ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1182

“ท่าน!” อีกนิดเดียวจางเคอก็แทบจะอาละวาดใส่จางจิ่นแล้ว

สิ่งที่จางเคอพูดนั้นหมายความว่า จางจิ่นนั้นไร้ประโยชน์เป็นตัวถ่วงของตระกูลจาง

เมื่อก่อนจางเคอจะถามความคิดเห็นของจางจิ่นในทุกอย่าง และจางจิ่นก็ได้กล่าวว่าตัวเองนั้นก็จะฟังคำพูดของจางเคอ มีครั้งเดียวที่เขาไม่เชื่อฟังคำพูดของจางจิ่นคือหลังจากที่จางเคอได้รับเลือกเป็นขุนนาง เขาก็ไปอยู่ฝ่ายฮ่องเต้

ตั้งแต่นั้นมาจางจิ่นและจางเคอก็แทบจะไม่มีการสนทนาอันใดกันเลย

และด้วยเหตุผลบางประการ จางเคอก็เลือกไปขอที่พึ่งกับเว่ยเชียนชิว และทํางานร่วมกับจางจิ่นเพื่อทํางานให้กับเว่ยเชียนชิว

จางจิ่นไม่รู้เหตุผลนั้นเลย แม้ว่าจางจิ่นจะส่งคนไปสืบ แต่ก็ไม่ได้เบาะแสอะไร

ภายใต้การตรวจสอบของจางจิ่นอีกครั้ง จางเคอพูดเพียงประโยคเดียวว่า “ฮ่องเต้นั่นช่างไร้ความสามารถ มันไม่คู่ควรที่จางเคอจะไปรับใช้” เพื่อตอบคำถามที่จางจิ่นนั้นสงสัย

ต่อให้มากกว่านี้ แต่จางจิ่นก็พูดอะไรไม่ออกแล้ว

หลังจากที่ทั้งสองทํางานให้เว่ยเชียนชิวร่วมกัน จางเคอก็เริ่มกลับมาเคารพจางจิ่นอีกครั้ง ทั้งสองลุงหลานชายก็ไม่เคยโกรธเคืองกันอีก

นี่เป็นครั้งเเรก

จางเคอไม่อยากพูดกับคนใจปลาใจซิวอย่างจางจิ่นแม้แต่คำเดียว เขาตั้งใจเมินจางจิ่น

เเต่จางจิ่นก็ไม่ยอมเเพ้ที่จะเกลี้ยกล่อมจางเคอ เขากำลังไปได้ดีและเตือนสถานการณ์ปัจจุบันของจางเคอด้วยความหวังดี

สรุปก็คือจางจิ่นตั้งใจจะเข้าใกล้ค่ายของฮ้องเต้ให้มากขึ้น เเละเขาก็หวังว่าจางเคอก็จะเข้าใกล้ฮ่องเต้ไปพร้อมๆกับเขา

แต่มันกลายเป็นเรื่องตลกเมื่อเรื่องนี้ไปถึงหูของจางเคอ เขาหัวเราะอย่างเย็นชาว่า “สเด็จลุง ท่านมีอายุมาถึงขนาดนี้เเล้ว ทำไมท่านถึงยังได้ไร้เดียงสาเช่นนี้? ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นหรอก ถ้าท่านไม่ได้รับการสนับสนุนจากกองกำลังของเจียนกั๋ว ท่านยังจะได้เลื่อนตำเเหน่งเป็นอัครเสนาบดีได้หรือไม่?”

“เลิกเพ้อเจ้อได้เเล้ว! เซียวเฉวียนเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดในตำเเหน่งอัครเสนาบดีของฮ่องเต้” เมื่อพูดถึงเซียวเฉวียนจางเคอก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง

ไม่ว่าจะเป็นภูมิหลังหรือความสามารถของจางเคอ มันไม่สามารถดีไปกว่าเซียวเฉวียนได้เลยหรือ?

เหตุใดเรื่องดีๆถึงเกิดขึ้นกับเซียวเฉวียนอยู่เสมอ เขามีดีอะไรงั้นหรือ?

