ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1231

แต่ทว่า ราษฎรได้เพียงโกรธ แม้ว่าพวกเขาจะพลิกทั้งเมืองหลวง ก็ไม่เห็นเงาของเว่ยเชียนชิวเลย

สิ่งนี้ทำให้ราษฎรตื่นตัวมากขึ้น และพวกเขาเชื่อว่าเว่ยเชียนชิวจะปล้นกองทุนบรรเทาภัยพิบัติได้จริงๆ

มิเช่นนั้น ทำไมเว่ยเชียนชิวถึงได้ซ่อนตัวได้อย่างดีนัก?

ต้องเพราะซ่อนตัวเพื่อสมรู้ร่วมคิดในการปล้นกองทุนบรรเทาภัยพิบัติแน่ๆ

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ความไม่พอใจในใจของผู้คนที่มีต่อเว่ยเชียนชิวก็เพิ่มสูงขึ้นถึงขีดสุดในทันที

มีอย่างที่ไหน เป็นถึงเจียนกั๋วมาโลภแม้แต่เงินทุนบรรเทาภัยพิบัติเพื่อช่วยเหลือราษฎรให้พ้นจากความยากลำบากเช่นนี้ได้

ช่างไร้ยางอายและไร้มนุษยธรรมจริงๆ!

กองทุนบรรเทาภัยพิบัติเป็นความหวังของประชาชน ไม่อาจให้มีข้อผิดพลาดได้

ต่อมา เมืองหลวงเข้าสู่ราษฎรต่างตื่นตัว ไม่ละทิ้งการค้นหาและเตรียมพร้อมสำหรับเว่ยเฉียนชิว

......

......

บ้านของหวังหลิน

หวังหลินรับคำสั่งของเว่ยเชียนชิว ออกไปสอบถามเกี่ยวกับข่าว

เว่ยเชียนชิวนอนบนเก้าอี้ไท่ซือ หลับตาเพื่อพักผ่อน

เว่ยเชียนชิวที่เคยนั่งบนเก้าอี้ที่แข็งแรง รู้สึกประหม่าและอึดอัดอย่างยิ่งเมื่อนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นที่อาจล้มลงได้ทุกเมื่อ

ดังนั้นเว่ยเชียนชิวจึงแอบติดต่อกับหมาป่าดำ ให้หมาป่าดำหาเก้าอี้ไท่ซือให้เขา

มีเพียงเก้าอี้ไท่ซือที่นั่งสบายและปลอดภัย

เว่ยเชียนชิวถอนหายใจในใจ

ในเวลานี้เว่ยเชียนชิวอารมณ์ดีอย่างน่าประหลาดใจ

เรื่องชิงกองทุนบรรเทาภัยพิบัติ เว่ยเชียนชิวสั่งให้หมาป่าดำเตรียมการแล้ว ด้วยความสามารถของหมาป่าดำและชาวยุทธ์แท้ มันง่ายพอๆ กับการหยิบของในกระเป๋า

ฮ่าฮ่าฮ่า!

หกล้านเจ็ดแสนแปดหมื่นตำลึงทอง ไม่มีปัญหาในการสร้างจวนเจียนกั๋วที่เคลือบทองหลังหนึ่งเลยล่ะ!

ถ้ามีจวนเจียนกั๋ว เว่ยเชียนชิวไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนตัวอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม คนคำนวณหรือจะสู้ฟ้าลิขิต

ไม่ พูดให้ถูกคือ เว่ยเชียนชิวคำนวณ หรือจะสู้เซียวเฉวียนคำนวณ

หมาป่าดำจากไปไม่นานก็กลับมา เขากัดฟันและพูดอย่างกล้าหาญ: "ท่านเจียนกั๋ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!"

เรื่องนี้ เว่ยเชียนชิวจะรู้ในไม่ช้าก็เร็ว ถ้าเขาบอกก่อนหน้านี้ เขาจะไม่นิ่งเฉยขนาดนี้

เมื่อได้ยินเช่นนี้เว่ยเชียนชิวก็ขมวดคิ้วและพูดด้วยความโกรธ: "บอกข้ามา เกิดอะไรขึ้น?"

เป็นเรื่องยากที่จะอารมณ์ดี แต่หมาป่าดำก็วิ่งมาบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ ส่งผลเสียต่ออารมณ์จริงๆ

"พอข้าน้อยเข้าไปในประตูเมือง ก็ได้ยินว่าคนในเมืองแพร่ข่าวลือว่าท่านเจียนกั๋วกำลังจะปล้นกองทุนบรรเทาภัยพิบัติ เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้วขอรับ” หมาป่าดำแอบเช็ดเหงื่อเย็น ยืนก้มหน้าลงไม่กล้ามองเว่ยเชียนชิว

มากกว่าความครึกโครม หากเว่ยเชียนชิวปรากฏตัวที่เมืองหลวงในเวลานี้ ชาวเมืองหลวงจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ

ถึงแม้จะฉีกไม่ออก ก็ยังต้องฉีก

อะไรนะ!

