ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1119

“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่ได้สนใจเรื่องของคนในราชสำนักมากนัก และไม่รู้ว่าคนที่แต่งงานกับองค์หญิงแห่งซินเจียงนั้นเป็นราชครูจริงๆ“ เซียวเฉวียนพูดโดยไม่กระพริบตา

“เข้าใจ เข้าใจ” หูเฟยแสดงความเข้าใจครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นถามว่า "เช่นนั้นคุณชายเซียว พอรู้ชื่อจริงของราชครูของพวกท่านหรือไม่?"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เซียวเฉวียนก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งในใจ

รู้สิ แน่นอนว่าเซียวเฉวียนรู้

ราชครูหน่ะ ก็ชื่อเซียวเฉวียน

ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าในเวลานี้ด้วย!

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนรู้สึกว่า แม้ว่าเขาจะพูดความจริง หูเฟยก็อาจจะไม่เชื่อ

“ข้าคือราชครู“ เซียวเฉวียนพูดอย่างเรียบเฉย ด้วยสีหน้าจะเชื่อไม่ก็ได้

ยิ่งเซียวเฉวียนทำท่าทีเช่นนี้ คนอื่นก็จะยิ่งไม่เชื่อมากขึ้น

อย่างที่คาดไว้ หูเฟยไม่เชื่อ: “คุณชายเซียวโปรดหยุดล้อเล่นเถอะ“

เซียวเฉวียนที่ยังเด็กมาก จัสามารถเป็นราชครูได้อย่างไร

ตลอดทุกยุคทุกสมัย ใครที่เป็นราชครูมีใครที่ไม่ใช่คนผมหงอกแล้ว?

ฮือฮือฮือ

องค์หญิงที่สวยงามราวกับนางฟ้าของพวกเขา ต้องแต่งงานกับชายชรา…

ดอกไม้ที่ติดอยู่บนมูลวัวเน่าๆ

สิ่งนี้ทำให้หูเฟยไม่พอใจมากกว่าที่รู้ว่าองค์หญิงแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์

มีสิทธิ์อะไร

หูเฟยด้อยกว่าชายชราตรงไหน?

ไม่!

หูเฟยต้องพาองค์หญิงกลับมา ทำให้องค์หญิงเป็นผู้หญิงของเขา

"ใต้เท้าหู ข้าไม่ได้ล้อเล่น“ เซี่ยวเฉวียนพูดอย่างจริงจัง “ถ้าท่านไม่เชื่อข้า ลองถามเขาดูว่าราชครูชื่ออะไร"

เซียวเฉวียนชี้ไปที่เด็กรับใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ

"บอกข้าหน่อยว่าราชครูแห่งต้าเว่ยชื่ออะไร?“ หูเฟยหันกลับมาแล้วถาม

”เซียวเฉวียน“ เด็กรับใช้ตอบอย่างคล่องแคล่ว

“เซียว... เฉวียนเหรอ?“ หูเฟยไม่โต้ตอบสักครู่ เขาแค่รู้สึกว่าชื่อนี้ฟังดูคุ้นหูนัก

“คุณชายเซียว นามสกุลของท่านก็คือเซียว เป็นไปได้ไหมว่าท่านและราชครูเป็นเชื้อสายของตระกูลเซียว?“ เมื่อวานนี้ เซียวเฉวียนได้แจ้งชื่อของเขาให้หูเฟยฟัง หูเฟยจำไม่ได้ เขาเอาแต่เรียกเขาว่าคุณชายเซียว คุณชายเซียว เขาจำได้แค่ว่านามสกุลของเซียวเฉวียนคือเซียว

ในความเห็นของหูเฟย มันมีแนวโน้มว่าเซียวเฉวียนไม่ได้บอกความจริงกับหูเฟย เซียวเฉวียนซ่อนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับราชครูไว้

"ไม่ ข้าก็คือเซียวเฉวียน ข้าเป็นราชครูแห่งต้าเว่ย เป็นราชบุตรเขยแห่งซินเจียง“ เซียวเฉวียนมองหูเฟยด้วยรอยยิ้มจางๆ “ถ้าท่านยังไม่เชื่อ ลองดูนี่ได้”

หลังจากนั้น เซียวเฉวียนก็หยิบป้ายหยกที่องค์หญิงมอบให้เขาออกมา

ป้ายหยกนี้เป็นของราชวงศ์แห่งซินเจียง ถ้าไม่ใช่ของขวัญจากราชวงศ์ เซียวเฉวียนจะได้สิ่งนี้จากที่ไหนได้?

เมื่อได้เห็นป้ายหยกหูเฟยอดไม่ได้ที่จะเชื่อ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างและมองไปที่เซียวเฉวียน: "เจ้า เจ้าคือเซียวเฉวียนจริงๆ หรือ? "

"เป็นเรื่องจริงที่ข้าก็คือราชครูแห่งต้าเว่ย“ เซียวเฉวียนพูดอย่างสงบ เขามองไปที่หูเฟยอย่างมีความหมาย “เจ้ายังกล้าคิดถึงภรรยาของข้าอีกหรือไม่?"

โทษของหูเฟยในการโลภภรรยาของเซียวเฉวียนนั้นไม่อาจให้อภัยได้!

อย่างไรก็ตาม หากหูเฟยล้มเลิกความคิดนี้ ต่อจากนี้ไปเซียวเฉวียนก็สามารถพิจารณาไว้ชีวิตของเขาได้

ไว้ชีวิตของหูเฟยนั้นได้อยู่แล้ว แต่ต่อจากนี้ไปหูเฟยไม่ต้องไม่ทำเรื่องชั่วช้าผิดศีลธรรมอีก ประพฤติตัวสะอาดไร้มลทิน เป็นข้าหลวงที่รับใช้ราษฎรด้วยใจจริง

หูเฟยผู้เคยชินกับการเผด็จการในชีวิต อยากให้เขาเปลี่ยนไปทำในสิ่งที่ถูกต้อง?

นั่นยากกว่าการขึ้นสวรรค์

อยากให้หูเฟยปล่อยวางองค์หญิง?

นั่นเป็นไปไม่ได้!

อาจกล่าวได้ว่าองค์หญิงคือความหลงใหลของหูเฟย!

ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าบุคคลตรงหน้าเขาคือเซียวเฉวียน เป็นราชครูแห่งต้าเว่ย แล้วยังไงล่ะ?

หูเฟยไม่เห็นอะไรที่ทรงพลังเกี่ยวกับเขา

ยิ่งตอนนี้เซียวเฉวียนอยู่คนเดียวในบ้านของตระกูลหู มันง่ายสำหรับหูเฟยที่จะปล่อยให้เซียวเฉวียนตายที่นี่