ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1383

เฮยจื่อกำลังจะเอ่ยปากถามให้ชัดเจน อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดได้ เหมิงเอ้าก็รีบชักดาบจินหุนออกมา กระพริบร่าง ขยับไปมาระหว่างคนทั้งสี่คน

ด้วยการเคลื่อนไหวที่ราบรื่น เขาเฉือนคอของพวกเขาแต่ละข้าง

“เอื๊อก!” ทั้งสี่คนคำรามเป็นครั้งสุดท้าย และจากนั้น พวกเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างโครมคราม ช่างเป็นการตายตาไม่หลับ

เหมิงเอ้าเหลือบมองพวกเขาด้วยความรังเกียจและพึมพำ: "นับว่าข้าได้ทำความดีไปเรื่องหนึ่ง เพื่อช่วยให้พวกเจ้าหลุดพ้นห้วงแห่งความทุกข์โดยเร็ววัน"

เหมิงเอ้าและเซียวเฉวียนเห็นเหตุการณ์นั้นชัดเจน หินของฉินซูโหรวกระแทกใส่พวกเขาอย่างแรง ชีวิตของพวกเขาจะต้องถูกทำลายไปแล้ว

แทนที่จะอยู่ในโลกนี้อย่างชายไม่ใช่หญิงไม่เชิง โดยเฉพาะกับคนร้ายอย่างเฮยจื่อจะต้องเจ็บปวดอย่างยิ่งโดยไม่ต้องสงสัย เป็นการดีกว่าที่จะรีบไปรายงานตัวต่อยมบาลอย่างมีความสุข

เหมิงเอ้าฆ่าพวกเขา ซึ่งถือเป็นสิ่งที่ดีของชาวเมืองชานถัง

ตามที่เซียวเฉวียนกล่าว ฉินซูโหรวยังคงมีเมตตาอยู่บ้าง คนร้ายเช่นเฮยจื่อไม่ควรไว้ชีวิต

พวกเขาเกิดมาก็เป็นคนโหดร้าย ตอนนี้เลือดที่หล่อเลี้ยงพวกเขาถูกทำลายไปแล้วนิสัยของพวกเขาก็จะบิดเบี้ยวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อถึงเวลานั้น คนที่ทนทุกข์ทรมานก็คือราษฎร

จะตัดหญ้าต้องถอนรากออก!

เซียวเฉวียนพาเหมิงเอ้าออกมาในวันนี้เพื่อดูสถานการณ์ในเมืองชานถัง และดูว่าเขาจะได้ยินข่าวเกี่ยวกับกองทัพชาวยุทธ์แท้บ้างหรือไม่ แต่บังเอิญไปเห็นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

หากเซียวเฉวียนไม่เห็นฉินซูโหรวกำลังจะลงมือ คนที่ลงมือก็คงเป็นเซียวเฉวียนแล้ว

ชิงหญิงสาวจากครอบครัวคนอื่นในเวลากลางวันแสกๆ เซียวเฉวียนจะส่งพวกเขาไปยังยมโลกด้วยดาบเล่มเดียวอย่างแน่นอน

ตอนนี้ ในเวลากลางวันแสกๆ มีคนสี่คนเสียชีวิตพร้อมกัน

ข่าวดังกล่าวไปถึงหูของนายอำเภออย่างรวดเร็ว

ในบรรดาผู้เสียชีวิตนั้น มีญาติของนายอำเภอ นายอำเภอโกรธจัดทันที เขาสั่งการ: "สอบสวนเรื่องนี้ทั่วทั้งเมืองอย่างละเอียด ค้นหาตัวฆาตกร!"

นี่มันมีอย่างที่ไหนกัน!

ในเมืองชานถังทั้งหมด ใครจะรู้ว่าเฮยจื่อเป็นญาติของเขา

กล้าใช้อุบายสกปรกเช่นนี้กับเฮยจื่อได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าผู้นี้ไม่ถือว่าเขาเป็นนายอำเภอเลยสินะ!

ทำให้เฮยจื่อต้องตายอย่างอนาถ...

ช่างไร้เหตุผลจริงๆ!

ทำให้นายอำเภอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จนแทบจะทนไม่ไหว

น่าเสียดาย ที่เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวฆาตกร

มันยากแค่ไหนที่จะหาใครสักคนในทะเลอันกว้างใหญ่ ที่ไม่สามารถมองเห็นแม้แต่เงาของเขาได้?

อย่างไรก็ตาม นายอำเภอก็ต้องการตามหาฆาตกรให้เจอ!

ไม่เช่นนั้นเขาจะเอาหน้าของเขาในฐานะนายอำเภอไปไว้ที่ไหน?

