนใจอีกหรือ?
เซียวเฉวียนช่างหยิ่งยโสและดูถูกคนเหลือเกิน!
อะไรกัน?
นักฆ่าโกรธจนเกือบจะระเบิดออกมา “เซียวเฉวียน!ไปตายซะ!”
พูดจบ นักฆ่าก็เก็บเกาทัณฑ์ และดาบขึ้นแล้วเริ่มฟันบาเรีย
หากต้องการฆ่าเซียวเฉวียนพวกเขาจะต้องทำลายบาเรียให้สิ้นซากก่อน
ภายใต้การโจมตีอย่างหนักหน่วงของเหล่านักฆ่า บาเรียก็เริ่มแตกออกทีละน้อย และไม่นานก็พังทลายลง
อย่างไรก็ตาม บาเรียไม่ใช่บาเรียธรรมดา ในตอนที่มันพังทลายลง มันยังส่งเสียงระเบิดดังขึ้น ทำให้นักฆ่าต่างพากันหวาดกลัวจนก้มหน้าหลบ
ก็แค่ทิ้งนักฆ่าไว้ข้างหลังก็พอ
ส่วนนักฆ่าฝั่งนั้น เดิมคิดว่าเกาทัณฑ์ของพวกเขาจะต้องยิงโดนม้าสองตัว ใบหน้าของพวกเขาต่างก็ยิ้มอย่างมั่นใจว่าจะชนะแล้ว
แต่นักฆ่ามองดูเซียวเฉวียนหลบลูกธนูของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย และยิ่งหนีไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ ...
“อ๊า!เซียวเฉวียน!”
นักฆ่าอดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความโกรธ
นักฆ่าอยากจะฆ่าเซียวเฉวียนให้เป็นชิ้นเนื้อไปซะ!
“ตามไป!”
นักฆ่ายิ่งพ่ายแพ้ยิ่งกล้าหาญ ไม่ฆ่าเซียวเฉวียนนักฆ่าก็ไม่ยอมแพ้!
ความสำเร็จอยู่ที่จุดนี้!
ฆ่าเซียวเฉวียนพวกเขาก็สามารถออกจากซินเจียงอันยากจนและห่างไกลแห่งนี้ได้
แม้ว่าซินเจียงจะมีขนาดใหญ่และมีทรัพยากรมากมาย แต่เมื่อเทียบกับความมั่งคั่งของต้าเว่ยแล้ว มันก็ไม่มีอะไรเลย
ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนเกิดอะไรขึ้น ดันพาบรรดาผู้สมัครเข้ามาฝึกฝนที่ซินเจียง
ทุกมุมของต้าเว่ยก็เหมาะแก่การฝึกฝนไม่แพ้ซินเจียงเลย
อย่างไรก็ตาม ข้อดีเดียวของเซียวเฉวียนที่มาที่ซินเจียงก็คือ แม้เซียวเฉวียนจะตายแล้ว ก็กลัวว่าจะไม่มีคนสนใจ ประหยัดความยุ่งยากได้มากมาย
เพื่อไม่ให้พลาดโอกาสนี้ เพื่อที่พวกเขาจะได้กลับไปรายงานต่อต้าเว่ยได้อย่างรวดเร็ว คราวนี้ก็วิ่งด้วยนักฆ่ายความเร็วของม้าเช่นกัน รวบรวมแรงกายและวิ่งอย่างสุดกำลังเพื่อฆ่าเซียวเฉวียน
.........
.........
พระราชวังซินเจียง
ภายใต้ความคาดหวังอันสูงสุดของทุกคน ราชินีในที่สุดก็ตื่นขึ้นมาและลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ
คำพูดแรกที่ราชินีพูดคือ “เจ๋อเอ๋อร์ เจ๋อเอ๋อร์”
นางคิดว่ากษัตริย์ได้ส่งคนไปรับองค์ชายหมิงเจ๋อจากคุกน้ำแข็งแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
อ่านแรกๆก็สนุกนะแต่อ่านไปสักพักก็งงกับตรรกะของนักเขียน..นักเขียนจีนนี่โนทัศน์แปลกๆรื่องราวไล่เรียงไปเหมือนมีเหตุผลอยู่ก็กลับไร้เหตุผลดื้อๆซะงั้นคงอ่านไปต่อไม่ได้แล้วมันช่างทำร้ายจิตใจคนอ่านเป็นระยะอ่านไปรู้สึกหนืดๆไม่ไหลลื่นเลย...
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...