เมื่อเว่ยเชียนชิวได้ยินสิ่งนี้ นัยน์ตาของเขาสั่นเทา ความโกรธของเขาเพิ่มสูงขึ้น และทั้งร่างกายของเขาก็สั่นด้วยความโกรธ

บัดซบจริง!

นี่ต้องเป็นแผนของเซียวเฉวียน!

ก่อนที่เว่ยเชียนชิวจะดำเนินการปล้นกองทุนบรรเทาภัยพิบัติ เซียวเฉวียนได้ปิดกั้นทางออกของเขาไว้แล้ว

เซียวเฉวียนเจ้าหมอนี่เก่งจริงๆ!

"ปัง!" ด้วยเสียงเว่ยเชียนชิวตบโต๊ะข้างๆ เขาด้วยฝ่ามือเดียว

หมาป่าดำเหลือบมองเว่ยเชียนชิวด้วยความสับสน

เมื่อเห็นสิ่งนี้เว่ยเชียนชิวอธิบายว่า: "ในเวลานี้ เราต้องปกป้องกองทุนบรรเทาภัยพิบัติให้ตกไปอยู่ในมือของชาวเมืองหลวงอย่างปลอดภัย เราต้องไม่ปล่อยให้ผู้อื่นมาคิดไม่ดีกับกองทุนบรรเทาภัยพิบัติ"

พูดง่ายๆ เว่ยเชียนชิวไม่สามารถขโมยเงินจำนวนนี้ได้ในขณะนี้

ไม่เพียงเท่านั้น ตามที่เซียวเฉวียนคาดไว้ เว่ยเชียนชิวจะต้องส่งคนไปแอบปกป้องเงินเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นปล้นเงิน แล้วมาใส่ร้ายเว่ยเชียนชิว จนทำให้เว่ยเชียนชิวต้องมารับผิดแทน

ด้านนอกประตู เซียวเฉวียนซึ่งได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้ เดินเข้ามาอย่างสบายๆ และพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ: "ท่านเจียนกั๋ว สมแล้วที่เป็นเสาหลักของต้าเว่ยจริงๆ ในช่วงเวลาวิกฤติ ยังคงห่วงใยราษฎร”

“ถ้าคนในเมืองรู้ความคิดของท่านเจียนกั๋ว ผู้คนจะไม่เข้าใจผิดท่านเจียนกั๋วเช่นนี้" หลังจากพูดเช่นนั้น เซียวเฉวียนก็หยุด มองไปที่เว่ยเชียนชิวอด้วยตาเป็นประกาย

จากการจ้องมองของเซียวเฉวียน ดวงตาของเว่ยเชียนชิวที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาจ้องตรงไปที่เซียวเฉวียนและพูดอย่างดุเดือด: "เซียวเฉวียน! อย่าได้ใจเร็วเกินไป!"

ในเวลานี้ ในที่สุดหวังหลินก็เข้าใจแล้วว่าข่าวลือในเมืองหลวงไม่ใช่ข่าวลือ เว่ยเชียนชิววางแผนที่จะปล้นกองทุนบรรเทาภัยพิบัติจริงๆ

สวรรค์!

เว่ยเชียนชิวกล้าดียังไงถึงทำสิ่งที่ทำให้สาธารณชนขุ่นเคือง?

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่านี่คือเงินช่วยชีวิตราษฎร

ความคิดร้ายเช่นนี้ เว่ยเชียนชิวก็กล้าคิดด้วยหรือ?

ในทันที ความชื่นชมของหวังหลินที่มีต่อเว่ยเชียนชิวลดลงอย่างมาก จนเขาดูถูกเว่ยเชียนชิวในใจของเขาด้วย

แม้ว่าหวังหลินจะกระตือรือร้นที่จะประสบความสำเร็จ อยากปีนต้นไม้ใหญ่อย่างเว่ยเชียนชิว เพื่อตรงไปยังเมฆนภา

แต่หวังหลินมาจากครอบครัวที่ยากจน ชีวิตของราษฎรนั้นยากลำบากเพียงใดหวังหลินก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

หวังหลินไม่สามารถทำสิ่งที่เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของราษฎรเช่นนี้ได้

อย่างไรก็ตาม ภายนอก หวังหลินไม่ได้พูดอะไรเลย เพื่อไม่ให้กระตุ้นความโกรธเกรี้ยวราวสายฟ้าของเว่ยเชียนชิวอีกครั้ง

ทันทีที่เห็นเซียวเฉวียนมา หมาป่าดำก็ตื่นตัวมากขึ้นทันที ให้ความระวังกับคำพูดและการกระทำของเซียวเฉวียนอย่างใกล้ชิด เพื่อป้องกันไม่ให้เซียวเฉวียนใช้กลอุบายสกปรก ทำให้เว่ยเชียนชิวเกิดผลเสียเปรียบ