ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1477

ขนแกะมาจากตัวแกะ และแน่นอน เงินก็ได้รับจากตัวพวกนางตามธรรมชาติ

ต้นทุนที่ลงทุนไปจะเป็นตัวกำหนดค่าบริการ

สตรีที่หอสมบัติจืออินมีความสามารถและโฉมงาม ค่าบริการจึงสูงเป็นธรรมดา

สำหรับคนรวย เงินจำนวนนี้ไม่ใช่อะไรเลย

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เพียงแค่มีเงินก็สามารถมาที่หอสมบัติจืออินได้

หอสมบัติจืออินมีข้อกำหนดในการเข้า ทุกคนที่อยากมาที่นี่ ไม่ว่าจะเลือกหญิงคนไหน ก็จะต้องตอบคำถามที่หญิงสาวถาม หากตอบถูก พวกเขาสามารถทุ่มเงินนอนค้างคืนกับหญิงผู้นั้นได้

หากแต่ตอบไม่ถูก ไม่ว่าจะให้เงินเท่าไหร่ก็ตาม ต้องขอโทษ ที่ไม่อาจคอยรับใช้

กฎข้อนี้ค่อนข้างยุ่งยาก และทำให้คนที่ไร้ความรู้หลายคนที่โลภอยากได้ความหญิงงาม แต่ทำไม่ได้

แน่นอนว่าในตอนแรกก็มีคนสร้างปัญหา แต่หอสมบัติจืออินสามารถเปิดและสร้างกฎเกณฑ์ดังกล่าวได้ คาดไว้แล้วว่าจะต้องมีคนก่อกวน และแน่นอนว่าได้คิดหามาตรการตอบโต้ไว้แล้ว

และมาตรการตอบโต้นี้เรียบง่ายและหยาบคายมาก

ใครก็ตามที่มาที่หอสมบัติจืออินจะต้องปฏิบัติตามกฎของหอสมบัติจืออิน

หากใครกล้าก่อปัญหาในหอสมบัติจืออิน ไม่ว่าจะเป็นใครก็จะถูกทุบตีและขับไล่ออกไป

และจะถูกรวมอยู่ในบัญชีดำของหอสมบัติจืออินด้วย

มีมาตรการตอบโต้ แต่ตั้งแต่สมัยโบราณ และก็ไม่เคยขาดแคลน ผู้คนที่พยายามในแบบของตัวเองและท้าทายกฎเกณฑ์

คนเหล่านี้คิดว่ากฎของหอสมบัติจืออินเป็นเพียงการทำให้ผู้คนหวาดกลัว พวกเขาไม่ใส่ใจเลย และยังคงสร้างปัญหา

แต่หอสมบัติจืออินไม่ใช่เล่นตลกด้วย หลังจากทุบตีไปหลายคน หอสมบัติจืออินก็มีชื่อเสียงรองจากลานอี้หงเท่านั้น

ท้ายที่สุดแล้ว หญิงสาวที่นี่ทั้งสวยและมีความสามารถ ใครจะไม่ชอบพวกนางล่ะ?

บรรดาผู้ที่มาที่หอสมบัติจืออิน และกลับบ้านอย่างมีความสุข ล้วนแต่เป็นคนมีการศึกษา

ในจำนวนนี้มีขุนนางบางคนจากราชสำนัก

แน่นอนว่า เมื่อขุนนางจากราชสำนักเข้ามาเที่ยวเล่น ต่างก็ปลอมตัวของพวกเขา

ในฐานะขุนนางของราชสำนัก ตามกฎหมายของต้าเว่ย พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าหรือออกในพื้นที่นางโลม

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะปลอมตัว และหลงระเริงในสถานที่อ่อนโยน พวกเขาก็มักจะถูกหลอก

ยิ่งพวกเขามาบ่อยขึ้น ยิ่งติดอยู่มากขึ้น ตัวตนของพวกเขาก็จะถูกเปิดเผยตามธรรมชาติ

จุดประสงค์ที่แท้จริงของหอสมบัติจืออินคือการเข้าถึงขุนนางที่มีตัณหาเหล่านั้น และยึดอำนาจของพวกเขา เพื่อที่จะได้จับช่องโหว่พวกเขา ให้พวกเขาทำงานให้กับหอสมบัติจืออินในอนาคต

หากพูดตรงๆ ก็คือ มีคนจงใจล่อขุนนางเหล่านั้นให้ติดกับดัก

แน่นอนว่าขุนนางไม่ทราบเรื่องนี้

ข้ายังคงอยู่ในความมืดจนถึงตอนนี้

สาเหตุหนึ่งก็คือ ก่อนหน้านี้เว่ยเชียนชิวเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถปิดท้องฟ้าได้ด้วยมือเดียว และไม่มีใครกล้าทำผิดต่อหน้าเว่ยเชียนชิว

ดังนั้น ผู้ที่แอบบงการทั้งหมดนี้ไม่ได้ดำเนินการ ก็เลยไม่ได้ใช้ขุนนางเหล่านั้นที่ทิ้งช่องโหว่ในหอสมบัติจืออิน