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ความคิดของนายอำเภอคนนี้ก็แปลกจริงๆ

เขารู้สึกว่าชาวเมืองชานถังมีรากฐานอยู่ที่นี่ หากพวกเขาก่ออาชญากรรม ซ่อนได้ชั่วขณะ แต่สุดท้ายแล้วไม่สามารถหนีพ้นได้ พวกเขาไม่กล้าที่จะท้าทายความยิ่งใหญ่ของนายอำเภอ

ดังนั้นนายอำเภอจึงรู้สึกว่าฆาตกรอาจเป็นคนนอก

เฮยจื่อมักจะประพฤติตนเป็นจุดเด่น เผด็จการเป็นอย่างมาก เขากินดื่มเที่ยวเล่น ไม่มีอะไรขาดตกบกพร่อง ใช้ชีวิตมีความสุขทุกวัน

ยิ่งไปกว่านั้น เฮยจื่อมักจะหัวเราะเยาะคนที่ด้อยกว่าเขา และคำพูดของเขาก็ดูถูกเหยียดหยามคนอย่างยิ่ง

ดังนั้น นายอำเภอจึงรู้สึกว่า เป็นไปได้มากว่าเฮยจื่อจะทำให้คนนอกขุ่นเคืองโดยไม่ได้ตั้งใจ และคนนอกก็ฆ่าเขาด้วยความโกรธ

หลังจากให้เหตุผลเช่นนี้ นายอำเภอก็ออกคำสั่งใหม่ โดยสั่งให้คนไปตรวจค้นคนนอกเมืองทั้งหมด เมื่อพบสิ่งผิดปกติใดๆ ก็จะถูกจับกุมทันที แม้จะจับผิดตัวดีกว่าปล่อยให้หลุดมือไป!

ด้วยคำสั่งทั้งสองนี้ คนทั้งเมืองก็ตื่นตระหนก

ใช่ ผู้คนต่างหวาดกลัว

ราษฎรเคยได้เห็นความไร้ยางอายของนายอำเภอนี้มาแล้ว

เขาสามารถปั้นน้ำเป็นตัวเพียงเพื่อรักษาหน้า

หากครอบครัวนี้บริสุทธิ์ พวกเขาก็ยังต้องเป็นเพื่อนบ้านกัน

อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาฆ่าคนจริงๆ สือจู้ก็สามารถเข้าไปค้นหาบ้านได้ทันทีเพื่อดูว่ามีของที่มีค่าหรือไม่

หลังจากที่สือจู้พูดจบ เขาก็กลับบ้านของตัวเองไป

เจ้าหน้าที่และทหารตบประตูอย่างเกรี้ยวกราด: "เปิดประตู! เปิดประตู!"

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนที่ประตู ฉินซูโหรวก็สวมผ้าคลุมหน้าบางๆ เดินออกไปพร้อมตอบว่า: "มาแล้ว มาแล้ว"

จากนั้น ฉินซูโหรวเปิดประตูด้วยเสียงเอี๊ยด

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ทหารทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง พวกเขาทั้งหมดจ้องมองที่ฉินซูโหรวและแม้แต่สีหน้าบนใบหน้าของพวกเขาก็เหมือนกัน

โอ้สวรรค์!

หญิงผู้นี้ช่างงามนัก!

งดงามราวกับนางฟ้าเหนือสวรรค์ทั้งเก้า

สตรีที่สวยเยี่ยงนี้จะฆ่าใครได้อย่างไร?

โดยเฉพาะทหารที่เป็นผู้นำมองไปที่ฉินซูโหรว จนน้ำลายไหลออกมาจากปากของเขา ซึ่งไม่รู้ตัวอีก ได้แต่มองไปที่ฉินซูโหรวด้วยสีหน้าที่หวานชื่น

ฉินซูโหรวรู้สึกไม่สบายทันทีที่เธอเห็นสีหน้าของพวกเขา พวกมันเหมือนฝูงมอด!

รับเงินเดือนจากราชสำนัก แต่กลับทำเรื่องน่าละอายอยู่เสมอ ถ้าไม่ใช่มอดจะเป็นอะไรได้?

ฉินซูโหรวพูดอย่างใจเย็น: "ขอถามได้ไหม พวกท่านคือ?"

เมื่อมองดูท่าทางของพวกเขา พวกเขาอาจกำลังมองหาฆาตกรที่ฆ่าคนทั้งสี่

ในที่สุดทหารผู้นำก็กลับมามีสติสัมปชัญญะ หายใจเข้า กลืนน้ำลายบนริมฝีปาก มองดูฉินซูโหรวด้วยสายตาเคร่งขรึม และพูดว่า: "แม่นางไม่ทราบสินะ พวกข้ารับคำสั่งของนายอำเภอ ค้นหาเพื่อจับตัวฆาตกรในทั้งเมือง”