ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1296

คฤหาสน์หลังนี้ตั้งอยู่บนภูเขาส่วนตัวหลังหนึ่ง สร้างขึ้นบนเนินเขา ล้อมรอบด้วยภูเขาและซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ

หากไม่ได้มองจากมุมสูงลงมา คงไม่มีใครรู้ว่าที่นี่มีคฤหาสน์หลังนี้อยู่

ที่นี่เป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การซ่อนตัว

“คุณชายเจิน ช่างเลือกสถานที่ได้ดี” เซียวเฉวียนกล่าวอย่างชื่นชม

เจินฮ่าวยิ้มและพูดว่า “ท่านพี่เซียวพูดเล่นแล้ว เพียงแต่ข้าชอบความสงบ เลยหาที่เงียบ ๆ ไว้เท่านั้น”

พูดจบเจินฮ่าวก็หยิบกุญแจจากเอวออกมาไขกุญแจที่ประตู จากนั้นจึงเปิดประตูและพาเซียวเฉวียนเข้าไปข้างใน

แม้แต่ประตูก็ต้องเจินฮ่าวเปิดเองเซียวเฉวียนคิดในใจว่า คฤหาสน์หลังนี้ น่าจะเป็นบ้านของเจินฮ่าว คนเดียว หรือเจินฮ่าวไม่ค่อยมาอยู่ที่นี่

เมื่อเข้าไปข้างในแล้ว เซียวเฉวียนก็เหลือบมองไปรอบๆ โดยไม่ทันสังเกต พบว่าข้างในว่างเปล่า ไม่มีคนรับใช้เลย ซึ่งยิ่งยืนยันความคิดของเซียวเฉวียน เข้าไปอีก

แต่ดูจากสภาพแวดล้อมภายใน แม้แต่ใบไม้ของดอกไม้ก็สะอาดและไร้ฝุ่นละออง แสดงให้เห็นว่าที่นี่มีการทำความสะอาดเป็นประจำ

ในเวลานี้ เซียวเฉวียนมีความคิดที่แน่ชัดแล้วว่า เจินฮ่าวอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียว และการดูแลความสะอาดที่นี่ก็เป็นฝีมือของ เจินฮ่าวเอง

ดูท่า เจินฮ่าวจะดูแลตัวเองได้ดี เซียวเฉวียนคิดว่า เป็นไปได้มากว่า เจินฮ่าวจะทำได้ อย่างน้อยก็สูงถึงร้อยละเก้าสิบห้า

เจินฮ่าวเห็น เซียวเฉวียนกำลังคิดอะไรอยู่ เขายิ้มและพูดว่า “ผู้เซียวว่ายังไง ที่นี่โอเคไหม?”

ปกติแล้ว เจินฮ่าวจะอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียว ทุกอย่างที่นี่เจินฉ่าวดูแลเอง

จริงๆ แล้ว เจินอ่าวมีบ้านอีกหลังหนึ่ง แต่เขาชอบที่นี่เป็นพิเศษ จึงเปลี่ยนให้เป็นฐานทัพของเขา

และที่นี่มีเพียงพี่เลี้ยงส่วนตัวของเขาเท่านั้นที่รู้

ดังนั้น ไม่ว่ามีอะไรที่ต้องให้เจินฮ่าว จัดการ เขาก็ต้องผ่านพี่เลี้ยงส่วนตัวของเขาเท่านั้นจึงจะติดต่อเจินฮ่าวได้

และ เจินฮ่าวอยากจะเป็นเพื่อนกับเซียวเฉวียนเขาอยากจะทำความรู้จักกับเซียวเฉวียน

จะรู้จักใครสักคนอย่างรวดเร็วได้อย่างไร

วิธีที่ดีที่สุดก็คือการอยู่ร่วมกัน

ดังนั้นเจินฮ่าวจึงเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่พาคนแปลกหน้ามาที่คฤหาสน์

ฟังเจินฮ่าวพูดแล้ว ดูเหมือนว่าจะอยากให้เซียวเฉวียนพักที่นี่?

เซียวเฉวียนมอง เจินฮ่าวอย่างไม่แน่ใจและพูดว่า “โอเคก็โอเค แต่คุณชายเจินพาผู้แซ่เซียวมาที่นี่เพื่อทำอะไรกันแน่?”

ในสถานการณ์เช่นนี้ การแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย

“ผู้แซ่เซียวหากไม่รังเกียจ ก็มาพักที่นี่สักพักดีไหม” เจินฮ่าวเชิญอย่างกระตือรือร้น “ที่นี่ถึงแม้จะไม่มีคนรับใช้ แต่งานบ้านที่คนรับใช้ทำ ฉันทำได้หมด อาหารสามมื้อ ผู้แซ่เซียวไม่ต้องกังวล”

จะให้ เซียวเฉวียนล้างมือทำอาหารให้ เซียวเฉวียนคิดว่า ชีวิตแบบนี้จะหรูหราเกินไปไหม?

งานเหล่านี้ เซียวเฉวียนเองก็ทำได้

บ้านเป็นของเจินฮ่าวการที่เจินฮ่าวให้ เซียวเฉวียนพักฟรีนั้นดีแล้ว หากยังต้องให้เขาปรนนิบัติอาหารสามมื้อ นี่ก็จะเป็นการเอาเปรียบเกินไป

เซียวเฉวียนกำลังจะเปิดปากบอกว่างานบ้านให้เขาทำเองจะดีกว่า

แบบนี้ถึงจะยุติธรรม

แต่ก่อนที่ เซียวเฉวียนจะได้พูดอะไร เจินฮ่าวเห็น เซียวเฉวียนเงียบไปนานแล้ว เขาจึงคิดว่า เซียวเฉวียนไม่อยากพักที่นี่ จึงรีบพูดว่า “ผู้แซ่เซียววางใจได้ ฝีมือการทำอาหารของฉันดีมาก”

ไม่ใช่อย่างนั้น เพราะตั้งแต่เด็กถูกเลี้ยงดูมาเหมือนผู้หญิง ดังนั้นเรื่องบ้าน เรื่องทำอาหาร ฯลฯ เจินฮ่าวจึงต้องเรียนรู้

แม้แต่งานเย็บปักถักร้อยเจินฮ่าว ก็ทำได้เก่งมาก

เจินฮ่าวเย็บปักถักร้อยเก่งจนดังไปทั่วทั้งรัฐมู๋อวิ๋น เรื่องนี้เซียวเฉวียนเชื่อ

แต่เขาทำอาหารอร่อย เซียวเฉวียนสงสัย

ที่เขาบอกว่าอร่อย น่าจะเทียบกับเวลานี้ แต่เวลานี้ แม้แต่เชฟในวังทำอาหารออกมา เซียวเฉวียนก็รู้สึกเฉย ๆ

เซียวเฉวียนเป็นคนฮว๋าเซี่ย กินของอร่อยมาเยอะ

อาหารที่ดีที่สุดของเชฟที่เก่งที่สุดในเวลานี้ เข้าปากเซียวเฉวียนได้คะแนนเต็มสิบเซียวเฉวียน ทำได้มากที่สุดคือให้คะแนนสี่