ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1285

แม้ว่าโย่วควนจะเชื่อคำพูดของฉินซูโหรวอย่างซึ่งน่าไว้ใจ แต่ก็จำเป็นต้องยืนยันกับเซียวเฉวียนอีกครั้ง

ไม่กลัวสิ่งที่คาดไว้ แต่กลัวสิ่งที่คาดไม่ถึง

ระวังให้ดีจะประคองเรือได้พันปี ดังนั้นการระมัดระวังจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอ

เซียวเฉวียนได้ยินสิ่งนี้จึงพูดอย่างสงบ: "ใช่ เจ้าแค่บอกโย่วควนตั้งใจสอนนางก็พอ"

"ได้ขอรับ" เหมิงเอ้าอารมณ์ดีหลังจากได้ติดต่อกับซุปเปอร์ไอดอล

ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว แต่เหมิงเอ้ายังคงอยากคุยกับไอดอลของเขา เขาพูดไม่หยุด: "นายท่าน ท่านมาถึงรัฐมู่อวิ๋นแล้วหรือยัง? มาอธิบายรัฐมู่อวิ๋นว่าเป็นอย่างไรให้กับข้าน้อยฟังหน่อยโดยเร็ว เติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นของข้าน้อยด้วยเถิด"

เซียวเฉวียนอดไม่ได้ที่จะกลอกตาให้เหมิงเอ้าแต่เขาไม่สามารถลบล้างความอยากรู้อยากเห็นของเหมิงเอ้าได้ เขาพูดอย่างจริงจัง: "รัฐมู่อวิ๋นหน่ะ มีภูเขา มีน้ำ มีผู้คน และยังมีทรัพย์สมบัติที่นับไม่ถ้วน โอ้ ยังมีอาหารที่อร่อยอีกมากมาย ซึ่งเจริญรุ่งเรืองกว่าเมืองหลวง"

“หา? รัฐมู่อวิ๋นอุดมสมบูรณ์มากเช่นนี้เลยหรือ?“ เหมิงเอ้าตกตะลึง

มันเป็นดินแดนศักดินาของราชวงศ์เท่านนั้น จะเจริญรุ่งเรืองกว่าเมืองหลวงได้อย่างไร?

เหมิงเอ้าอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างสงสัยเล็กน้อย: "นายท่าน ท่านไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?"

เอ๋ เป็นเรื่องยากที่เหมิงเอ้าจะสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เซียวเฉวียนพูด ซึ่งหาได้ยากมาก

เคยมีครั้งไหนในอดีตที่เขาไม่เชื่อคำพูดของเซียวเฉวียน?

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า แม้ว่าเซียวเฉวียนจะบอกว่าตดมีกลิ่นหอม แต่เหมิงเอ้าก็เชื่อเช่นนั้น

อย่างไรก็ตามเซียวเฉวียนไม่ได้ล้อเล่นกับเหมิงเอ้า เนื่องจากเมืองหลวงในตอนนี้ ดูเหมือนมีสถานที่หลายแห่งที่ร่ำรวยกว่าอีก

ยิ่งไปกว่านั้น รัฐมู่อวิ๋นยังเป็นสถานที่ขึ้นชื่อซึ่งที่ดินทุกตารางนิ้วมีค่ามีความเจริญรุ่งเรืองมากกว่าเมืองหลวง จึงไม่เป็นที่น่าแปลกใจ

แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเซียวเฉวียนตามคำพูดที่ว่าที่ดินทุกตารางนิ้วมีค่าทุกตารางนิ้ว เซียวเฉวียนยังคงไม่รู้โฉมหน้าที่แท้จริงของรัฐมู่อวิ๋น

เนื่องจากเซียวเฉวียนเพียงยืนอยู่ที่ชายแดนของรัฐมู่อวิ๋นในเวลานี้ และยังไม่ได้เข้าสู่รัฐมู่อวิ๋น

“เหมิงเอ้า เจ้ากำลังพูดอะไร? ด้วยสถานการณ์ของเมืองหลวงในตอนนี้ สามารถเทียบเคียงได้กับสถานที่อื่นได้อีกหรือ?” เซียวเฉวียนถามกลับ

นี่...

ดูเหมือนจะสมเหตุสมผล

ท้ายที่สุด หลังจากที่เมืองหลวงถูกไฟไหม้และน้ำท่วมทำลายล้าง มันก็เสื่อมโทรมลงจริงๆ ไม่ต่างจากซากปรักหักพัง

โชคดีที่การฟื้นฟูได้เริ่มขึ้นแล้ว แม้ว่าจะยังไม่เสร็จสิ้น แต่ก็เห็นได้ว่าเมืองหลวงในอนาคตจะสวยงามและเจริญรุ่งเรืองอย่างยิ่ง

จวนเซียวตั้งอยู่ในเมืองหลวง และเมืองหลวงเป็นรากฐานของเซียวเฉวียน

พูดง่ายๆ ก็คือเหมิงเอ้าถือว่าเมืองหลวงเป็นบ้านเกิดของเซียวเฉวียนและบ้านเกิดของเขาเอง

เขาไม่อนุญาตให้ใครประณามเมืองหลวง แม้แต่เซียวเฉวียนก็ตาม

เหมิงเอ้าโต้กลับ: "นายท่าน เมืองหลวงจะสามารถฟื้นฟูความเจริญรุ่งเรืองเหมือนในอดีตได้ในไม่ช้า ไม่ว่ารัฐมู่อวิ๋นจะร่ำรวยเพียงใด ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้อย่างแน่นอน"

เขายังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับรัฐมู่อวิ๋นมากนัก ดังนั้นเซียวเฉวียนรู้สึกว่าเขาไม่สามารถหักล้างเหมิงเอ้าได้ในขณะนี้ เขาตอบได้เพียง: "ใช่ เจ้าพูดถูก"

อันที่จริงเมื่อเปรียบเทียบกับเมืองหลวงแล้ว ไม่ว่ารัฐมู่อวิ๋นจะร่ำรวยหรือไม่ ไม่ใช่จุดสนใจของเซียวเฉวียน ยิ่งไม่ใช่สิ่งที่เซียวเฉวียนควรกังวล

ทำไมไม่ใช้โอกาสนี้จัดการกับเรื่องนี้แทนที่จะโต้เถียงกับเหมิงเอ้าล่ะ?

หลังจากที่เซียวเฉวียนประนีประนอม เหมิงเอ้าก็เหมือนกับไก่ที่ได้รับชัยชนะ พูดอย่างภาคภูมิใจว่า: "ถูกต้องแล้ว เมืองหลวงต้องเป็นที่หนึ่ง"

“ยังไงก็ตาม นายท่าน เมื่อไหร่ท่านจะพาข้าไปดู แม้ว่ารัฐมู่อวิ๋นจะด้อยกว่าเมืองหลวง แต่ข้าอยากเห็นว่าดินแดนที่มีที่ดินมากมายนี้หน้าตาเป็นอย่างไร” เหมิงเอ้าพูดอย่างกระตือรือร้นและใช้โอกาสพูดถึงคำสัญญาของเซียวเฉวียน

เขาบอกว่าเขาจะพาเหมิงเอ้าไปด้วยในครั้งต่อไป

เป็นการมาใหม่ ไม่คุ้นเคยกับสถานที่นี้ และไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีอันตรายอะไรบ้าง

ไม่รู้ว่ามีคนมากเท่าไหร่คอยแอบดู

ระวังไว้จะดีกว่า

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่า จางจิ่นแปรพักตร์ไปยังฝั่งของฮ่องเต้ ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ได้ว่า ตอนนี้ จางจิ่นและเซียวเฉวียนปรองดองแล้ว

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเซียวเฉวียนออกเดินทางช้ากว่าจางจิ่น และไม่มีใครเห็นร่างของเซียวเฉวียนนำเขาไป ตอนนี้เซียวเฉวียนมาถึงรัฐมู่อวิ๋นก่อนจางจิ่น ซึ่งทำให้จางจิ่นประหลาดใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม จางจิ่นรีบระงับอาการประหลาดใจนี้อย่างรวดเร็ว และแทนที่ด้วยรูปลักษณ์ที่มพึงพอใจ

ทุกคนรู้ดีว่าจางจิ่นและเซียวเฉวียนขัดแย้งกันมาตลอด

เมื่อเห็นเซียวเฉวียน จางจิ่นก็แสดงท่าทางนี้ออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

สำหรับเซียวเฉวียน เมื่อเขาเห็นจางจิ่นหยุดอยู่ห่างจากเขาเพียงสามเมตร เขาก็เลิกคิ้ว ดวงตาของเขาเป็นประกายและพูดพร้อมกับล้อเลียน: "โลกกว้างใหญ่เช่นนี้ ไม่คิดว่าจะได้เจอกับใต้เท้าจางที่นี่ ใต้เท้าจางคงมิใช่คอยติดตามข้ามาหรอกใช่ไหม?”

องครักษ์คนหนึ่งที่อยู่ข้างจางจิ่นเห็นว่ามีเพียงไป๋ฉี่อยู่ข้างเซียวเฉวียน ดังนั้นเขาจึงไม่มีเซียวเฉวียนไว้ในสายตา เขาพูดด้วยสีหน้าดุร้าย: "บังอาจ กล้าดียังไงมาพูดกับใต้เท้าเช่นนี้!"

“บังอาจ กล้าดียังไงมาพูดกับนายท่านของข้าเช่นนี้!" ไป๋ฉี่ได้ยินดังนั้นก็โต้กลับทันที "ฝ่าบาทองค์ปัจจุบัน เห็นนายท่านของข้า ยังต้องคารวะทักทาย เจ้าแค่องครักษ์ กล้าล่วงเกินนายท่านของข้า ช่างกล้าจริงๆ!”

องครักษ์คนนั้นถูกไป๋ฉี่ต่อต้านจนต้องตกตะลึงพูดไม่ออกทันที

แต่เมื่อถูกทาสคุนหลุนกดดันมาก องครักษ์ก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เขาจ้องมองไป๋ฉี่ด้วยความโกรธและต้องการต่อต้าน แต่ความจริงก็เป็นไปตามที่ไป๋ฉี่พูด เขาซึ่งเป็นองครักษ์ไม่สามารถหยาบคายกับเซียวเฉวียนได้

ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงจางจิ่นด้วย

ใครให้ชีวิตของเซียวเฉวียนประสบความสำเร็จ เขาปีนขึ้นไปบนต้นไม้สูงอย่างฮ่องเต้ จนกลายเป็นราชครู