องค์หญิงต้าถงแต่งงานกับเซียวเฉวียน

ประมุขแห่งชิงหยวนก็คือเซียวเฉวียน

ราชครูก็คือเซียวเฉวียน

ฮ่องเต้ยังตั้งใจให้เซียวเฉวียนได้ตำเเหน่งอัครเสนาบดี

เพราะเหตุใดกัน!

และฮ่องเต้ก็ชื่นชอบเซียวเฉวียนเป็นพิเศษ นี่มันก็ลำเอียงเกินไปเเล้ว

มันทำให้จางเคอไม่พอใจ!

ตำเเหน่งอัครเสนาบดี มันคือสิ่งที่จางจิ่นนั้นหมกมุ่น

เมื่อเผชิญกับชีวิตเเละชื่อเสียงของตระกูล จางจิ่นก็รู้สึกว่าตอนนี้ควรหยุดหมกมุ่นเรื่องตำแหน่งอัครเสนาบดีชั่วคราว แล้วกลับมาสนใจเรื่องอื่นที่สำคัญกว่านี้ก่อนจะดีเสียกว่า

เเค่มีชีวิตเเละชื่อเสียงของตระกูล เพียงเเค่จางจิ่นยังดำรงตำเเหน่งอัครเสนาบดีอยู่ เขาก็ยังมีโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อชิงตำเเหน่งอัครเสนาบดี เเละยังมีโอกาสที่จะได้ต่อสู้กับเซียวเฉวียน

ดังนั้นจางจิ่นจึงตัดสินใจในครั้งนี้ว่าจะเข้าใกล้ค่ายฮ่องเต้ให้มากขึ้น

จางจิ่นยังคงยืนยันในความคิดเห็นของตัวเอง “เคอเอ๋อร์ ตอนนี้พวกเราควรคิดเรื่องรักษาชีวิตและชื่อเสียงของตระกูลจางก่อน”

“ดูคนที่อยู่ข้างหลังนั่นสิ ถ้าวันนี้พวกเราทําอะไรพลาดไปแล้วเมื่อเรื่องถูกเปิดเผย คนเหล่านี้จะถีบพวกเราลงเหวเป็นแน่ หรือแม้แต่คนในตระกูลจางก็เช่นกัน” จางจิ่นพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเกลี้ยกล่อมจางเคอ “เรื่องเมื่อวานนี้พลเรือนที่จวนจางชุมนุมกันสาปแช่งเจียนกั๋ว ข้าเดาว่าเจ้าก็น่าจะรู้เรื่องนี้”

ย้อนกลับไปเมื่อก่อน คนเหล่านี้จะกล้าดูถูกเว่ยเชียวชิวอย่างบ้าคลั่งเช่นนั้นได้อย่างไร?

นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน?

เว่ยเชียนชิวใกล้ถึงจุดดับแล้วรึ!

จางจิ่นไม่พูดประโยคหลังจากนั้น เชื่อจางเคอคงจะเข้าใจส่วนที่เหลือเอง

เป็นเรื่องฉลาดที่จะทิ้งความมืดนี้ และหันกลับไปหาทางสว่างให้เร็วที่สุด!

แต่ในเรื่องนี้ ทำให้เห็นได้ชัดว่าจางเคอตั้งใจอย่างแน่วแน่มาก เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “เสด็จลุงไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้แล้ว และยังเป็นคำเดิมว่า ถ้าหากท่านไม่อยากทำ ข้าก็จะไม่บังคับ แต่อย่ายุ่งกับเรื่องของข้า”

หลังจากพูดจบ จางเคอยืนอยู่ข้างๆและสะบัดแขนเสื้อด้วยความโกรธ และสร้างเขตแดนระหว่างจางจิ่นขึ้น

ในเมื่อเส้นทางเลือกไม่เหมือนกัน ก็ไม่สามารถที่จะทำงานร่วมกันได้อีก!

หลังจากนั้นจางเคอและจางจิ่นก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกต่อไป!