ตอนนี้เว่ยเชียนชิวเสียชีวิตแล้ว ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังกำลังอยากลงมือเคลื่อนไหว

แต่น่าเสียดาย ก่อนที่เขาจะโลดเต้นไปมาได้นาน ก็เสียชีวิตเพราะเซียวเฉวียน

ถูกต้องแล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังหอสมบัติจืออินคืออู๋ฟาน

หลังจากที่อู๋ฟานเสียชีวิต อู๋จี้ก็เข้ามารับช่วงต่อ

คนที่ช่วยเหลือไทเฮาคือคนของอู๋จี้

เดิมทีอู๋จี้เพิ่งให้คนของเขาเข้าไปในพระราชวังเพื่อลองเสี่ยงดู ดูว่าจะสามารถช่วยเหลือไทเฮาได้หรือไม่ ไม่คาดคิดว่าสวรรค์เมตตาเขามาก และคนของเขาก็ช่วยไทเฮาไว้ได้จริงๆ

ครั้งหนึ่งอู๋จี้เคยบอกลูกน้องของเขาว่า หากจนปัญญา ก็พาไทเฮาไปซ่อนตัวที่หอสมบัติจืออินได้

หอสมบัติจืออินคึกคักไปด้วยผู้คนเข้าๆ ออกๆ และไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าเขาจะซ่อนไทเฮาไว้ในที่ที่พลุกพล่านขนาดนี้

สถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด

ลูกน้องรู้ว่าคนเหล่านั้นแอบตรวจค้นบ้านว่างที่ปิดผนึก ก็รู้สึกว่ากำลังค้นหาไทเฮา

ดังนั้นเขาจึงพาไทเฮาไปที่หอสมบัติจืออิน

จะได้แต่งกับหญิงงามอย่างองค์หญิงต้าถงได้อย่างไร?

เขาจะกลายเป็นประมัขแห่งชิงหยวน และราชครูของฮ่องเต้ตั้งแต่อายุยังน้อยได้อย่างไร?

ทั้งหมดนี้เป็นความโปรดปรานที่ลำเอียงของฮ่องเต้ที่มีต่อเขา

ทำไม เหตุใดสิ่งดีๆ ทั้งหมดจึงเกิดขึ้นกับเซียวเฉวียน?

เรื่องแต่ก่อนก็ช่างมันไปเถอะ อู๋จี้ไม่ถือสาเรื่องนี้

ตอนนี้ผู้สนับสนุนของเขาอู๋ฟานเสียชีวิตแล้ว พ่อของเขาตาย และเขาเสียชีวิตเพราะเซียวเฉวียน ในฐานะลูกชาย หากเขาไม่ซักไซ้ไล่เลียง ถ้าเขาไม่ล้างแค้นให้กับพ่อของเขา อู๋จี้จะเป็นลูกชายอย่างเปล่าประโยชน์!

แม้ว่าเขาจะฝ่าฝืนคำสั่งของอู๋ฟานก่อนที่จะเสียชีวิต เขาก็จะพยายามแก้แค้นเซียวเฉวียนและฮ่องเต้

เขาปล่อยให้พ่อของเขาตายและเฝ้าดูศัตรูของเขาใช้ชีวิตอย่างอิสระไม่ได้!

เซียวเฉวียน ฮ่องเต้ชั่ว รอก่อนเถอะ!

สำหรับเซียวเฉวียนหลังจากรู้ว่าบุคคลนั้นหนีไปแล้ว เขาและเสี่ยวเชียนชิวก็ค้นหาหลายรอบ แต่ไม่พบร่องรอยของแม่มดเฒ่า

พ่อและลูกสาวกลับมามือเปล่า

สุนัขสีเหลืองตัวเล็กที่กำลังรอการกลับมาอย่างมีชัยของเซียวเฉวียนในจวนเซียว ส่งเสียงหอนทันทีเมื่อเขาเห็นเซียวเฉวียนและเสี่ยวเชียนชิว ราวกับถามว่าเขาจับแม่มดเฒ่าได้หรือไม่

เสี่ยวเชียนชิวผู้เข้าใจคำพูดของสุนัขสีเหลืองตัวน้อยได้ส่ายหัวเล็กๆ ของเขาแล้วพูดว่า: "ไม่ได้ ปล่อยให้พวกมันหนีไป"

หนีไปได้?

ใช้เวลาไม่นานนัก ทำไมถึงหนีไปได้?

สุนัขสีเหลืองตัวน้อยไม่เชื่อสิ่งที่เสี่ยวเชียนชิวพูด มันหันศีรษะและมองไปที่เซียวเฉวียน หวังว่าจะได้ยินคำตอบที่แตกต่างจากเซียวเฉวียน

อย่างไรก็ตามเซียวเฉวียนก็มีความหมายแบบเดียวกัน: "อืม ช้าไปก้าวหนึ่ง"

.….. สุนัขสีเหลืองตัวน้อยก้มศีรษะ ถอนหายใจ ไม่ง่ายเลยที่มันได้ทำอะไรบางอย่างให้กับเซียวเฉวียน แต่คิดไม่ถึงว่า ก็ยังไม่ทันได้สำเร็จ

ช่างเป็นหมาผู้แพ้